”Εγώ είμαι ρατσιστής; εσύ είσαι Αλβανός”, λέει κάποιος στο φίλο του προσπαθώντας με χιούμορ να τον πείσει ότι λίγο πολύ όλοι οι άνθρωποι είμαστε ρατσιστές.

Χάσαμε πράγματι αυτές τις μέρες το αισθητήριο ποιος είναι ποιος πάνω σ΄αυτό το θέμα.

Και τούτο γιατί και η φανατική και αδιάκριτη υπεράσπιση του αντιρατσισμού γεννά ανάστροφο ρατσισμό.
Κι αναφερόμαστε στο εξής περιστατικό:
Μια χριστιανή, η Sarah Mbuyi,δούλευε στον παιδικό σταθμό Newpark του Λονδίνου.
Κάποια συνάδελφός της, ομοφυλόφιλη, από ατύχημα βρέθηκε στο Νοσοκομείο.
Εκεί την επισκέφτηκε η Mbuyi και άνοιξαν κουβέντα.
Στη συζήτηση που έγινε μεταξύ τους η Mbuyi δήλωσε τη γνώμη της για την ομοφυλοφιλία με βάση την Αγία Γραφή και δώρισε μία Βίβλο στην ομοφυλόφιλη συνάδελφό της.

Το πλήρωσε αυτό πολύ ακριβά.
Η ομοφυλόφιλη συνάδελφός της παραπονέθηκε στους εργοδότες της και γι΄αυτό έγινε πειθαρχική συνεδρίαση για τη Mbuyi.
Όπως λέει η ίδια, η πειθαρχική ακρόασή της ήταν ”απελπιστικά μονόπλευρη”, επειδή πίστεψαν απόλυτα στη συνάδελφό της.
Τους έβλεπε ότι πριν απολογηθεί, είχαν πάρει ήδη την απόφασή τους.
Ρωτήθηκε μάλιστα αν μπορεί να διαβάζει στον παιδικό σταθμό βιβλία στα παιδιά που να μιλούν για ”ομοφυλόφιλους γονείς”.
Απάντησε ”όχι”, ότι δεν το μπορεί.
Έτσι τον περασμένο Απρίλιο απολύθηκε από τη δουλειά της.
Διώχτηκε για τις θρησκευτικές της πεποιθήσεις.
Κι ας δήλωνε ο Βρετανός πρωθυπουργός ότι η Βρετανία είναι ”μια χριστιανική χώρα”.
Κι άσχετα αν το΄λεγε εκ πεποιθήσεως ή επειδή απλώς τον βόλευε.
Η Mbuyi κατάντησε εν ονόματι του αντιρατσισμού αυτή θύμα ρατσισμού.

Έτσι μάλλον διαβλέπουμε ότι θα την παθαίνουν σε λίγο και στην πατρίδα μας όσοι ορθόδοξοι χριστιανοί θα τολμούν να υπερασπίζονται ή και να εμμένουν απλά στις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις.

Ο αντιρατσιστικός νόμος κάτω από τη φορτική πίεση της Ε.Ε ψηφίστηκε και στη χώρα μας.
Και μάλιστα αυτό το επικρότησε και το χάρηκε και η Τουρκία ιδιαίτερα…
Ο τόπος βλέπετε που σέβεται απολύτως τα ανθρώπινα δικαιώματα, προτού τα σεβαστεί οποιοσδήποτε άλλος (!!!).

Μας διαβεβαίωσαν βέβαια υπεύθυνα άτομα ότι εξαίρεσαν απ΄το νομοσχέδιο τα σχετικά με την ομοφυλοφιλία. Πιθανόν να άφησαν μόνο κάποιο παραθυράκι.

Οι ομοφυλόφιλοι μάς είναι και πρέπει να είναι και σε όλους μας άκρως συμπαθείς ως άνθρωποι.
Η ομοφυλοφιλία όμως επισημαίνεται στο Νόμο του Θεού ως ηθική παρεκτροπή.
Παρέκκλιση από το φυσικό νόμο και τη φυσιολογική ικανοποίηση του ενστίκτου.
Κι ας την υπερασπίζονται προκλητικά και πρόσωπα της τοπικής Αυτοδιοίκησης…
Κι ας θεωρούν καθαρά προσωπικό τους θέμα και τη δικαίωση της παθολογίας των συνανθρώπων μας αυτών.
Κι ας περνούν από τον αντιρατσισμό στην αντίπερα όχθη του, που είναι νέο είδος ρατσισμού.
Σε βάρος κιόλας της πιο ισχυρής παρουσίας του λαού της πόλης τους…
Κι ας μη συνάδει με την ιδιότητά τους και ο τρόπος διαμαρτυρίας τους…
Κι ας είναι αναχρονιστές και μας γυρίζουν πίσω αιώνες, στα χρόνια της ειδωλολατρίας, την οποία κατεδάφισε τότε ο μεγαλύτερος και διαχρονικός στην ιστορία του κόσμου αντιρατσιστής, ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός.

Ας Τον γνωρίσουμε καλύτερα γι΄αυτό το θέμα από ένα περιστατικό της επίγειας ζωής Του.

Μια μέρα κρατούσαν όλοι πέτρα στο χέρι.
Κάποια γυναίκα τη συνέλαβαν οι συμπολίτες της να μοιχεύει.
Ο πάτριος νόμος σκληρός.
Μια τέτοια πράξη έπρεπε να καταδικάζεται στη γένεσή της, για να μην έχει εξάπλωση το κακό και γι΄αυτό οριζόταν λιθοβολισμός.
Τους ενδιέφερε όμως και ποια θέση θα έπαιρνε ο Χριστός.
Άλλους από πραγματικό ενδιαφέρον κι άλλους από ύπουλη κακία και εμπάθεια γι΄Αυτόν.

Ο Κύριος με τη ζωή και τη διδασκαλία Του τους είχε φέρει τα πάνω κάτω.
Τους καταργούσε την τυπολατρία και την προσκόλληση σ΄όλους τους άλλους σχολαστικισμούς, που υποβίβαζαν το Θεό σ΄έναν αυστηρό και άτεγκτο, αλλά συγχρόνως και προστάτη μοναδικό της φυλής τους.
Τον οποίο Θεό πίστευαν ότι Τον εξιλέωναν με τη σφαγή και τις θυσίες ζώων ή με μια παρερμηνευμένη εφαρμογή της ημέρας του Σαββάτου.
Που είχαν αναγάγει τις σχέσεις τους μαζί Του σε εμπορική συναλλαγή.
Που θεωρούσαν τον αμαρτωλό βδέλυγμα και απαξιούσαν κάθε συναναστροφή μαζί του.
Που απέφευγαν να λένε και καλημέρα σε γυναίκα.

Και ναι μεν ο ίδιος ο Μωυσής τα είχε θεσπίσει πολλά απ΄αυτά με εντολή του Θεού, για να τους υψώσει πνευματικά.
Αυτοί όμως κόλλησαν στο γράμμα του νόμου και κατέστρεψαν το πνεύμα.
Όπως συμβαίνει και με τη δικαστική εξουσία πολλές φορές.
Το λέει ο τάδε και τάδε νόμος και πρέπει να καταδικαστεί ο κατηγορούμενος οπωσδήποτε σε θάνατο, άσχετα αν ο νους και η συνείδηση των δικαστών πιστοποιούν την αθωότητά του.

Ο Χριστός ήρθε αντιμέτωπος μ΄αυτό το κατεστημένο.
Έβγαλε στην επιφάνεια τα λάθη του.
Έκανε παρέα με τις πόρνες και τους τελώνες, που ήταν οι αδίστακτοι φοροεισπράκτορες της εποχής.
Έτρωγε μαζί τους.
Άφηνε τους μαθητές Του να αθετούν και καμιά νηστεία, όταν δε γινόταν αλλιώς.
Είχε γυναικείο όμιλο που Τον υπηρετούσε.
Συζητούσε και συναναστρεφόταν με γυναίκες.
Τις άφησε να Του δείξουν την ευγνωμοσύνη τους με το δικό τους ξεχωριστό τρόπο.
Τη μία μυρώνοντάς Του το κεφάλι με πολύτιμο μύρο και την άλλη βρέχοντάς Του τα πόδια με τα δάκρυά΄και το μύρο, ενώ Του τα σκούπιζε με τα μαλλιά της.

Ήταν πραγματικά ένας αντιρατσιστής θα λέγαμε, δίνοντας τη σημασία στον όρο, όπως τον χρησιμοποιούμε κι εμείς σήμερα και για τους ομοφυλόφιλους.

Κι εδώ στο περιστατικό μας τώρα με τη μοιχευομένη γυναίκα οι συμπολίτες της περιμένουν να αποφανθεί ο Χριστός.
Κι Αυτός τους αφήνει στην αρχή να λένε…
Επιμένουν να πάρει θέση.
Και τότε τους λέει αυτό που έμεινε παροιμιώδες: ”ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω”
Όποιος από σας νομίζει ότι είναι αναμάρτητος ας ρίξει πρώτος την πέτρα.
Το αποτέλεσμα; Απ΄το γεροντότερο μέχρι το νεότερο άφησαν την πέτρα τους κάτω κι απομακρύνθηκαν.
Κι έμεινε Αυτός και η γυναίκα:
Γυναίκα, κανένας δεν σε καταδίκασε;
Κανένας, Κύριε.
Ούτε κι εγώ σε καταδικάζω.
Πήγαινε και μη συνεχίσεις να αμαρτάνεις.

Το ίδιο που είπε και στον παραλυτικό που θεράπευσε:
”Πρόσεξε μην ξανααμαρτήσεις και αρρωστήσεις χειρότερα”.

Με την ίδια προτροπή απευθύνεται και σ΄όλους τους αμαρτωλούς μέσα στους αιώνες: ”πήγαινε και πρόσεξε μην ξαναρχίζεις, παιδί μου, τα ίδια”.

Δεν βάζει επιδέσμους σε πληγή ασθενούς ψυχικά.
Πολύ περισσότερο, όταν αυτή πάρει την έκταση της επιδημίας.

Δεν καταδικάζει κι Αυτός τους φορείς του έϊτζ.
Δεν εκτοπίζει και δε διαγράφει από παιδιά Του τους ομοφυλόφιλους.
Δεν ευλογεί όμως και τις πράξεις τους.
Όπως και τις αμαρτωλές πράξεις όλων μας.

Φαίνεται σκληρός, όπως ο γιατρός που είναι αναγκασμένος να βάλει το νυστέρι στο απόστημα.
Ο Ιησούς χρησιμοποιεί το νυστέρι του λόγου Του ή την πίεση των θλίψεων και αφαιρεί με πολλή στοργή το απόστημα.
Κι έχει πάντα τη δύναμη να συνεφέρει τους αρρώστους, αρκεί οι ίδιοι να το θελήσουν και να Του το ζητήσουν.
Δεν ευλογεί, αλλά θεραπεύει τις διαστροφές.
Αυτό όμως προϋποθέτει πίστη στο πρόσωπό Του και στον προορισμό του ανθρώπου όχι μόνο να απολαύσει θεμιτώς τη ζωή της γης, αλλά και τα καλά του Παραδείσου .
Την αιώνια μακαριότητα, που αυθεντικοί μάρτυρες μέσα στους αιώνες βοούν με τα λόγια και τη ζωή τους ότι υπάρχει.

Και πρώτος ο Κύριός μας, που μας είπε ότι γι΄αυτό ούτε ένα γιώτα δεν θα εκπέσει από το Νόμο Του.
Αλλά και η αγάπη Του στους αμαρτωλούς δε θα εκπέσει , αρκεί να ζητούν την φιλευσπλαχνία Του και να προσπαθούν να συντονίσουν τη ζωή τους με τα δικά Του προστάγματα.
Να συγχρονίσουν τα βήματά τους με τα δικά Του, όπως τα άφησε πάνω στη γη, όταν την περπάτησε.
Αυτός είναι ο σίγουρος τρόπος ζωής και η αληθινή φιλοσοφία, που καταργούν το ρατσισμό και τις μισαλλοδοξίες.
Και φέρνουν την υγιή ισορροπία στις σχέσεις των ανθρώπων.
Που τόσο δυστυχώς λείπει απ΄τις κοινωνίες μας.
Δυστυχώς τόσο…

Ζιώγα Κατερίνα
Εκπαιδευτικός