Στις 20 Ιουλίου 1974 πήγα για δουλειά (ένας μετανάστης) στη Γερμανία. Από το Μόναχο της Γερμανίας στο Ροζενχάιμ, στο εργοστάσιο της φαρμακοβιομηχανίας “BAYER”.

Το βράδυ που γύρισα στο Μόναχο, πληροφορούμε από τους δικούς μου ότι στην Ελλάδα έγινε επιστράτευση μετά το πραξικόπημα της Κύπρου. Αμέσως πήγα στη λέσχη της ΕΔΑ και βρήκα του συντρόφους του κόμματος που δραστηριοποιούμασταν μέσα από τις γραμμές της ΕΔΑ. Εγώ με την ιδιότητα του γραμματέα της ΚΝΕ περιοχής Βαυαρίας δεν μπορούσα να έρθω στη χώρα εξ αιτίας της αντιδικτατορικής μου δράσης, μιας και ήταν γνωστή στο προξενείο του Μονάχου. Και έτσι αποφάσισα και με τη σύμφωνη γνώμη του Κόμματος, να μην έρθω στην Ελλάδα για να υπηρετήσω την στρατιωτική μου θητεία.

Όμως τώρα με την πτώση της χούντας τα πράγματα αλλάζουν. Το πρωί της 21ης Ιούλη, βρίσκομαι στο σταθμό του Μονάχου και με μεγάλη «ευκολία» βρίσκω εισιτήριο, μιας και ήταν δύσκολο να βρεις τέτοια εποχή εισιτήριο. Στις 23 Ιούλη, το τρένο «ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ», φτάνει στον σιδηροδρομικό σταθμό της Θεσσαλονίκης. Είμαι στην Ελλάδα… Φεύγω για το χωριό… Υπάρχει ένα «ύπουλο» κλίμα στη χώρα για μερικές μέρες, με το που άρχισαν να εξαφανίζονται οι «νταβατζήδες» της χούντας, εξαιτίας του γιγάντιου αντιχουντικού κινήματος που αρχίζει να εκδηλώνεται κυρίως στις μεγάλες πόλεις της χώρας.

Από τη στρατολογία μου είπαν ότι η σειρά κατάταξης μου θα στρατευόταν στις 25 Σεπτέμβρη. Στις 24 Σεπτέμβρη το βράδυ βρίσκομαι σε ένα ξενοδοχείο της Καλαμάτας, ώστε να παρουσιαστώ την 25η στο στρατόπεδο. Αποφασίσαμε με ένα φίλο μου, που μέναμε μαζί στο δωμάτιο του ξενοδοχείου, να παρουσιαζόμασταν μετά το μεσημεριανό μας φαγητό και λέω στον φίλο μου ότι θα πάω στο περίπτερο για τσιγάρα. Βγαίνω να πάω στο περίπτερο και τότε… το θαύμα… Κοντά στις άλλες εφημερίδες βλέπω τον Ριζοσπάστη, όχι τον παράνομο όπως τον βλέπαμε ανατυπωμένο στις οργανώσεις της Γερμανίας, αλλά τον νόμιμο. ΦΥΛΛΟ πρώτο έγραφε!!! Ζητάω από τον περιπτερά την εφημερίδα… Παίρνω την εφημερίδα της καρδιάς μου και αναζητώ ένα χώρο να τον διαβάσω… Πάω σε ένα πάρκο και τον «ρουφάω»… Αφού τον διάβασα, τον άφησα στο παγκάκι, μπας και τον βρει κάποιος τυχερός να τον διαβάσει.

25 Σεπτέμβρη 2024, πήγα στο περίπτερο στα Γρεβενά και πήρα τον ριζοσπάστη. 50 χρόνια πέρασαν απ την νόμιμη έκδοσή του και εκτός τις θύμισες της πρώτης μέρας μου στο στρατό, με αγαλλίαση βλέπω το Κόμμα και τα μέσα ενημέρωσής του να έχουν αντρωθεί και να παίζουν το ρόλο τους ενημερώνοντας καθημερινά όλο και μεγαλύτερα τμήματα του λαού.