Η γιορτή της 28ης Οκτωβρίου * Γράφει ο Χρίστος Παπαδόπουλος
Όλες οι χώρες όρισαν μια σημαντική μέρα, που καθόρισε την πορεία τους κατά το παρελθόν. Πρόκειται για γεγονότα με λαμπρό περιεχόμενο, νίκες απέναντι σε εχθρούς και μεγάλη αξία. Από όλες τις χώρες η γηραιότερη, είναι η Ελλάδα. Γηραιότερη βέβαια λόγω της πορείας της και μόνο. Σε όλα αυτά τα χρόνια αγωνίστηκε, επιτυγχάνοντας, νίκες λαμπρές.
Όχι βέβαια μόνο νίκες. Παράλληλα δημιούργησε πολιτισμούς, ανήγειρε Παρθενώνες, τους οποίος συρρέει κόσμος να θαυμάσει, από τα πέρατα της γης. Πραγματοποίησε αγώνες στίβου, τους Ολυμπιακούς Αγώνες, όπως ονομάστηκαν. Αυτούς τους αγώνες αντιγράφουν πιστά σήμερα, σε όλον τον κόσμο.
Η γηραιά λοιπόν Ελλάδα θα γιορτάσει σε λίγες μέρες την 28η Οκτωβρίου, την ημέρα του “ΟΧΙ”, το οποίο είπε στο Μουσολίνι, που ήθελε να πιει τον καφέ του στην Αθήνα.
Το “ΟΧΙ” αυτόματα σήμανε, τον πόλεμο με την Ιταλία. Τότε, στην πρόσκληση της ελληνικής κυβέρνησης να καταταχθούν οι Έλληνες στο στρατό, συνέβη αυτό που έλεγε το τραγούδι για τις Σουλιώτισσες: “Σαν να παν σε πανηγύρι, σε ανθισμένη πασχαλιά”.
Σωστά το τραγούδησε τότε η γνωστή τραγουδίστρια λέγοντας: “Με το χαμόγελο στα χείλη, πάνε οι φαντάροι μας μπροστά”. Από την έρευνά μου στην ιστορία της Κιβωτού βρήκα, ότι την εποχή του “ΟΧΙ”, η Κιβωτός έστειλε περίπου έναν λόγο για στράτευση στο μέτωπο. Μοιρολογούσαν οι μάνες της Κιβωτού κι έκλαιγαν, για την τύχη των παιδιών τους στο μέτωπο. Πολύ σύντομα όμως άρχισαν να κυκλοφορούν, οι ευχάριστες ειδήσεις των νικών μας.
Ιβάν, Μοράβα, Τρεπεσίνα, είναι τα μέτωπα που πέφτουν το ένα, μετά το άλλο. Και οι μητέρες της Κιβωτού εξακολουθούν να κλαίνε, με κλάμα υπερηφάνειας. Κλαίει η θεία Χριστικίνα της οποίας ο γιος υπηρετεί στο πυροβολικό και όχι το πεζικό, όπως οι γιοι των άλλων Κιβωτιανών μητέρων.
Ένα από τα θύματα της Κιβωτού το ’40, ήταν ο υπολοχαγός πεζικού Δημήτριος Παρασίδης, που έπεσε ηρωικά, μαχόμενος στον Μοράβα. Η Κιβωτός, του έστησε ανδρειάντα.
Εγώ θα ευχηθώ να είναι η μνήμη του Δημήτρη Παρασίδη και όλων των παλικαριών της Κιβωτού που πολέμησαν μαζί του, αιώνια.
Και θα συνεχίσω λέγοντας: “Όχι” απάντησε τότε η Ελλάδα, στον αισιόδοξο Μουσολίνι και η Κιβωτός συνεχίζει να δίνει το δικό της όχι, αυτό της λησμονιάς. Ο Πολιτιστικός Σύλλογος συνεχίζει να πραγματοποιεί μνημόσυνο στη μνήμη του Παρασίδη και όλων των παλικαριών που “έπεσαν” στον πόλεμο του ’40.
Με την πράξη τους αυτή δηλώνουν:
Όχι, δεν ξεχνάμε τους πολεμιστές της Κιβωτού και όλης της Ελλάδας.
- Προηγούμενο Χρηματοδότηση με 3,5 εκ. ευρώ για τη συνέχιση της λειτουργίας των Κέντρων Ημερήσιας Φροντίδας Ηλικιωμένων
- Επόμενο Έφυγε από την ζωή η Άννα Ράσιου σε ηλικία 71 ετών