Η ιστορία γράφεται μέσα από τους αγώνες που δίνουν οι λαοί. Η 28η
Οκτώβρη του 1940 και το έπος της αντίστασης αποτελούν μια τρανή
απόδειξη της δύναμης που έχει ο λαός όταν οργανώνεται και παλεύει.
Κανένας εχθρός δεν είναι αρκετά δυνατός, καμία δυσκολία δεν είναι
ανυπέρβλητη μπροστά στην λαϊκή θέληση που εκφράζεται με συλλογικό,
οργανωμένο τρόπο και στην λαϊκή αλληλεγγύη. Σχεδόν τρία χρόνια τώρα οι
κοινωνικές εξελίξεις στην Ελλάδα απασχολούν  το σύνολο του κόσμου. Η
είδηση δεν είναι τα μέτρα και η πολιτική της κυβέρνησης αλλά οι αγώνες
που δίνονται από την κοινωνία. Μέσα από αυτούς τους αγώνες οι
εργαζόμενοι όλου του κόσμου αντλούν κουράγιο για να δώσουν τις δικές
τους μάχες.
Η επίθεση που δεχόμαστε σήμερα είναι μια επίθεση ενάντια στο σύνολο
των δικαιωμάτων και των κατακτήσεων του κόσμου της εργασίας, της
νεολαίας, της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας. Βιώνουμε ένα τεράστιο
πλιάτσικο απέναντι σε όλες τις μορφές δημοσίου πλούτου. Μοναδικός τους
στόχος η διασφάλιση των προνομίων και της κερδοφορίας των λίγων. Οι
ίδιοι που πλούτισαν στον καιρό της <<ανάπτυξης>> προσπαθούν σήμερα να
μετατρέψουν την κρίση σε ευκαιρία για να βγάλουν ακόμα μεγαλύτερα
κέρδη με την πιο αντικοινωνική πολιτική που έχει εφαρμοστεί στην χώρα
από την μεταπολίτευση και μετά.
Η μνήμη όμως της 28ης Οκτώβρη αποτελεί και μνήμη της μεγάλης νίκης των
λαών ενάντια στον φασισμό. Ο φασισμός που γεννήθηκε μέσα από την
τεράστια πολιτική και οικονομική κρίση στα τέλη της δεκαετίας του
1920, σε αντίθεση με όσα έλεγαν οι πολιτικοί του εκπρόσωποι,
αποδείχτηκε ο καλύτερος συνεργάτης των οικονομικά ισχυρών  και βύθισε
τους λαούς στην φρίκη του Β΄ παγκοσμίου πολέμου. Σήμερα φασιστικά
νεοναζιστικά μορφώματα όπως η Χρυσή Αυγή εκμεταλλεύονται την
οικονομική και πολιτική κρίση αλλά και το ξεθώριασμα της μνήμης. Οι
πολιτικοί απόγονοι των ταγμάτων ασφαλείας και των συνεργατών με τον
κατακτητή διεκδικούν ξανά πολιτικό ρόλο. Όπως και τότε όμως ο
πραγματικός τους εχθρός είναι ο λαός που τρία χρόνια τώρα παλεύει
ενάντια στους οικονομικά ισχυρούς, που παλεύει για δημοκρατία. Ακριβώς
γι’ αυτό δεν συμμετείχαν σε κανένα από τους μεγάλους αγώνες του λαού
όπως οι εργατικές κινητοποιήσεις ή το κίνημα των πλατειών.
Σήμερα η πιο ουσιαστική πράξη μνήμης και τιμής της γενιάς της Εθνικής
Αντίστασης είναι να συνεχίσουμε τους αγώνες για δημοκρατία, για
κοινωνική δικαιοσύνη. Αυτοί οι αγώνες σήμερα περνάνε μέσα από την
ανατροπή των μνημονίων και των πολιτικών δυνάμεων που τα στηρίζουν.
Περνάνε μέσα από τον αγώνα για μια άλλη πολιτική που θα έχει στον
πυρήνα της λογικής της, τις ανάγκες της κοινωνίας, την αλληλεγγύη και
την αξιοπρέπεια και όχι το κέρδος. Πρέπει να σταματήσουμε άμεσα την
καταστροφή που βιώνει η πλειοψηφία της κοινωνίας, να διώξουμε
κυβέρνηση, τρόικα και μνημόνια, να σταματήσουμε το σχέδιο κοινωνικού
κανιβαλισμού των φασιστών. Να οργανώσουμε την ανατροπή για μια
κυβέρνηση που θα υπηρετεί τον λαό.
Την ιστορία την γράφουν οι αγώνες , την γράφουν οι λαοί! Θα νικήσουμε!