Όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ελεύθεροι και ίσοι στην αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα. Είναι προικισμένοι με λογική και συνείδηση και οφείλουν να συμπεριφέρονται μεταξύ τους με πνεύμα αδελφοσύνης(. Άρθρο 1 της

Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου) Στις 21 Μαρτίου του 1960 η αστυνομία της ρατσιστικής Νοτίου Αφρικής πυροβόλησε εν ψυχρώ διαδηλωτές φοιτητές στην πόλη Σάρπβιλ, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 70 άνθρωποι. Οι νεαροί διαδηλωτές διαμαρτύρονταν ειρηνικά κατά των νόμων του Απαρτχάιντ, που είχε επιβάλλει το καθεστώς της λευκής μειοψηφίας στη χώρα, εφαρμόζοντας τη θεωρία της ανισότητας ανάμεσα στις φυλές. Στις 28 Αυγούστου 1963, 200.000 άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στο μνημείο του Λίνκολν στην αμερικανική πρωτεύουσα διεκδικώντας την κατάργηση των φυλετικών διακρίσεων και διαδηλώνοντας υπέρ της φυλετικής ισότητας. Στη συγκέντρωση αυτή εκφωνήθηκε και ο θρυλικός λόγος του Βαπτιστή ιερέα Μάρτιν Λούθερ Κινγκ «…Έχω ένα όνειρο ότι τα τέσσερα παιδιά μου μια μέρα θα ζήσουν σε ένα έθνος, όπου δε θα κριθούν από το χρώμα του δέρματος τους, αλλά από το περιεχόμενο του χαρακτήρα τους ».

Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ δολοφονήθηκε στις 4 Απριλίου του 1968 στο Μέμφις του Τεννεσσί . Τον Οκτώβριο του 1963,συλλαμβανεται ο Νέλσον Μαντέλα με την κατηγορία για δολοπλοκία, που είχε στόχο τη βίαιη πτώση της κυβέρνησης. “Πολέμησα κατά της κυριαρχίας των λευκών και πολέμησα κατά της κυριαρχίας των μαύρων. Ονειρεύομαι το ιδανικό μίας δημοκρατικής και ελεύθερης κοινωνίας, όπου όλοι οι άνθρωποι θα ζουν μαζί, σε αρμονία, και με ίσες ευκαιρίες. Είναι ένα ιδανικό, για το οποίο ελπίζω να ζήσω και να πετύχω. Αν όμως αυτό χρειάζεται… είναι ένα ιδανικό, για το οποίο είμαι προετοιμασμένος να πεθάνω”.

Στις 12 Ιουνίου του 1964, , καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη και έγινε σύμβολο της αντίστασης κατά του Απαρτχάιντ, θέτοντας τους θεμέλιους λίθους για την πτώση του ρατσιστικού καθεστώτος.

Οι πύλες της φυλακής άνοιξαν για την αποφυλάκισή του, την Κυριακή

11 Φεβρουαρίου του 1990 .

Δυο πολίτες σύμβολα που αγωνίστηκαν για την κατοχύρωση δημοκρατικών δικαιωμάτων των μαύρων πολιτών.

Το1966 η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών καθιέρωσε την 21 Μαρτίου ως Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη των Φυλετικών Διακρίσεων

Διεθνείς και περιφερειακές συμβάσεις, αλλά και τροποποιήσεις των εσωτερικών νομοθεσιών των κρατών επιδιώκουν την κάλυψη του νομικού πλαισίου για την περιφρούρηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την εξάλειψη των διακρίσεων.

Τα σοβαρότερα προβλήματα εντοπίζονται κυρίως στην ανεπαρκή εφαρμογή των συμβατικών διατάξεων – χωρίς αυτό να σημαίνει και πληρότητα της νομικής κάλυψης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας,

Στην Ελλάδα, η κατάσταση που παρουσιάζεται δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ενθαρρυντική. Καταγράφεται σωρεία παραβιάσεων των εργατικών δικαιωμάτων των αλλοδαπών, καθώς μεγάλο ποσοστό αλλοδαπών αναγκάζεται να δουλεύει ανασφάλιστο, καταγράφεται έλλειψη μηχανισμών παρακολούθησης, καταγραφής των παραβιάσεων σε όλα τα επίπεδα , αλλά και τιμωρίας των δραστών.

Ο ρατσισμός ‒που πλέον εξαπλώνεται ραγδαία στη χώρα μας βρίσκοντας πρόσφορο έδαφος στην πολυετή λιτότητα και τη μνημονιακή πολιτική που έχει γονατίσει οικονομικά την ελληνική κοινωνία στρέφεται κατ’ εξοχήν εναντίον αυτών που διεκδικούν ένα καλύτερο αύριο.

Ο ΟΗΕ μάς καλεί αυτή τη μέρα να ενώσουμε τις φωνές μας για τα θύματα του ρατσισμού, των φυλετικών διακρίσεων, της ξενοφοβίας και της μισαλλοδοξίας Ο αγώνας κατά του ρατσισμού δεν μπορεί όμως να κρατά μια μόνο ημέρα, αλλά πρέπει να είναι συνεχής, διαρκής και έντονος, γιατί το ίδιο επίμονος είναι και ο στόχος να δικαιολογούνται και να διατηρούνται ε διακρίσεις σε βάρος της κάθε μορφής διαφορετικότητας, ώστε πάνω σε αυτές να στηρίζονται σχέσεις ανισότητας και εκμετάλλευσης σε βάρος των θυμάτων του.Στις 21 Μαρτίου και όχι μόνο καλούμαστε να ενώσουμε τις φωνές μας για τα θύματα του ρατσισμού, των φυλετικών διακρίσεων, της ξενοφοβίας και της μισαλλοδοξίας