Πέρασαν …κιόλας, 44 χρόνια, από κείνη την μαύρη Παρασκευή, της 21ης Απριλίου 1967!

Τα τανκς ισοπέδωσαν ότι είχε απομείνει από μια νηπιώδη ασθενούσα δημοκρατία.

Η παρατεταμένη ανωμαλία μετά τα”Ιουλιανά” του ’65, έλαβε οδυνηρό τέλος με μια μεγαλύτερη ανωμαλία, αυτή της”ομαλότητος”της ξενοκίνητης εφτάχρονης δικτατορίας που οδήγησε πλην των άλλων πληγών, στην προδοσία και τον ακρωτηριασμού της Κύπρου από την τουρκική εισβολή τον Ιούλιο του 1974…

Δεν καταλαβαίνεις εύκολα-ιδίως αν είσαι νέος- πως περνάει ο καιρός…

Σε ένα εννιάχρονο παιδί που ζει σε ένα απομονωμένο ορεινό χωριό, χωρίς ηλεκτρικό και νερό και προσπαθεί να απολαύσει τις διακοπές της μεγαλύτερης γιορτής της χριστιανοσύνης, του Πάσχα,με τον πλούτο των ηθών και εθίμων, το μόνο ζωντανό συναίσθημα που αναλλοίωτο διατηρείται ακόμα, είναι ο ΦΟΒΟΣ!

Η θλίψη της Μεγάλης Παρασκευής που στην εποχή μας ήταν έντονη και βαθεία όχι μόνο στα παιδιά αλλά και στους μεγαλύτερους, γιατί τα πάθη του Χριστού ήταν τόσο εναργή και βιούμενα, που η αναπαράστασή τους άγγιζε ποικιλοτρόπως τις αγνές ψυχές, ώστε να καταργείται και να συγχέεται η διαφορά των αιώνων που χώριζε το ιστορικό παρελθόν από το ιστορούμενο παρόν.

Το 1967 Επιτάφιος δεν βγήκε!

Αν προσθέσει κανείς, την απουσία συγγενικών προσώπων,γονέων. συμμαθητών από την σιωπηρή και χωρίς βεγγαλικά “Ανάσταση”, η Μεγάλη Παρασκευή συνεχίστηκε..

Οι περιορισμοί της κυκλοφορίας, η στέρηση του νυχτερινού παιχνιδιού και μια μαύρη “Πασχαλιά” που ακολούθησε με εμβατήρια, χωρίς τα παραδοσιακά μας τραγούδια, τους χορούς και τα ομαδικά παιχνίδια(σκλαβάκια, διελκυστίνδα, μαντηλάκι, ποδόσφαιρο κ.ά) στην πλατεία-το μεγαλύτερο ψυχαγωγικό γεγονός της χρονιάς-επέτειναν την θλίψη και τον φόβο!

Σήμερα οι περισσότεροι πρωταγωνιστές ή έχουν αποσυρθεί από τον μάταιο τούτον κόσμο ή περιέπεσαν στον “ατέρμονα πίθον” της λήθης….

Η Δημοκρατία μας είναι αδύναμη, άχρωμη και επίπεδος.

Οι οικονομικές δυσκολίες είναι εμφανέστατες.

Εμφανής είναι και η έλλειψη αξιών, πλην της αξίας της τεμαχισμένης και οικοπεδοποιήσιμης γης…

Εμφανής και η απάθεια και η εμπάθεια!

Εμφανέστατος ο ατομισμός και ο ¨φιλοτομαρισμός”!

Τα καλά και συμφέροντα…

Ενώ τότε ο εχθρός ήταν γνωστός και μορφοποιημένος, σήμερα αδιαφοροποίητος, αόρατος και διεισδυτικός, κατατρώγει τα θεμέλια και την υπόστασή μας.

Η αναγνωριστική μας ικανότητα εξέλιπε.

Δυστυχώς και ατυχώς!

Είναι ο καπιταλισμός ο σύγχρονος εχθρός μας; Τι είναι και ποίος ο φέρων; Πως θα τον πολεμήσουμε, αμνήμονες, άλογοι και παράλογοι; Ανασταίνοντας το φάντασμα του Λένιν ή του Μάρξ; Αυτοί δεν κέρδισαν ζώντες…Τώρα; Εν αρχή ήν ο Λόγος… και ο Λόγος σάρξ εγένετο…

Αυτός είναι το μεγάλο μας όπλο!

Η μεγάλη μας δύναμη!

“Δεύτε. λάβωμεν του ανεσπέρου(τούτου) φωτός”!

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΨΕΥΤΟΓΚΑΣ

ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ ΟΡΘΟΠΕΔΙΚΟΣ

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ

ΠΕ. ΔΥΤ. ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ