Πράγματι αν θέλει κάποιος να μάθει για την κοινωνική και απελευθερωτική Επανάσταση του 1821, αρκεί να προσφύγει στον «Θούριο» και τη «Χάρτα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων» του πρόδρομου και πρωτομάρτυρα του απελευθερωτικού αγώνα Ρήγα Βελεστινλή – Φεραίου.

Μπορεί να συνεχίσει με τη βιογραφία του Κολοκοτρώνη,  των δικαστών Τερτσέτη – Πολυζωίδη. Να διαβάσει τον Μακρυγιάννη, τον Φωτάκο, τον Άγγλο Τρελώνυ (γαμπρό από αδερφή του Οδυσσέα Ανδρούτσου), τον Αινιάν και πολλούς άλλους της εποχής, καθώς και τους σύγχρονους Κορδάτο, Φωτιάδη,  Σκαρίμπα, Παπαϊωάννου.

Άλλωστε όλος  ο ντουνιάς ξέρει για τον Νικηταρά –  Πλαπούτα που μαζί με τον Κολοκοτρώνη φυλακίστηκαν στο Μπούρτζι. Ξέρει για την άδεια ζητιάνου που έδωσε η ελληνική Πολιτεία στον Νικηταρά για να ζήσει. Γνωρίζει ο κόσμος για την φτώχεια που βίωσαν η Μπουμπουλίνα και η Μαντώ στα γεράματΆ τους…

Ποιος δεν γνωρίζει ότι ο Καραϊσκάκης δολοφονήθηκε από σφαίρα ελληνική, ποιος δεν γνωρίζει ότι τον Ανδρούτσο, αφού τον σκότωσαν με τα στειλιάρια μπράβοι του Γκούρα (που και αυτός βέβαια εξυπηρετούσε το γκοβέρνο) και τον πέταξαν από την Ακρόπολη για να πουν δήθεν πως σκοτώθηκε πέφτοντας στην προσπάθειά του να δραπετεύσει;

Όσοι ξέρουν (και είναι πολλοί) χαμογελάν με την προσπάθεια που γίνεται κατά καιρούς να πουν αυτό το καλαμπούρι. Αυτό το αντιεπιστημονικό και ανιστόρητο ότι «όταν οι Έλληνες είναι ενωμένοι κάνουν θαύματα»!

Είναι βέβαια αλήθεια ότι όταν οι λαοί είναι ενωμένοι τότε γίνονται σπουδαία πράγματα. Οι κοινωνίες μας ακόμα από την δουλοκτητική κοινωνία δεν είναι τίποτε άλλο παρά η ιστορία των ταξικών αγώνων.

Και ο νοών νοείτω…