Δεν ξέρω πόσοι από εσάς που διαβάζετε αυτό το άρθρο τώρα είστε στην ίδια ηλικία ή έστω κοντά, αλλά όσοι είστε σε αυτό το ηλικιακό γκρουπ νομίζω ότι θα βρείτε κοινά στοιχεία με μένα. Όσοι πάλι είστε μικρότεροι, μπορεί κάποια να τα έχετε δει ήδη, μπορεί κάποια να τα διαπιστώσετε με τον καιρό. Εύχομαι, να συναντήσετε μπροστά σας μόνο τα καλά…!

→ Όσο μεγαλώνει ο αριθμός στην ηλικία, τόσο μειώνεται η υπομονή. Όσο περνάνε τα χρόνια τείνουν να μας ενοχλούν πολλά περισσότερα πράγματα από όσα μας ενοχλούσαν πριν. Το σημαντικότερο είναι ότι μας ενοχλούν πλέον πράγματα τα οποία παλιότερα δεν τα προσέχαμε ή ακόμα και μας άρεσαν και εκεί αρχίζουμε να αναρωτιόμαστε αν έχουμε πολλαπλές προσωπικότητες.

→ Δεν είναι όλοι κολλητοί. Μετά από κάποιο σημείο αρχίσεις και διαχωρίζεις τους φίλους σου. Σε αδερφούς, κολλητούς, φίλους και γνωστούς. Ανάμεσα υπάρχουν και άλλες κατηγορίες όπως συνάδελφοι, οικογενειακοί φίλοι. Πολλοί έχουν πολλαπλές ιδιότητες. Αλλά πλέον δεν είναι όλοι κολλητάρια, δεν τους νοιώθεις όλους το ίδιο. Στα χρόνια που έχουν περάσει έχουν συμβεί πράγματα που σου έχουν δείξει τι αισθάνεσαι γι’ αυτούς και τι αισθάνονται για σένα, οπότε και αποφασίζεις και κάνεις τον διαχωρισμό και στρέφεσαι στους αληθινά πιο κοντινούς για βοήθεια.

→ Δεν σε νοιάζει τι λένε οι άλλοι. Ο στόχος σου είναι να είσαι καλά, να αισθάνεσαι άνετα και όχι να είσαι αρεστός στους άλλους. Νομίζεις ότι αυτό το έκανες και μικρότερος, αλλά όχι, τώρα το κάνεις πραγματικά. Και το διαπιστώνεις όταν ακούς να σου λένε την άποψή τους για σένα και εσύ απλά γυρνάς την πλάτη και φεύγεις.

→ Αυξάνονται οι παραξενιές. Κατά πολύ. Δεν σου αρέσει να σου πειράζει κανείς τα πράγματα, δεν σου αρέσει να σε σκουντάνε όταν σου μιλάνε, δεν σου αρέσει να μασάνε τσίχλα μέσα στο αυτί σου, δεν σου αρέσει να σου πειράζουν τα μαλλιά και η λίστα μπορεί να συνεχίζεται για πάντα. Δεν μπορείς να το περιορίσεις. Και ο καλύτερος άνθρωπος να είσαι, κάποιες παραξενιές θα έχεις.

→ Όσο και αν δεν θες να το παραδεχτείς, μοιάζεις τους γονείς σου. Ακόμα και αν είσαι τελείως διαφορετικός άνθρωπος, ακόμα και αν η ζωή σου έχει ακολουθήσει τελείως διαφορετικό δρόμο, ακόμα και αν έχεις μεγαλώσει σε ξεχωριστό περιβάλλον, κάποιες από τις συνήθειές τους, από τα πιστεύω τους, από τα ήθη και τα έθιμά τους θα περάσουν και σε σένα. Και θα βρίζεις από μέσα σου. Trust me.

→ Ξεκινάς και…ανησυχείς για την υγεία σου! Και όμως…Βλέπεις τους γύρω σου, ανθρώπους που έχεις συνηθίσει να είναι κοντά σου να φεύγουν. Και όσο και αν είναι φυσιολογική η εξέλιξη αυτή, ξεκινάς και ανησυχείς. Αυτό σε συνδυασμό με τους όλο και περισσότερους νέους που αρρωσταίνουν σε αναγκάζουν να τρέχεις σε γιατρούς και διαγνωστικά κέντρα για να κάνεις τσεκ απ. Καλό είναι αυτό, δεν είναι κακό. Απλά σε βάζει σε άλλα τρυπάκια.

→ Αρχίζεις και σκέφτεσαι το μέλλον. Και όταν λέω μέλλον, δεν εννοώ την επόμενη βδομάδα αλλά τα επόμενα 10 χρόνια. Πού θα είσαι; Πού θες να είσαι; Με ποιον θες να είσαι; Τι θες να κάνεις; Μπαίνουν πλέον και αυτοί οι παράγοντες στη ζωή σου σε όλους τους τομείς: δουλειά, σχέσεις, φιλίες.

→ Αναπολείς στιγμές που παλιότερα σου φαίνονταν δύσκολες και βουνό. Διαπιστώνεις ότι εκείνα που περνούσες δεν ήταν τίποτα μπροστά στα άγχη και στις ανησυχίες που έχεις σήμερα. Αναπολείς τις πανελλαδικές σαν να ήταν βόλτα στο πάρκο ενώ βλέπεις παιδάκια και σκέφτεσαι τις στιγμές που η μόνη σου έννοια ήταν πότε θα πας στο πάρκο.

→ Έχεις ανάγκη από συντροφικότητα. Καλοί οι έρωτες, το πάθος, η φλόγα. Αλλά πλέον ζητάς και την πιθανότητα της αγάπης, την υπόσχεση της συντροφικότητας γιατί δεν αντέχεις να φαντάζεσαι μια ζωή μοναχική στο μέλλον σου. Γιατί αντιλαμβάνεσαι ότι όπως ανοιγόκλεισες τα μάτια και έφτασες 30, με τον ίδιο τρόπο θα πας 40 και 50.

→ Εκτιμάς τα μικρά. Τα πολύ μικρά. Τις καθημερινές βλακείες που κάποτε προσπερνούσες. Αυτά που κορόιδευες. Τώρα τα αποζητάς και τα κάνεις και προσπαθείς να μην χάσεις τίποτα.

Εσείς τι θα συμπληρώνατε;

_____________

  Πηγή: neolaia.gr

via antikleidi.com