Εναγωνίως παρακολουθούμε τις τελευταίες μέρες την μεγαλειώδη επιχείρηση «κάθαρσης» της Ελληνικής Αστυνομίας από υποτιθέμενους «θύλακες» του ναζιστικού μορφώματος στην οποία διαδραματίζονται πρωτοφανείς αιφνίδιες παραιτήσεις ανώτατων αξιωματικών, απομακρύνσεις διοικητών νευραλγικών υπηρεσιών, ακόμη και δημοσίως προαναγγελθείσες έφοδοι σε φοριαμούς αστυνομικών τμημάτων.

Δυστυχώς για μια ακόμη φορά, ένα μείζον κοινωνικό πρόβλημα που δεν μπορεί να έχει παρά μόνο πολιτική λύση μέσα από ευρύ διάλογο και συναίνεση όσων ασκούν θεσμικό ρόλο στο κοινωνικό γίγνεσθαι, μεταφέρεται στην πλάτη του συνήθως υπόπτου υποζυγίου που λέγεται  Έλληνας Αστυνομικός.

Ξαφνικά και μέσα σε μια νύχτα, από μέχρι πρότινος αγόγγυστοι διώκτες του κακού και προστάτες της κοινωνίας, μετατραπήκαμε σε «σταγονίδια» που δροσίζουν το τέρας του φασισμού.

Όχι γιατί αυτή είναι η αλήθεια, αλλά γιατί έτσι βολεύει αυτούς που πραγματικά ευθύνονται  για την αναγέννησή του και τώρα που το αίμα έγινε ποτάμι, πετούν τη μπάλα στην εξέδρα…

Άραγε πόσο γρήγορα ξεχάστηκαν οι προσπάθειες αυτών των ίδιων τα παιδιών των ΜΑΤ και των άλλων υπηρεσιών που έδιναν κυριολεκτικά νυχθημερόν μάχες έξω από το κτίριο του κοινοβουλίου, συγκρουόμενοι ίσως και με τα αδέλφια τους, τους γονείς, αλλά ακόμη και με την ίδια τους τη συνείδηση, για να υπερασπίσουν τον όρκο τους και την πίστη τους στη Δημοκρατία μας, που δεν ξέρουμε πως θα ήταν σήμερα αν είχαν κάνει έστω ένα βήμα πίσω;

Πόσες φορές θα πρέπει να βροντοφωνάξουμε ότι επιτέλους πρέπει να συσταθεί μια διακομματική επιτροπή όλων των πολιτικών δυνάμεων, που θα αναδιαρθρώσει πραγματικά και όχι επικοινωνιακά την Ελληνική Αστυνομία και που θα καθιερώσει την πλήρη αξιοκρατία και δικαιοσύνη στη λειτουργία της, ώστε τα στελέχη της να μη γίνονται κάθε φορά αναίτια βορά στον επικοινωνιακό ορυμαγδό της επικαιρότητας;

Το πρόσφατο αίτημα της ΠΟΑΣΥ για συνάντηση με τον Πρόεδρο της Βουλής και τους Αρχηγούς των πολιτικών κομμάτων, δεν πρέπει να μετουσιωθεί σε ένα ακόμη τυπικό μήνυμα συμπαράστασης και αναγνώρισης της προσφοράς της Ελληνικής Αστυνομίας, αλλά με ευθύνη των αποδεκτών του να αποτελέσει το έναυσμα για μια πραγματική αστυνομική μεταρρύθμιση προς όφελος της κοινωνίας.

Ο συνάδελφος που κάθε μέρα βρίσκεται στο δρόμο αντιμέτωπος με το έγκλημα, όταν και αν γυρίσει σπίτι του, δεν έχει ανάγκη από ευχολόγια, προσχηματικές βραβεύσεις και γλυκά χτυπήματα στην πλάτη, ούτε περιμένει από αυτόκλητους σωτήρες να του υποδείξουν τους ελάχιστους «κακούς» που βρίσκονται ανάμεσα του. Ξέρει  πολύ καλά πώς να τους εντοπίζει και να τους χειρίζεται όπως πράττει και με όλους τους υπόλοιπους εγκληματίες.

Έχει όμως ανάγκη να γνωρίζει ότι η Πολιτεία τον στηρίζει και τον εμπιστεύεται σε κάθε του βήμα.

Όχι με λόγια αλλά με πράξεις.

Γρεβενά 27 Σεπτέμβρη 2013

Χρήστος Τριγώνης

Πρόεδρος Ε.Α.Υ. ΓΡΕΒΕΝΩΝ

Γραμματέας Δημοσίων Σχέσεων Π.Ο.ΑΣ.Υ

trigonischr@gmail.com