Όταν ήμουνα μικρός ήθελα να γίνω δημοσιογράφος, αλλά δεν προέκυψε.

Παίρνοντας τα πράγματα από την αρχή, η αλήθεια είναι ότι στο σχολείο δεν τα πήγαινα και πολύ καλά, είχα μερικά προβλήματα με την ορθογραφία, το συντακτικό, την γραμματική… με δυσκολία τελείωσα το δημοτικό, όμως ποτέ δεν έπαψα να πιστεύω ότι ο ένας και μοναδικός μου προορισμός ήταν η δημοσιογραφία.

Μεγαλώνοντας αντιλαμβανόμουνα πως δεν είχα την ικανότητα να πραγματοποιήσω το όνειρο μου, όχι ότι μου έλειπε κανένα προσόν, όλα τα είχα, αλλά είναι άδικη η ζωή… έτσι ανάλωνα όλο πάθος και την ψυχή μου σε οποιαδήποτε δουλειά θα με έκανε έστω και λίγο να ξεχάσω τον διακαή μου πόθο. Στον ελεύθερο  χρόνο μου έγραφα κείμενα γεμάτα έμπνευση και τα διάβαζα περήφανος μπροστά στον καθρέπτη μου. Τέτοιο ταλέντο να πηγαίνει χαμένο…

Το πιο εξοργιστικό όμως ήταν να βλέπω κάποιους άλλους άχρηστους να ανοίγουν ραδιόφωνα, κανάλια, εφημερίδες, και να το παίζουν δημοσιογράφοι, αυτό με πλήγωνε βαθιά.

Κάπως έτσι λοιπόν, αργά και βασανιστικά περνούσαν τα χρόνια.

Ώσπου μια μέρα, την πιο συνταρακτική μέρα ολόκληρης της ζωής μου, ανακάλυψα κάτι που λέγεται blog, μπορούσε να το δημιουργήσει  ο καθένας, εντελώς δωρεάν και να δημοσιεύει εκεί όλα τα άρθρα του, κάτι σαν ηλεκτρονική εφημερίδα! Το μόνο που χρειαζόταν ήταν ένας υπολογιστής και μια σύνδεση στο Διαδίκτυο. Πραγματικά συγκλονίστηκα!   «Ήγκηκεν το πλήρωμα του χρόνου»  σκέφτηκα, (έφτασε το πλήρωμα του χρόνου, για τους αδαής που δεν ξέρουν τι σημαίνει).

Βέβαια τώρα το πρόβλημα ήταν ότι δεν είχα ιδέα από χρήση υπολογιστή, (εγώ από μια ταμιακή μηχανή στη δουλειά ήξερα), αλλά ήμουν αποφασισμένος, στρώθηκα στη δουλειά και σε λίγους μήνες κατάφερα να δημιουργήσω το δικό μου blog. Μια νέα σελίδα στη ζωή μου ξεκίνησε!

Ανακάλυψα πολλά καινούρια πράγματα τα οποία με διευκόλυναν. Το πιο σπουδαίο ήταν η αυτόματη ορθογραφία του Word!Δεν χρειαζόταν πια να ανησυχώ που είμαι ανορθόγραφος, το Word φρόντιζε για εμένα! Αν βελτιώσει  και το εργαλείο συντακτικής διόρθωσης τότε πραγματικά θα είμαι πολύ ευτυχισμένος!

Επίσης διαπίστωσα ότι και άλλοι στην πόλη μου κάνουν το ίδιο. Ανεξάρτητα του επαγγέλματος τους ανοίγουν μια σελίδα και γίνονται δημοσιογράφοι. Καλύτεροι είναι αυτοί από μένα;

Αρχικά κινούμουνα στο σκοτάδι της ανωνυμίας, όχι όμως γιατί ήμουνα ένας κοινός συκοφάντης βολεμένος πίσω από ένα ψευδώνυμο φοβούμενος να αντιμετωπίσει τις συνέπειες των λόγων του, κάθε άλλο!! Η ανωνυμία ήταν καταλύτης στον κοινωνικό έργο που επιτελούσα, βρισκόμουνα καθημερινά στις επάλξεις και στην πρώτη γραμμή του αγώνα για την επίλυση των προβλημάτων της πόλης μου.

Όπως αναμενόταν, το blog μου προκάλεσε το φθόνο όλων των δημοσιογράφων που είδαν ένα καινούριο αστέρι να ξεπροβάλει! Τι ήταν αυτοί μπροστά μου;

Συνοπτικά, για να μην σας κουράζω, μετά την μεγάλη επιτυχία του blog και αφού είχα καταξιωθεί στο χώρο, αποφάσισα να κάνω το επόμενο βήμα: Να δημιουργήσω Ιστοσελίδα!

Συγκέντρωσα μια ομάδα εξίσου άξιων δημοσιογράφων (όχι όσο εγώ, εγώ είμαι ο καλύτερος) και άνοιξα την ιστοσελίδα μου! Εκεί να δείτε τι καλά που τα καταφέρνω!

Τώρα υπογράφω τα άρθρα μου, διότι είναι πραγματικά τόσο υπέροχα και απολαμβάνω τα συγχαρητήρια που δέχομαι από τους φίλους μου!! Βρίσκω κάθε μέρα καινούριες, άγνωστες λέξεις στο λεξικό και τις χρησιμοποιώ, είτε ταιριάζουν είτε όχι. Επίσης έχω μάθει και πολλές ωραίες αρχαίες παροιμίες, τις περισσότερες δεν τις καταλαβαίνω, αλλά εντάξει διαβάζω την μετάφραση.

Και καμαρώστε με τώρα, να είμαι ένας αρθρογράφος γεμάτος πάθος, έμπνευση, ψυχή. Είμαι αντικειμενικός, ανεπηρέαστος, γεμάτος παρρησία και σθένος (καλά αν γλείφω λίγο την εξουσία είναι γιατί προσδοκώ ένα κομμάτι γης). Είμαι καταπληκτικός σας λέω, ο καλύτερος απ’όλους!

Και σου λέει μετά χρειάζονται προσόντα για τη δημοσιογραφία…Ανοησίες, τι χρειαζόταν; Ένας υπολογιστής και μια σύνδεση στο Internet, όλοι μπορούν να το κάνουν!

Βασιλική Ι. Παπαδοπούλου

Δημοσιογράφος-Φοιτήτρια ΑΠΘ

Μέλος Ενώσεως Ιδιοκτητών Επαρχιακού Τύπου