Προς

Τους Διευθυντές των Καταστημάτων Κράτησης

Αγαπητέ μας κ. Διευθυντά,

Η ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ «Ο Άγιος Ληστής του Γολγοθά» ενθαρρυνόμενη από τη συνεργασία μας στο θέμα των Κρατουμένων, τους οποίους διακονούμε επί 36 συνεχόμενα χρόνια θεραπεύοντας τις ποικίλες καθημερινές ανάγκες τους ηθικά, πνευματικά, οικονομικά και με αποστολή ειδών ένδυσης, υπόδησης, καθαρισμού και άλλα, θέλουμε, με την επικείμενη μεγάλη εορτή των Χριστουγέννων, να γράψουμε σε σας, στο προσωπικό σας, στους κρατουμένους σας και στους άνδρες της εξωτερικής φρουράς του Καταστήματος Κράτησης δυο λόγια, σαν έναν εγκάρδιο χαιρετισμό και μια ευχή από καρδιάς.

Όλοι οι Έλληνες, χριστιανοί, «άθεοι» και «άπιστοι» όπου γης, ιδιαίτερα δε όσοι μένουμε στην Ελλάδα μας, την πατρίδα μας, στρέφουμε τη σκέψη μας σ’ ένα σημείο της γης. Σε ένα σταύλο, στον υγρό και βρώμικο χώρο ενός σπηλαίου. Αυτό το σπήλαιο μας παρακινούν να το φέρουμε στη σκέψη μας ένα σμήνος Αγγέλων, που ανεβοκατεβαίνει πάνω σ’ αυτόν τον άθλιο χώρο, και λίγοι απλοί ποιμένες της πολίχνης που φέρει το όνομα Βηθλεέμ, οι οποίοι πήραν το δρόμο προς το σπήλαιο και «ήλθον σπεύσαντες» (Λουκ. 2, 16), ενώ ταυτόχρονα σ’ αυτό το σπήλαιο πλησιάζουν όλο και περισσότερο τρεις Ανατολίτες προσκυνητές. Εκεί, λοιπόν, στρέφεται, θα στραφεί και η δική μας σκέψη, γιατί και μόνον αυτή θα πληρώσει την ψυχή μας με μία υπερκόσμια, ουράνια, θεϊκή αγαλλίαση και ευφροσύνη. Αισθήματα, τα οποία θα μείνουν ανεξίτηλα στην όλη πορεία της ζωής μας και θα σηματοδοτήσουν έναν άλλο τρόπο ζωής, πολύ πιο ωραίο απ’ αυτόν που βιώνουμε μέχρι τώρα.

Αλλά τι έγινε σ’ αυτό το σπήλαιο;

Έγινε αυτό που περίμεναν αιώνες όλοι οι άνθρωποι της γης! Κι αυτό που έγινε το διακήρυξαν οι άγγελοι στους ποιμένες, που πρώτοι έφθασαν ως προσκυνητές στο σπήλαιο αυτό. «Ιδού ευαγγελίζομαι υμίν χαράν μεγάλην, ήτις έσται παντί τω λαώ, ότι ετέχθη υμίν σήμερον Σωτήρ, ος εστι Χριστός Κύριος εν πόλει Δαυίδ» (Λουκ. 2, 10-11). Σας φέρνω χαρμόσυνη είδηση, που θα φέρει μεγάλη χαρά και σε σας καί σ’ όλον τον κόσμο. Γεννήθηκε σήμερα στην πόλη του Δαβίδ για σας Σωτήρας και αυτός είναι ο Χριστός.

Αυτός γεννήθηκε στο σταύλο του Σπηλαίου. Αυτός, ο Χριστός. Ο Σωτήρας όλων μας. Όλου του κόσμου. Και γεννήθηκε σ’ αυτόν τον ακάθαρτο και βρώμικο χώρο, γιατί έτσι ήταν ο κόσμος. Ένας βρώμικος «σταύλος». Είχε πει ο προφήτης Δαβίδ: «Άνθρωπος εν τιμή ων ου συνήκε, παρασυνεβλήθῃ τοις κτήνεσι τοις ανοήτοις και ωμοιώθη αυτοίς» (Ψαλμ. 48, 13). Ο άνθρωπος, αν και τον έθεσε ο Δημιουργός του Θεός σε υψηλή θέση, τιμή και αξία ως λογικό δημιούργημα, δεν κατανόησε αυτό το μεγαλείο, αυτό το προνόμιο. Κατάντησε στη θέση των ανόητων κτηνών και έγινε το ίδιο με αυτά ως προς την ανοησία και τη ζωή τους. Αυτός είναι ο τρόπος της ζωής των αμαρτωλών, που απομακρύνθηκαν τελείως από το δρόμο του Θεού, το δρόμο της ηθικής και του αγιασμού.

Αυτός, λοιπόν, γεννήθηκε μέσα στο σπήλαιο. Αυτός που περίμεναν οι άνθρωποι από τη μια άκρη της γης μέχρι την άλλη. Αυτός ήλθε κάτω στη γη. Ήλθε, λοιπόν:

 * Ο Ιησούς της ειρήνης.

Ήλθε αυτός που τον προσδοκούσαν αιώνες οι άνθρωποι που ζούσαν μέσα στην έχθρα, στο μίσος, στην κακία, σε ταραχές και πολέμους. Αυτοί που διψούσαν την ειρήνη σαν τον διψασμένο οδοιπόρο, που αναζητά λίγο νερό. Σαν τον πεινασμένο, που αναζητά λίγο ψωμί, για να σταθεί στα πόδια του. Γι’ αυτούς οι Άγγελοι τη νύχτα των Χριστουγέννων διακήρυξαν τη χαρμόσυνη αγγελία: «Επί γης ειρήνη» (Λουκ. 2, 14). Ήλθε στη γη η ειρήνη. Η ειρήνη για την οποία είπε ο Ιησούς: «ΕΙρήνην αφίημι υμίν, ειρήνην την εμήν δίδωμι υμίν· ου καθώς ο κόσμος δίδωσιν, εγώ δίδωμι υμίν» (Ιωάν. 14, 27). Σας αφήνω την ειρήνη, την αληθινή και αναφαίρετη. Τη δική μου ειρήνη, την οποία έχω σε άπειρο βαθμό. Όχι ειρήνη ψεύτικη, όπως δίνει ο κόσμος. Ειρήνη στην καρδιά σας και στην κοινωνία όλη.

Οι άνθρωποι όμως δέχθηκαν την ειρήνη;

Ήλθε ο Ιησούς της ειρήνης, αλλά δεν έγινε δεκτός από τον κόσμο. Δεν θέλησαν την ειρήνη του Χριστού οι άνθρωποι. Κι αυτό φάνηκε όταν ο Ρωμαίος ηγεμόνας της Ιουδαίας, ο Πόντιος Πιλάτος, παρουσίασε στο λαό της Ιουδαίας, ανάμεσα στον οποίο ήταν παρόντες και θρησκευτικοί ηγέτες, τον Ιησού και τον πιο σκληρό και απάνθρωπο ληστή, το Βαραββά, και τους ρώτησε: «τίνα θέλετε απολύσω υμίν; Βαραββάν ή Ιησούν τον λεγόμενον Χριστόν;» (Ματθ. 27, 16). Οι άνθρωποι τότε προτίμησαν το Βαραββά και όχι τον Χριστό.

Έκτοτε οι άνθρωποι ζουν με τους «Βαραββάδες», πλήν ελαχίστων εξαιρέσεων, οι οποίοι είτε είναι ηγέτες εθνών είτε κατέχουν καίριες θέσεις στην κοινωνία και επηρεάζουν άμεσα ή έμμεσα τους λαούς στο κακό. Άνθρωποι κλέφτες, καταχραστές, διεφθαρμένοι, που γίνονται τύραννοι των λαών με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Έτσι οι άνθρωποι βιώνουν τις συνέπειες της απόρριψης του Ιησου της ειρήνης στή ζωή τους.

Και τι γίνεται;

Τι γίνεται!!! Ζούμε μέσα σε έχθρες και αβυσσαλέα μίση και πολέμους, όπου σφάζονται οι άνθρωποι μεταξύ τους, σαν να είναι κοτόπουλα, όπως βλέπουμε στην πολύνεκρη Συρία! Μια φρενίτιδα, μια μανία, κατέλαβε όλα τα κράτη, που έχουν τη δυνατότητα για τη σχετική δαπάνη, να αποκτήσουν όχι πρόσθετα συμβατικά όπλα, αλλά επιπλέον πυρηνικά. Και ζούμε με το ενδεχόμενο από μέρα σε μέρα, από στιγμή σε στιγμή, να ξεσπάσει πόλεμος με αυτά τα πυρηνικά όπλα, για να γίνει όλος ο κόσμος ένα παγκόσμιο πυρηνικό ολοκαύτωμα. Εκεί μας οδηγούν οι σύγχρονοι «Βαραββάδες». Οι χωρίς Θεό πολιτικοί ηγέτες και ισχυροί της γης. Να τούς χαιρόμαστε…

* Ο Ιησούς της αγάπης.

Ήλθε στη γη ο Ιησούς της αγάπης. Είδαμε διαχρονικά αυτήν τη μεγάλη αγάπη του Ιησού. Όσοι άνθρωποι μελετούν το Ευαγγέλιο του Χριστού, την Καινή Διαθήκη, θαυμάζουν τη μεγάλη καρδιά του Σωτήρα μας Χριστού. Γιατί η καρδιά του χώρεσε όλους τους ανθρώπους, χωρίς καμιά διάκριση. Εχθροί και φίλοι είναι δικά του δημιουργήματα, δικά του παιδιά. Γι’ αυτό, όταν διακήρυττε στην περίφημη «επί του Όρους» ομιλία του την αγάπη και προς τούς εχθρούς, την οποία επικύρωσε πάνω στο Σταυρό του Γολγοθά με εκείνη τη συγκλονιστική του ικεσία· «Πάτερ, άφες αυτοίς· ου γαρ οίδασι τι ποιούσι» (Λουκ. 23, 34), τότε πρόσθεσε: «ότι τον ήλιον αυτού ανατέλλει επί πονηρούς και αγαθούς και βρέχει επί δικαίους και αδίκους» (Ματθ. 5, 45). Πού αλλού και πότε ακούστηκε τέτοια και τόση αγάπη προς όλους ανεξαίρετα τους ανθρώπους; Ποιος άλλος αγάπησε τόσο πολύ τον κόσμο όλο; Ποιος σοφός; Ποιος άρχοντας αυτής της γης; Ποιος Στρατηγός; Ποιος;

Παρακολουθήστε την τριετή ιεραποστολική πορεία του Ιησού στη γη μας και θαυμάστε. Άνοιγε κλειστά μάτια. Άνοιγε αυτιά που δεν άκουγαν. Έλυνε γλώσσες αλάλων, μουγγών. Όρθωνε συγκύπτοντες και παράλυτους ανθρώπους που βάδιζαν με πόδια και χέρια, σαν εκείνη τη συγκύπτουσα γυναίκα (Λουκ. 13, 10-13). Φυγάδευε από δαιμονισμένους τα δαιμόνια και έβρισκαν την υγεία και τη γαλήνη οι άνθρωποι. Θεράπευε λεπρούς. Ηρεμούσε θαλασσοταραχές. Ανέσταινε πεθαμένους. Κι όλα αυτά τα έκανε χωρίς φάρμακα, χωρίς Κλινικές και Νοσοκομεία. Δίχως τη συνδρομή κανενός γιατρού. Κι όλα αυτά με ένα του και μόνο λόγο. «Ανάβλεψον», έλεγε στους τυφλούς και οι τυφλοί πάραυτα έβλεπαν.

Και κάτι άλλο ακόμη. Αγάπησε και τους ληστές. Και τους κλέφτες. Και τους φονιάδες. Και τους ανθρωποφάγους. Και τις πόρνες και τις μοιχαλίδες. Ιδιαίτερα, θα έλεγα, αυτούς, αφού ο ίδιος είπε: «Ουκ ήλθον καλέσαι δικαίους, αλλά αμαρτωλούς εις μετάνοιαν» (Ματθ. 9, 13). «Ήλθε ο Υιός του ανθρώπου ζητήσαι και σώσαι το απολωλός» (Λουκ. 19, 10). Ένα παράδειγμα. Ο εκ δεξιών του Εσταυρωμένου Χριστού πάνω στο Γολγοθά ληστής μετανοεί για όλο το άθλιο αμαρτωλό παρελθόν της ζωής του και ζητεί από το Σωτήρα μας Χριστό με εγκάρδια δέηση να τόν σώσει και να τον δεχθεί στην ουράνια Βασιλεία του. Και ο Χριστός; Εδώ είναι το μεγαλείο της αγάπης του Ιησού. Απαντά και λέγει στο φονιά: «Αμήν λέγω σοι, σήμερον μετ’ εμού έση εν τω Παραδείσω» (Λουκ. 23, 43). Αν θέλετε, ανεβείτε στη Μακεδονία και επισκεφθείτε την έδρα της ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ «Ο Άγιος Ληστής του Γολγοθά». Θα μείνετε κατάπληκτοι από την αγιογραφία του κυρίως ναού του Αγίου Ληστή του Γολγοθά. Πλήθος πρώην αμαρτωλών, που όμως μετανόησαν και άλλαξαν ζωή, κοσμούν το Ναό μας. Μέχρι και καννίβαλοι, ανθρωποφάγοι!!!

* Ο πράος Ιησούς.

Δίδαξε την πραότητα στους ανθρώπους με το λόγο του: «Μάθετε απ’ εμού». Τι να μάθουμε, Χριστέ, από Σένα ημείς οι άνθρωποι; «ότι πράος ειμί» (Ματθ. 11, 29). Γιατί έδωσε τόση σημασία και βαρύτητα στην πραότητα ο Χριστός; Γιατί όταν ο άνθρωπος είναι πράος, είναι πάντα ειρηνικός και με τό Θεό και με τους ανθρώπους. Ενώ με το θυμό, ο οποίος κατά τους Πατέρες είναι μέθη της ψυχής, προκαλούνται μάχες που φθάνουν μέχρι το έγκλημα.

* Ο ταπεινός Ιησούς.

Όταν ο Χριστός δίδαξε στον κόσμο την πραότητα, δίδαξε ταυτόχρονα και την ταπείνωση. «Μάθετε απ’ εμού… ότι ειμί ταπεινός τη καρδία» (Ματθ. 11, 29). Έπρεπε ο Χριστός να διδάξει μαζί με την πραότητα και την ταπεινοφροσύνη. Και με υπόδειγμα τον ίδιο. Εδώ έγκειται το μεγαλείο του Ιησού. Η ταπεινοφροσύνη και η πραότητα μαζί συντελούν πολύ στην ειρήνη, την οποία έψαλλαν οι άγγελοι. Γιατί μόνο με ειρήνη ο άνθρωπος μπορεί να ζήσει όλη την επί γης πορεία του σαν άλλος άγγελος. Γι’ αυτό άλλωστε ήλθε στη γη ο Κύριος.

* * *

Ξαναγιορτάζουμε και φέτος τα Χριστούγεννα. Μια καινούρια ευκαιρία για  όλους μας να αποφασίσουμε να γίνουμε άνθρωποι με αγάπη, ειρήνη, πραότητα και ταπεινοφροσύνη. Τότε μόνο θα βρούμε αυτό που αναζητούν οι ψυχές μας. Αυτό που μας υποσχέθηκε ο ίδιος ο Χριστός. Θα βρούμε «ανάπαυσιν ταις ψυχαίς ημών» (Ματθ. 11, 29).

Ευχόμαστε σε όλους σας υγεία, χρόνια πολλά, ειρηνικά και με αγάπη ο ένας για τον άλλο, σαν παιδιά του Θεού. Και με ό,τι καλό αναζητά ο καθένας σας. Καλύτερες ημέρες με καλύτερη ζωή από εκείνη των περασμένων χρόνων.

ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ.

Με εγκάρδιες ευχές, τιμή και αγάπη

Αρχιμ. Γερβάσιος Ιωάν. Ραπτόπουλος

ΔΙΑΚΟΝΟΣ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ