(Στην Ελλάδα με μια μαζοχιστική εμμονή, συνηθίζουμε να θαυμάζουμε την τουρκική διπλωματία, που έχει γράψει καλές αλλά και κακές στιγμές στην ιστορία της. Διαβάστε λοιπόν παρακάτω για ένα στραπάτσο της τουρκικής διπλωματίας, ανάλογο του οποίου αν είχε συμβεί στη χώρα μας, θα εγκαλούσαν τους αρμόδιους στο Γουδή – «για το διεθνές ρεζιλίκι της χώρας»).

Ήταν αναπάντεχο, γι’ αυτό και ήταν οδυνηρό. Το «χαστούκι» που έφαγε -σε τρείς δόσεις, αυξανόμενης έντασης- η Τουρκία. Από τις χώρες-μέλη του ΟΗΕ, στην επιδίωξή της να καταλάβει μια θέση Μη Μόνιμου Μέλους στο Συμβούλιο Ασφαλείας για τη διετία 2015-2016. Αντ’ αυτής εξελέγη η Ισπανία.

Τα δεδομένα της υπόθεσης είναι τα ακόλουθα: διεκδικώντας μια θέση στο Συμβούλιο Ασφαλείας εκ μέρους της περιοχής που καλείται «Δυτική Ευρώπη και άλλοι», στους τρείς γύρους μυστικών ψηφοφοριών (όπου έπρεπε να λάβει τουλάχιστον 129 ψήφους) η Τουρκία έλαβε διαδοχικά 109 ψήφους, 73 και τελικά 60! Από τη δική της γεωγραφική περιοχή εξελέγησαν η Νέα Ζηλανδία και η Ισπανία, ενώ την πεντάδα των Μη μόνιμων Μελών συμπλήρωσαν η Βενεζουέλα, η Ανγκόλα και η Μαλαισία.

Η τουρκική κυβέρνηση επεδίωκε με ιδιαίτερη ζέση τη συγκεκριμένη θέση, λόγω του σημαντικού πολιτικού πλεονεκτήματος που τη συνοδεύει, καθώς οι 5 χώρες που εξελέγησαν αποκτούν μια ισχυρότερη φωνή στα θέματα των κρίσεων και της ασφάλειας σε μια μεγάλη γεωγραφική βεντάλια – από τη Συρία και τις κυρώσεις κατά του Ιράν, ως τις τρομοκρατικές επιθέσεις και τις ειρηνευτικές επιχειρήσεις του ΟΗΕ.

Όπως σημειώνει σχετικά ο τουρκικός Τύπος («Χουρριέτ»), η απόρριψη της Τουρκίας πιθανολογείται πως οφείλεται «στην πολιτική της στο Ιράκ και τη Συρία, στην υποστήριξή της στη Μουσουλμανική Αδελφότητα (που επικρίθηκε σφοδρά απ’ την Αίγυπτο, Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα), καθώς επίσης στην απροθυμία της να συνδράμει τη συμμαχία κατά του Ισλαμικού Κράτους».

Παρά ταύτα, οι διπλωματικές εκτιμήσεις της Άγκυρας συνέκλιναν ότι ήταν εξασφαλισμένες κάπου 140 ψήφοι στη συνέχεια: α) αμοιβαίων πρωτοκόλλων αλληλεγγύης, β) της υποστήριξης που έχει προσφέρει η Τουρκία σε αναπτυσσόμενες χώρες και γ) της συνεισφοράς της Άγκυρας στη θρησκευτική εκπαίδευση πολλών μουσουλμανικών χωρών.

Κατά το δημοσίευμα πάντως, η αντιπαλότητα της Τουρκίας με τη Σαουδική Αραβία και τα ΗΑΕ (που στήριξαν οικονομικά πολλές φτωχές χώρες), η επιρροή του Ισραήλ που στράφηκε κατά της Τουρκίας και η επιφύλαξη της Άγκυρας να εγκρίνει αντίστοιχες χρηματοδοτήσεις («για να μη θεωρηθεί δωροδοκία») -μολονότι το 2008 είχε προβεί σε ανάλογες δωρεές, επιτυγχάνοντας την εκλογή της με 151 ψήφους-  θεωρείται ότι έκρινε καθοριστικά το αποτέλεσμα.

(Φυσικά, ο ουσιαστικός λόγος που απερρίφθη η τουρκική υποψηφιότητα είναι η ευρύτατη απαρέσκεια προς τις ηγεμονικές πολιτικές της. Και φυσικά, η επίκληση του χρήματος είναι η απλή, λαϊκιστική δημαγωγία που «εξηγεί» εύκολα κάθε αποτυχία, κουκουλώνοντας τους πραγματικούς λόγους – από την «πληρωμένη διαιτησία» ως τους «ψηφοφόρους που τα άρπαξαν». Κι αν οι «διαρροές» του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών είναι αυτής της ποιότητας, τότε απλώς το διεθνές ρεζιλίκι της χώρας διευρύνεται).