Του συγγραφέα Β. Μπάκα

Άλλος ένας τελικός ποδοσφαίρου στέφθηκε… από αποτυχία.

«Δεν πάει άλλο».

«Πρέπει να ληφθούν μέτρα, αλλιώς θα ζήσουμε κι άλλο Χέυζελ».

«Θα θρηνήσουμε θύματα».

«Τι κάνει η πολιτεία! Γιατί δεν εφαρμόζει το νόμο περί βίας στα γήπεδα…».

«Ας ευχηθούμε να είναι ο τελευταίος τελικός και οι καρέκλες του γηπέδου τα τελευταία θύματα».

«Καταδικάζουμε τη βία». Αυτό έλειπε να την επικροτείτε κι από πάνω!

«Δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο αυτή η κατάσταση…».

Και από όλα όσα λένε γίνεται το εντελώς αντίθετο. Όπως στα όνειρα!

Κουραστήκαμε να ακούμε τα ίδια και τα ίδια. Να μη συμπληρώσω και τη φράση με ρίμα!…

Οι άγγλοι πήραν μέτρα και κάνανε τα γήπεδα όπερες. Κι αφού είδαμε τόσους τελικούς της Ευρώπης, χωρίς να ανάψει ούτε αναπτήρας, είναι φυσικό να θυμίζουν οι δικές μας φωτοβολίδες με τις κροτίδες και τα βεγγαλικά το βομβαρδισμό της  Μισράτα στη Λιβύη. Μόνο με φορτηγά θα μπορούσαν να περάσουν τόσα εκρηκτικά στο γήπεδο.

Ας πάμε και στο αγωνιστικό μέρος. Ευτυχώς που μπήκαν κι άλλα δυο γκολ. Διαφορετικά το κύπελλο θα περίμενε ακόμα παραλήπτη. Εκτός κι αν το παίρνανε οι φίλαθλοι! Το πιο πιθανό. Και θα ήταν πιο δίκαιο, αφού το πρώτο γκολ ήταν οφσάιντ και το ματς τελείωσε χωρίς να σφυρίξει ο διαιτητής τη λήξη. Και φυσικά οι σκηνές που ακολούθησαν θυμίζανε τα μετά την πειρατείαν! Οι φίλαθλοι χτυπήσανε ποδοσφαιριστές, σπάσανε κάμερες, καρέκλες, διαφημιστικά κλπ.

Οι σπίκερ είπαν ακόμα ένα ευτυχώς. Ευτυχώς που απουσίαζε ο πρώτος πολίτης τη χώρας. Μου θύμισαν τη γνωστή ευχή περί ληστειών. «Ευτυχώς απουσίαζε η οικογένεια από το σπίτι και αποφεύχθηκαν τα χειρότερα». Να η λύση. Θέλεις να μην σε πειράξουν οι κακοποιοί; Πήγαινε και κοιμήσου έξω στα λαγκάδια. Θέλουν οι πραγματικοί φίλαθλοι να μην κινδυνέψουν οι ίδιοι και οι οικογένειές τους από τους ταραξίες; Να μην πάνε στο γήπεδο! Τουτέστιν, να το παραδώσουν στους Βροντάκηδες και στους Αστραπάκηδες…

Η βία έφτασε μέχρι τις τάξεις της αστυνομίας. Ομάδα Δίας εναντίον ομάδας Ζήτα. Κράμερ εναντίον Κράμερ! «Δ» εναντίον «Ζ». Ευτυχώς μπήκε ανάμεσα το «Ε» και απετράπησαν τα χειρότερα. Το «Ε» είναι η ΕΛΑΣ; το Έθνος; η Ελλάδα; Όποιος κι αν είναι, η αστυνομία μας διεκδικεί μια θέση στο βιβλίο Γκρίνιες…

Και ο κατήφορος του αθλητισμού δεν έχει σταματημό.

Άλλος ένας προπονητής αποκάλεσε το ελληνικό κράτος και το ποδόσφαιρο μπουρδέλο. Τι θα κάνει η πολιτεία; Θα αντιδράσει; Αν όχι, θα πει πως αποδέχεται τον όρο. Αν ναι, πρέπει να αποδείξει πως δεν είναι μπουρδέλο. Κάτι τέτοιο όμως κοστίζει. Οπότε, να άλλη μια ευχή από επίσημα χείλη: «Αυτός ο τελικός να είναι το τελικό χτύπημα στη βία» Αμ δε! Η βία έφτασε μέχρι το τένις, το πόλο, το βόλεϊ, το μπάσκετ. Ευτυχώς για τον τελικό του μπάσκετ πάρθηκαν γενναία μέτρα. Τον αναβάλανε. Μόνο για τον τελικό του σκάκι δεν ακούστηκε ακόμα τίποτα. Λέτε…

Μπουρδέλο λοιπόν αποκάλεσε ο κ. Δώνης το ελληνικό κράτος και το  ποδόσφαιρο. Είναι άλλος να φτύσει; Τι παράδειγμα δίνεται στη νεολαία μας όταν ακούει παρόμοιες ύβρεις!…

Εγώ περιμένω αντίδραση από το σωματείο εκδιδομένων γυναικών. Ποιος και πού την είδε τη βία στο μπουρδέλο! Ακούστηκαν ποτέ υβριστικά συνθήματα! Είδε κανείς να σπάνε καρέκλες και να πετάνε κροτίδες. Τάξη και ασφάλεια. Σιγή ιχθύος. Πιο πολύ και από την εκκλησία. Ακόμα και στους Αγίους Τόπους είδαμε να σπάνε τις πόρτες με βαριοπούλες, ενώ στους οίκους ανοχής είναι μόνιμα ανοιχτές. Η έννοια της ανοχής σε όλο της το μεγαλείο. Κι αν συμβεί κάποιος πελάτης να παραφερθεί, λόγω μέθης κυρίως, θα τον πετάξει έξω με τις κλοτσιές η σεκιούριτι… ή η αστυνομία.

Άρα, τους αδικεί αυτή η παρομοίωση. Ποτέ δεν ακούστηκε κλοπή σε οίκο ανοχής. Ούτε από πελάτη, αλλά ούτε και από εργαζόμενη. Ποτέ δε θα γίνει ανακριτική επιτροπή για οικονομικό ή και άλλο σκάνδαλο σε μπουρδέλο..

Στην τράπεζα μπορεί να σου πάρει κάποιος τη σειρά. Στο θέατρο τη θέση. Στη αίθουσα το θρανίο. Στο μπουρδέλο όμως ποτέ. Εκεί υπάρχει τάξη. Δεν είναι κοινοβούλιο να λένε άλλα και άλλα να πράττουν!

Συνειρμικά ο τελικός «μπουρδέλο» μου παραπέμπει στο νούμερο 69! Τυχαία άραγε είναι ο εξηκοστός ένατος;

Η τηλεόραση έχει το χάλι της. Τελευταίο παράδειγμα η κάλυψη του πριγκιπικού γάμου. Θα μου πείτε άσχετο! Μια αηδία για τα ελληνικά δεδομένα. Δείχνεις ποτέ ψητά και άλλα εδέσματα σε νηστικό! Εκτός και εάν θέλεις να τον βασανίσεις. Κι αφού μας χορτάσανε πολυτέλεια, γκλαμουριά και σπατάλες, επανέρχονται στο μνημόνιο και μας λένε πόσες τρύπες πρέπει να ανοίξουμε ακόμα στη ζώνη.

Μεγάλο θέμα το πρώτο φιλί των νεόνυμφων. Είναι μια ερωτική ανάγκη. Γιατί δε μας δείχνουν και μια φυσική! Το πρώτο κατούρημα για παράδειγμα…

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν… Κι όμως, για κάποιες χώρες οι βασιλιάδες δεν είναι παρατατικός, αλλά ενεστώς. Είναι! Και δυστυχώς θα είναι για πολλά χρόνια ακόμα…

Προσωπικά είμαι βασιλικός! Κάποιο από τα καθημερινά μου προσωπικά αντικείμενα είναι γαλαζοαίματο… Και ακούει στο όνομα BIC!

Βλέπω ειδήσεις, κατ’ ανάγκην, κάποια ντοκιμαντέρ και αθλητικά. Τώρα θα βλέπω μόνο ξένο ποδόσφαιρο. Ο τελικός, όσο κι αν τον αποκαλέσανε κάποιοι δημοσιογραφίσκοι μητέρα των μαχών, ήταν ένας αγώνας μεταξύ πάνω και κάτω μαχαλά…

Κι αν ο κ. Δώνης κληθεί σε απολογία, εύχομαι να μην τα μασήσει. Να περάσει στην αντεπίθεση, κάτι που δεν έκανε η ομάδα του, και να πει:

«Μακάρι να ήταν μπουρδέλο το ελληνικό ποδόσφαιρο. Αν γίνει, τη μεταγραφή του αιώνα θα την κάνει Τζούλια. Ποιος Μέσι και ποια Άκρη!… Κι αν θέλετε να μάθετε και τη θέση. Θα παίζει τερματοφύλακας. Μόνο θα τρώει γκολ!

Πρόταση: Οι επόμενοι τελικοί να γίνονται σε άλλη χώρα.