Οπως έγραψαν οι «Τάιμς» της Νέας Υόρκης το Μάρτη του 2002, στο Ιράκ από το 1992 μέχρι το 2000 είχαν πραγματοποιηθεί 2.400 (!) επιθεωρήσεις του ΟΗΕ, στις οποίες δε βρέθηκε ούτε ένα (!) απαγορευμένο όπλο. Η CIA – ομολογούσαν οι «Τάιμς» – δεν έχει καμία ένδειξη (πόσο μάλλον απόδειξη) ότι το Ιράκ συμμετείχε σε οποιαδήποτε τρομοκρατική δραστηριότητα εναντίον των ΗΠΑ.

Ομως, παρ’ όλα αυτά, οι ΗΠΑ μιλούσαν και τότε για δήθεν «αδιάσειστα στοιχεία»…

Αλλωστε, και στον πόλεμο του Αφγανιστάν μιλούσαν για «στοιχεία» οι Αμερικανοί. Ηταν, δε, τόσο …ατράνταχτα τα «στοιχεία» τους, που ακόμα και αυτός ο Κίσιγκερ παραιτήθηκε από την επιτροπή που συνέστησε ο Μπους για να διερευνηθεί τι – πραγματικά – είχε συμβεί στις 11 Σεπτέμβρη στις ΗΠΑ…

Σήμερα, φυσικά, δεν υπάρχουν πλέον αφελείς για να πιστεύουν ότι οι Αμερικανοί ενδιαφέρονται να σώσουν τον συριακό λαό από τον Ασαντ (που το καθεστώς του δεν υπολείπεται τίποτα σε βαρβαρότητα συγκρινόμενο με τα καθεστώτα των συμμαχικών των ΗΠΑ μοναρχιών της Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ), όπως ακριβώς δεν είχαν καμία πρόθεση να σώσουν τους Ιρακινούς από τον – επί σειρά ετών – συνεργάτη τους Σαντάμ.

Σήμερα δεν υπάρχουν αφελείς να πιστεύουν ότι οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί τους έχουν ανάγκη από «στοιχεία», για να ορίσουν τους δρόμους του πετρελαίου πάνω στα χνάρια που θα αφήσουν οι εκατόμβες των εκτελεσμένων αμάχων.

Σήμερα δεν μπορεί να υπάρχουν αφελείς που δεν αντιλαμβάνονται αυτό που έγραφε ο Καμύ στο βιβλίο του «Ο επαναστατημένος άνθρωπος». Οτι, δηλαδή, το θρασύτερο είδος δολοφόνων είναι αυτοί που περιφέρονται σαν δικαστές και σαν κατήγοροι.