Όσον αφορά στην ετυμολογία, έχουμε πολλαπλές εκδοχές:

Μπέν=γιός+ Ιντζέλ=μοίρα. Εμφανίζεται στις 11/9/1964 στα Χανιά από τον πρώην βουλευτή Γεώργιο Σαρρή ο οποίος την αποδίδει σε ανώνυμο αλλά γλωσσομαθή Κωνσταντινουπολίτη.

Ο Αθανάσιος Μπούτουρας (Τα νεοελληνικά κύρια ονόματα, ιστορικώς και γλωσσικώς ερμηνευόμενα, Αθήνα, 1912) γράφει «Βενιζέλος. Εκ του πάντως Ιταλικής αρχής (Venisa + ello?) επωνύμου τούτου προέκυψε το αρσ. όνομα».

Ο Πέτρος Αλεξιάδης (Ετυμολογικό λεξικό κυρίων ονομάτων, Θεσσαλονίκη, 2000) ετυμολογεί το Βενιζέλος (ιταλ.) = beni+zelo η beni+(an)gelo οπου beni=αγαθός/ειλικρινής/καλοπροαίρετος, zelo = ζήλος, (an)gelo = άγγελος και κατακεραυνώνει τον Καμπούρογλου που τόλμησε (στην Εγκυκλοπαίδεια “Πυρσός”) να ετυμολογήση το όνομα απο το beni= γιός (στα Αραβικά) σημειώνοντας οτι παραδοσιακά γιός= Ibn.

Σε διδακτορική διατριβή (Παν. Θεσσαλονίκης, Μορφές του Κωνσταντίνος, 19ος αιώνας –1913) ο συγγραφέας παρατηρεί ότι στην επαρχία Σερρών έχουμε την μεταλλαγή Ευαγγελίαà Γκουλιώà Μπουλιώ και προτείνει την αντίστοιχη μεταλλαγή ΚωνσταντίναàΝτίνα,ΓκίναàΜπίναà Πίνα οπότε ονόματα όπως Μπίνας, Μπίνης, Μπίνιος, Μπινάς, Μπινάκης, Μπινέκος, Μπινιάρης, Βενιζέλος πιθανόν να είναι παραλλαγές του Κωνσταντίνος.

Ο συγγραφέας προσθέτει ότι στα συμβόλαια του συμβολαιογράφου Παναγή Πούλου το όνομα Μπενιζέλος αναφέρεται 121 φορές, το Βενιζέλος 44. Κατα συνέπεια η αρχική γραφή μάλλον ήταν με Μπ.