“…Βία τυφλή ή οργανωμένη, ανεξέλεγκτη ή ελεγχόμενη, κρατική ή «αναρχοαυτόνομη», τρομοκρατική ή «κοινή» είναι πάντα επικίνδυνη, καταστροφική και αδιέξοδη.

Η βία μπορεί να είναι ανατρεπτική περισσότερο και λιγότερο δημιουργική.
Στο τέλος, το κόστος είναι πολλαπλάσιο από το όφελος.
Σχεδόν πάντοτε το πληρώνουν οι αδύναμοι και μικροί.
Με εξαίρεση τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα, αυτή η επιλογή δεν δικαιώθηκε ποτέ.
Σήμερα στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, δημιουργεί πρόσκαιρους «αντιήρωες» και πολλά αθώα θύματα.
Θύματα βέβαια, γίνονται και οι εμπνευστές και οι εκτελεστές….”
Αυτά έγραφα το 2010 σε μια δύσκολη καμπή της χώρας!
Δεν περίμενα ούτε είχα την απαίτηση να με διαβάζουν και να πεισθούν οι θιασώτες της βίας, ιδιαίτερα τότε που οι “αγανακτισμένοι” γινόταν τα αγαπημένα παιδιά των ΜΜΕ και της αντιπολίτευσης( Η τότε αξιωματική αντιπολίτευση, η ΝΔ, είναι σημερινή κυβέρνηση….) και συνέχιζα σε άλλη αναφορά αργότερα:

“Πίσω από την βρώση των σταφυλιών της οργής, κρύβεται μια αυταρχική εξουσία!
Είμαστε και μεις αγανακτισμένοι!
Με τους άφρονες, τους κόλακες, τα τρωκτικά κάθε χρώματος που ψάχνουν για λεία, με τους λαϊκιστές της αδέξιας Δεξιάς που χωρίς αιδώ σηκώνουν «κεφάλι»
Είμαστε αγανακτισμένοι με τους ορθόδοξους αγωνιστές της Αριστεράς που το κόμμα είναι πάνω από την πατρίδα και τα νεοαριστερά γκρουπούσκουλα που επιλέγουν την εξτρεμιστική δράση πέρα και μακριά από τον μεγάλο πολιτισμό του ένδοξου παρελθόντος, που έστησαν και τίμησαν ογκόλιθοι του πνεύματος και της ανθρωπιστικής αριστερής αξιακής ιδεολογίας.
Είμαστε οργισμένοι γιατί την εποχή του κατήφορου υπέστειλαν την «αγωνιστική σημαία» και την ύψωσαν τώρα, στην εποχή του αγώνα για την σωτηρία και την ανόρθωση της πατρίδας!
Είμαστε οργισμένοι με τους «καθεύδοντες», τους κοιμώμενους, τους εν υπνώσει διάγοντες!
Είμαστε οργισμένοι με αυτούς που δεν ψηφίζουν, δεν ασκούν το σημαντικότερο πολιτικό τους δικαίωμα!
Είμαστε οργισμένοι με τα «παπαγαλάκια» που τους δικαιώνουν και τους ωθούν σε απολίτικες στάσεις και πρακτικές!
Τώρα τους καλούν να μας σώσουν και να πάρουν τις …πέτρες της «αράς», της οργής και του αναθέματος στα χέρια τους! …” (http://pseftogas2007.blogspot.gr/2010/12/blog-post_18.html)
Κάποιοι θα μας θεωρούσαν πολύ κυβερνητικούς ή καθεστωτικούς, αν δεν κάναμε και το παρακάτω σχόλιο, που δημοσιεύτηκε με χαρακτηριστική φωτογραφία:
“Καταδικάζουμε συνεχώς κάθε μορφή βίας, από όπου και αν προέρχεται…
Απεχθέστερη όλων είναι η βία των συντεταγμένων οργάνων της Πολιτείας, που πρέπει να έχουν ως αποκλειστικό στόχο την προστασία ανώτερων ιδανικών όπως την ζωή, την τιμή, την ελευθερία έκφρασης, το δικαίωμα των πολιτών να αγωνίζονται για καλύτερες μέρες…Στην δύσκολη αυτή συγκυρία απαιτούμε όχι δολοφονικές “αντιδράσεις”, αλλά αυτοσυγκράτηση, σύνεση και προληπτική δράση.
Αν υπάρχουν “σταγονίδια”, κρανοφόροι που λειτουργούν “αυτόνομα” και με απύθμενη βαρβαρότητα, η συντεταγμένη πολιτεία οφείλει την ριζική κάθαρση του χώρου.
Ο κύκλος της βίας και της οργής, είναι θρυαλλίδα στα θεμέλια του δημοκρατικού πολιτεύματος.
Θρέφεται εύκολα και γίνεται ανεξέλεγκτος και καταστροφικός!
Στην πανεθνική προσπάθεια σωτηρίας της χώρας, έχουν θέση μόνο η ομοψυχία, ο ειρηνικός διάλογος και η αναλογικότητα της προσφοράς, για να πιάσουν τόπο και να έχουν αντίκρυσμα οι θυσίες.( http://pseftogas2007.blogspot.gr/2011/05/oxi.html )
Δύναμή μας είναι το λογικό και όχι το θυμοειδές και επιθυμητικό!
Και δεν είναι καθόλου παράλογο, σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς, να επικρατήσει η λογική.
Τα σταφύλια της οργής θρέφουν πολλούς και τα περιστατικά βίας πληθαίνουν απειλητικά…
Προϊόντα της αυτοί οι νέοι που δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στα χέρια τους κρατούσαν φονικά καλάσνικοφ και όχι λουλούδια της επανάστασης….
Ευτυχώς δεν συνέβη κάτι το απρόοπτο δεν θρηνήσαμε ανθρώπινα θύματα.
Η διαχείριση της κρίσης ήταν υποδειγματική και η επιτυχής εξέλιξή της πιστώνεται στην ηγεσία και το προσωπικό των αστυνομικών υπηρεσιών της Δυτικής Μακεδονίας.
Επειδή δεν μπορούμε να θέσουμε όλο τον προβληματισμό στον χώρο αυτόν οφείλουμε να επισημάνουμε και τα εξής που δεν αφίστανται της λογικής και του μέτρου.
Oι πράξεις των αυτοαποκαλούμενων “αναρχικών” ή “αιχμαλώτων πολέμου” στερούνται σαφώς ιδεολογικού περιεχομένου και δεν διαφέρουν σε τίποτα από ανάλογες του κοινού ποινικού δικαίου…
Η συμπεριφορά τους κατά την μεταγωγή και οι χυδαιότητες που ακούστηκαν, αφαιρούν το “φωτοστέφανο” των αγνών λαϊκών αγωνιστών και το τεκμήριο της έξωθεν καλής μαρτυρίας που θα συνεγείρει τις “υποδουλωμένες” λαϊκές μάζες….
Η σοβούσες κοινωνική, πολιτική και ηθική κρίση, η έλλειψη κοινωνικής δικαιοσύνης στην κατανομή των βαρών της κρίσης δεν θα επιλυθούν καλύτερα με την διάρρηξη της κοινωνικής συνοχής, με πράξεις βίας και αίματος ή με την καταπάτηση δημοκρατικών δικαιωμάτων και την υποβάθμιση των θεσμών.
Δεν μπορούμε να έχουμε απέναντι κομματιασμένη και αποϊδεολογικοποιημένη νεολαία είτε αυτή βρίσκεται στο μέρος του Νόμου και της Τάξης είτε στην πλευρά της βιοπάλης, της διαφορετικότητας ή της ακραίας κοινωνικής έκφρασης.
Είναι χείριστη επιλογή με πολλαπλές αρνητικές συνέπειες.
Δεν μας παραξενεύει ούτε πέφτουμε από τα σύννεφα σαν τον επιστολογράφο εκπαιδευτικό για τα καλά χαρακτηριστικά και προσόντα αυτών των νέων.
Μόνο που αυτά τέθηκαν στην υπηρεσία του κακού, της βίας, του φόβου και της καταστροφής.
Είναι δική μας ευθύνη- Πολιτείας, γονέων και εκπαιδευτικών- που οι νέοι μας είναι αθωράκιστοι, γυμνοί, που δεν λαμβάνουν την κατάλληλη δημοκρατική παιδεία, στερούνται αξιών και αρχών, στερούνται τις απαραίτητες γνώσεις της σύγχρονης και νεότερης ιστορίας και εξαιτίας της αμάθειάς τους είναι περισσότερο ευάλωτοι σε ακραία, αλλότρια και επικίνδυνα κελεύσματα.
Θέλουμε να βλέπουμε στα μάτια των νέων, των παιδιών μας, τη λάμψη της ελπίδας, της χαράς, της δημιουργίας και της ευτυχίας.
Δεν θέλουμε να βλέπουμε την απόγνωση, το μίσος, την οργή στα μαυρισμένα μάτια τους.
Τα παραμορφωμένο πρόσωπο μιας κοινωνίας σε κρίση δεν ρετουσάρεται ούτε κρύβεται κάτω από το χαλάκι των συμβάσεων και του καθωσπρεπισμού. Τα “κακοποιημένα” πρόσωπα των τεσσάρων δεν εκφράζουν το μέτρο της δημοκρατίας ούτε το μέτρο της συμφοράς ούτε το σκληρό πρόσωπο της κρίσης που χαράσσει καθημερινά εκατοντάδες χιλιάδες ρυτιδωμένα πρόσωπα , ροζιασμένα αδειανά χέρια και νεκρές ψυχές ανέργων και των οικογενειών τους.
Δημιουργικά και καινοτόμα, με ιεράρχηση, κοινωνική δικαιοσύνη, αίσθημα ευθύνης, δημοκρατικό διάλογο και ήπιο κλίμα πρέπει να προχωρήσουμε.
Δίνοντας τα χέρια και όχι τραβώντας τα μαχαίρια…

Δημήτρης Ψευτογκάς
pseftogas2007.blogspot.com

ΥΓ 1: Φανταστείτε την τύχη δεξιού κοινοβουλευτικού εκπροσώπου που στα νιάτα του, στα χέρια του η πειθώ και η δύναμη είχαν μεταμορφωθεί σε σιδερένιο πέλεκυ (τσεκούρι)!
Αν υπήρχε νομοθετική αντιμετώπιση και ισονομία τότε σε ποιά θέση θα βρισκόταν σήμερα; Η δημοκρατία είναι άσκηση υποχρεωτική, παιδευτική, λυτρωτική απαραίτητη, αξιόπιστη και ιστορικά δικαιωμένη!
Που ξέρετε αν μια μέρα δεν δούμε και κάποιον χθεσινό βομβιστή, οπλοφόρο ή τοξοβόλο στα έδρανα του Κοινοβουλίου;
Ότι και αν συμβεί θα είναι καλύτερο από το χθες…