Η Ένωση Κέντρου κέρδισε τις εκλογές το Φεβρουάριο του 1964 με το «εξωφρενικό» ποσοστό του 53% και 171 βουλευτές. Ο Γεώργιος Παπανδρέου σχημάτισε αυτοδύναμη κυβέρνηση.

Ωστόσο, τον Ιούλιο του 1965, ενώ η οικονομία της χώρας είχε αρχίσει να βρίσκει το δρόμο της και η ανεργία να υποχωρεί, εκδηλώθηκε μια διαφωνία μεταξύ Παπανδρέου και βασιλιά Κωνσταντίνου που άλλαξε ριζικά την πορεία της νεοελληνικής ιστορίας.

Η διαφωνία αφορούσε στον υπουργό Εθνικής Άμυνας Πέτρο Γαρουφαλιά, τον οποίο ο Παπανδρέου είχε διαγράψει από την Ένωση Κέντρου και ο οποίος είχε την αμέριστη στήριξη του βασιλιά.

Ως άνθρωπος των ανακτόρων δημιουργούσε συνεχώς προβλήματα στην κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός δεν του είχε καμία εμπιστοσύνη. Σύντομα η διαφωνία μετατράπηκε σε σκληρή κόντρα. Ο Παπανδρέου αρχικά πρότεινε να αναλάβει το υπουργείο ο γιος του, Ανδρέας.

Όταν ο βασιλιάς αρνήθηκε, πρότεινε να το αναλάβει ο ίδιος, αλλά ο Κωνσταντίνος αρνήθηκε και πάλι. Μάλιστα η διαπραγμάτευση μεταξύ Πρωθυπουργού και Βασιλιά πραγματοποιήθηκε μέσω αλληλογραφίας και οι επιστολές του νεαρού Κωνσταντίνου, που δόθηκαν αργότερα στη δημοσιότητα, προκάλεσαν έντονα αρνητικά σχόλια, καθώς θεωρήθηκε ότι ο Βασιλιάς απευθύνθηκε με μεγάλη θρασύτητα προς τον εκλεγμένο Πρωθυπουργό.

Το αδιέξογο ήταν προφανές όταν η κυβέρνηση δεν μπορούσε να ορίζει τους υπουργούς της. Ο Βασιλιάς όμως θεωρούσε ότι ο στρατός και κατά συνέπεια το υπουργείο Εθνικής Άμυνας, ήταν βασιλικό κεκτημένο. Συγχρόνως υποστήριζε ότι ο Παπανδρέου ήθελε να κομματικοποιήσει τις ένοπλες δυνάμεις!

Ο Παπανδρέου εξοργίστηκε με την άρνηση του Βασιλιά να αναλάβει ο ίδιος ο πρωθυπουργός το υπουργείο που ήθελε και το απόγευμα της 15ης Ιουλίου, υπέγραψε την παραίτησή του.

Πολύ σύντομα σχηματίστηκε κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον «αποστάτη» της Ένωσης Κέντρου, Γεώργιο Αθανασιάδη – Νόβα, υπουργό Εθνικής Άμυνας τον Σταύρο Κωστόπουλο και Δημοσίας Τάξεως τον Ιωάννη Τούμπα.

Ο Αθανασιάδης – Νόβας χαρακτηρίστηκε και «κατεψυγμένος πρωθυπουργός», λόγω του προαποφασισμένου  διορισμού του, από τον βασιλιά. Ορκίστηκε πέντε λεπτά μετά τη διαφωνία των δυο ηγετών κι ενώ δεν είχε ακόμη παραιτηθεί η κυβέρνηση. Ο λαός εξεγέρθηκε. Φοιτητές και εργαζόμενοι διαδήλωσαν στο Σύνταγμα και φώναζαν συνθήματα κατά του βασιλιά με πιο χαρακτηριστικό το «Δε σε θέλει ο λαός, παρ” τη μάνα σου και μπρος».

Τότε είχε γεννηθεί και η κόρη του βασιλιά, Αλεξία και ο λαός ειρωνικά φώναζε: «Αλεξία πάρε θέση». Οι συγκρούσεις με την αστυνομία ήταν αναπόφευκτες και θύμα τους, ο 25χρονος φοιτητής Σωτήρης Πετρούλας. Όταν η νέα κυβέρνηση ζήτησε ψήφο εμπιστοσύνης, δεν κατάφερε να συγκεντρώσει τον απαραίτητο αριθμό ψήφων και κατέρρευσε.

Η Ένωση Κέντρου διασπάστηκε και η ιστορία συνεχίστηκε με πολλές ακόμη προσπάθειες σχηματισμού κυβέρνησης από τον Στέφανο Στεφανόπουλο και τον Ηλία Τσιριμώκο.

Τον Σεπτέμβριο, «διαφωνούντες» βουλευτές της Ένωσης Κέντρου ψήφισαν τη νέα κυβέρνηση και κέρδισαν τον τίτλο του αποστάτη. Για να μην αλλάξουν γνώμη μερικοί ορκίστηκαν στα γρήγορα, αξύριστοι και ατημέλητοι. Ένας από αυτούς ήταν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης που έγινε υπουργός Συντονισμού.

Αυτή ήταν μόνο η αρχή μιας περιόδου συνεχών κομματικών συγκρούσεων και πολιτικής αστάθειας που οδήγησε τελικά στην επιβολή της δικτατορίας τον Απρίλιο του 1967….

mixanitouxronou.gr