Ενόψει της φημολογούμενης συγχώνευσης- κατάργησης των σχολείων της περιφερειακής ενότητας Γρεβενών θα θέλαμε να εκφράσουμε την έντονη ανησυχία μας για την όλη διαδικασία η οποία γίνεται εν κρυπτώ. Η απόφαση για συγχώνευση και κατάργηση ολιγοθέσιων σχολικών μονάδων, µε το αιτιολογικό των λίγων µαθητών, διακρίνεται από µονοµέρεια γιατί δεν εξετάζει άλλες παραμέτρους. Η παιδεία δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται αποκλειστικά και μόνο ως οικονομικό μέγεθος και να ρυθμίζεται με γνώμονα τους ποσοτικούς δείκτες. Η υπερσυγκέντρωση μαθητικού δυναμικού στις αστικές σχολικές μονάδες, χωρίς να έχουν επιλυθεί τα μεγάλα προβλήματα της κτιριακής και υλικοτεχνικής υποδομής, θα επιφέρει πλήρη υποβάθμιση της παρεχόμενης εκπαίδευσης, παρά τις εξ αντιθέτου δηλώσεις της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως με το συγκεκριμένο σχέδιο το υπουργείο δίνει τη δυνατότητα στον  διευθυντή εκπαίδευσης να αποφασίζει για τη συγχώνευση και κατάργηση σχολείων παρακάμπτοντας τις τοπικές κοινωνίες και τα υπάρχοντα όργανα (επιτροπές παιδείας, αυτοδιοικητικά συμβούλια).

Ο σχεδιασμός και η πυκνότητα των σχολικών μονάδων στη χώρα μας και ειδικότερα στην Περιφερειακή Ενότητα Γρεβενών, δεν μπορεί να γίνει ούτε με αριθμητικά ούτε με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια λόγω του χαρακτήρα της παιδείας ως κοινωνικού αγαθού, αλλά και λόγω των τοπικών ιδιαιτεροτήτων. Η περιοχή των Γρεβενών είναι κατά βάση ορεινή με έντονο ανάγλυφο, ακραίες κλιματολογικές συνθήκες και προβληματικό επαρχιακό οδικό δίκτυο. Η κατάργηση και συγχώνευση σχολείων θα έχει εξαιρετικά αρνητικές κοινωνικές συνέπειες αφού θα αποδυναμώσει ακόμη περισσότερο τις τοπικές κοινωνίες ιδιαίτερα τις μειονεκτικές και προβληματικές. Τα ολιγοθέσια σχολεία έχουν τεράστια εκπαιδευτική, πολιτιστική, κοινωνική και εθνική προσφορά, όχι μόνο για τους μαθητές τους αλλά και την ευρύτερη τοπική κοινωνία της υπαίθρου. Το νέο συγχωνευμένο σχολείο θα έχει ταχύτατα φθίνουσα πορεία, γιατί  εξαιτίας των παραπάνω αρνητικών παραμέτρων, πολλές οικογένειες θα αναγκαστούν να εγκαταλείψουν τα χωριά τους και να κατοικήσουν μόνιμα στα Γρεβενά ή στη Δεσκάτη.

Σε ότι αφορά το επιχείρημα της μείωσης του λειτουργικού κόστους, αυτό καταρρίπτεται εύκολα και από τον καθένα, γιατί  απλούστατα το κόστος μεταφοράς των μαθητών, σχεδόν πάντα είναι πολύ μεγαλύτερο από το κόστος λειτουργίας. Η μετακίνησή των μαθητών σε ένα πιο μακρινό σχολείο θα έθετε σε κίνδυνο τη σωματική τους ακεραιότητα. Οι καιρικές και οι συγκοινωνιακές συνθήκες δεν διασφαλίζουν τις παιδαγωγικές προϋποθέσεις για την ασφαλή και άνετη μεταφορά των μαθητών (ιδιαίτερα κατά την περίοδο του χειμώνα), επιπλέον θα είχε ως αποτέλεσμα την σπατάλη χρόνου για τους μαθητές που θα έπρεπε να μετακινηθούν από ένα περιφερειακό σχολείο σε ένα κεντρικό, καθώς και πρόσθετη ψυχοσωματική επιβάρυνσή που θα έχει άμεσο αντίκτυπο στη σχολική τους επίδοση.  Τέλος, κάποιοι από αυτούς τους µαθητές θα προστεθούν σε αυτούς που εγκαταλείπουν το σχολείο.

Λαμβάνοντας υπόψη τις παραπάνω παραμέτρους είμαστε αντίθετοι στη συγχώνευση των ολιγοθέσιων σχολικών μονάδων.