Πριν βγει ο αποσπερίτης που θα πιστοποιεί ότι κι αυτός ο χρόνος ανήκει στο παρελθόν, παίρνουμε συνεντεύξεις από διάφορα μέρη του κόσμου.

Ανοίγουμε στη διαπασών το Ράδιο-Ανθρωπότητα.

Τι απ’ όσα εκπέμπει προσελκύει την προσοχή μας, αλλά και την κριτική μας ιδιαίτερα;

 

Από την Ευρώπη πρώτα.

Η ικανοποίηση σίγουρα των ιθυνόντων της Ε.Ε. ότι αυτή προοδεύει και ότι φέτος ήταν πιο κοντά στους στόχους της.

Έτσι θέλουμε να πιστεύουμε όλοι.

Ακούς ωστόσο και την όχι με πολλή σιγουριά φωνή τους: θα φτάσουμε στο ποθούμενο…και γι΄αυτό επιβάλλονται κι άλλες μεταρρυθμίσεις… είναι αναγκαίες… το κούρεμα άλλωστε στα χρέη είναι κάποτε κάποτε μια μερική ανακούφιση για τους λαούς που δεν αντέχουν άλλο και ότι η αποσκίρτηση από τους κόλπους της είναι και για τους δυο — Ε.Ε και κράτος-μέλος —  ”μπρος βαθύ και πίσω ρέμα” τώρα πια…

 

Πολιτείες και κυβερνήτες της Ε.Ε. προσπάθησαν να κρατήσουν με πυγμή τις θέσεις τους, συστηνόμενοι ως ηγέτες μιας ισχυρής συμμαχίας που εγγυάται στα μέλη της πολλά κέρδη, αν επιμείνουν και παραμείνουν σ’ αυτήν.

 

Είναι αλήθεια όμως ότι γι΄αυτό τα μεν κράτη – μέλη χρειάζονται εμπιστοσύνη στην Ε.Ε., που όμως κλονίστηκε επανειλημμένα και η οποία εμπιστοσύνη δεν είναι αυτοφυής, αλλά πρέπει να εμπνέεται απ’ τις ηγέτιδες δυνάμεις, για να ενισχύεται, γιατί από μόνη της είναι τόσο εύθραυστη, οι δε ιθύνοντες χρειάζονται συγκατάβαση και κατανόηση για αδυναμίες των κρατών – μελών τους.

Όχι αφ’ υψηλού “αποφασίζομεν και διατάσσομεν”.

Και επιπλέον όχι σιδηρά πειθαρχία απ’ την οποία λείπει η ανθρωπιά.

Το ανθρώπινο πρόσωπο της Ε.Ε. στο χρόνο που φεύγει το βλέπαμε θολό.

Ανύπαρκτο ίσως όχι…

Μουδιασμένοι είναι οι λαοί που τους κρέμασαν οι δανειστές τη θηλιά στο λαιμό κι είναι έτοιμοι τραβώντας τους να τους οδηγήσουν στην κρεμάλα.

Λυπούμαστε, γιατί και η πατρίδα μας ανήκει σ’ αυτούς.

 

Απ’ την Ασία τώρα τι φτάνει ως εμάς;

Χαμός με τη δράση των Τζιχαντιστών…

Στο όνομα του Αλλάχ σφάζουν, κατακρεουργούν, βιάζουν, ασελγούν, παντρεύονται με ανήλικα κορίτσια…

Σακατεύουν.

Κι όλα αυτά τα διατυμπανίζουν, για ν’ αποδείξουν όμως έτσι πόση τύφλωση μπορεί να έχουν λαοί και άνθρωποι.

Αλλά και πόσο οι ίδιοι οι οπαδοί δείχνουν το κατώτερο ποιόν της θρησκείας του Μωάμεθ.

 

Και από την Αφρική όμως φρίκη μεταδίδει η φτώχεια και η εγκατάλειψη αυτών των λαών από όλους μας, που τους μαυρίζουν ακόμα πιο πολύ τον τίτλο “υποανάπτυκτοι”.

Είναι “πίσω από τον ήλιο”, όπως χαρακτήριζαν οι γιαγιάδες μας τους καθυστερημένους λαούς.

Πού θα πάει αυτό;

 

Το ράδιο – Υπερδύναμη Αμερική τι κύματα και με ποια μηνύματα εκπέμπει;

 

Εδώ χαιρόμαστε και χαιρετούμε τον υπερφιλελευθερισμό αυτού του κράτους.

Και την ικανοποιητική εξεύρεση πόρων διαβίωσης για κάθε πολίτη της.

Θυμόμαστε κάποιον φίλο που ήρθε από την Αμερική για λίγο στην Ελλάδα.

Συγκρίνοντας τον τρόπο ζωής των δύο χωρών κατέθεσε ότι στην Αμερική δε νιώθεις άγχος για τον επιούσιο της αύριον, όπως εδώ στην Ελλάδα.

Πώς συμβαίνει όμως να λέγεται ότι εκεί παίρνουν σε μεγαλύτερο ποσοστό αντικαταθλιπτικά απ’ ό,τι στον τόπο μας…

μένει κρατούμενο…

Από μια μαύρη τρύπα ωστόσο στο βάθος της Αμερικής ακούγονται πνιγμένες φωνές λαών που τους ισοπέδωσαν Πρόεδροί της που ήθελαν – αν αληθεύει βέβαια – να πουλήσουν τα όπλα του δικού τους λαού σε βάρος άδικα άλλων λαών.

Πίκρα και πνιγμένη αγανάκτηση κρύβει κάθε Άνθρωπος – άνθρωπος για την αλαζονεία τους αυτή…

—————————————————————————

 

Δε θα μας έπαιρνε βέβαια ο χρόνος και ο χώρος να γράψουμε τι εκπέμπεται από όλες τις χώρες του κόσμου, αν δεν κλείναμε το διακόπτη και δεν ερχόμασταν στη δική μας πραγματικότητα.

Την Ελληνική.

Γι΄αυτήν αφήνουμε να μιλήσουν στιγμιότυπα από το 2014 στη χώρα μας.

Πρώτα πρώτα φτάνουν στ΄αυτιά μας αγκομαχητά απ’ όλη την επικράτειά της.

Κι αυτά από δυσβάσταχτα χρέη που βγάζουν στο σφυρί τα σπίτια Ελλήνων πολιτών και απειλούν να τους αφήσουν άστεγους και πεταμένους στους δρόμους με την οικογένειά τους.

Ή και που έμειναν ήδη άστεγοι, εκτεθειμένοι στα λιοπύρια και τους παγετούς, στην αδιαφορία και την περιφρόνηση των περαστικών ή την εγκατάλειψη φίλων και συγγενών.

Αλλά θα ακούγαμε και τα βογγητά ανθρώπων που γεύτηκαν τη φρικαλεότητα στυγερών δολοφόνων και αδίστακτων διαρρηκτών.

Θα αφουκραζόμασταν και τη νεολαία να τραγουδάει σαν απορυθμισμένο παλιό γραμμόφωνο τη χαμένη της ελπίδα.

Και θα την απεικόνιζαν τα στιγμιότυπα να ψάχνει αλαφιασμένη την ελπίδα της σε ξένα στέκια ή απελπισμένη και μουδιασμένη να ξεπεζεύει γι΄αυτήν στα ναρκωτικά.

Σα στήλη πυρός προασπιστική  θα βλέπαμε βέβαια να ορθώνεται για τη χώρα μας το ήθος μαζί και οι άοκνες προσπάθειες  της μέχρι τώρα Κυβέρνησης να μας κρατάει όρθιους στην κρίση.

Ως μεσάζοντες ανάμεσα στο γονατισμένο από αθλιότητες ηθικές και οικονομικές λαό μας και στην Τρόικα, που όλο και ψηλώνει τον πήχυ.

———————————————-

Τελικά ποιοι απ’ όλους αυτούς τους λαούς και τους ανθρώπους φιλοσόφησαν και πίστεψαν ότι ο πλανήτης μας, όσο κι αν προσπαθήσουμε όλοι μας, δε θα γίνει επίγειος παράδεισος ποτέ, αν αυτός δεν οικοδομηθεί πρώτα μέσα στον καθένα μας με πυξίδα τη συνείδησή μας, που θα τη φωτίζει και θα την ενισχύει πάντα η φωνή του Δημιουργού της και του Ευαγγελίου Του;

Κι ότι χάσαμε τον προορισμό μας στη γη, γι’ αυτό μας πάνε όλα κακά, στραβά κι ανάποδα;

 

Με τα όπλα πάει ο άνθρωπος να υπερασπιστεί την ειρήνη και την γκρεμίζει ουσιαστικά συθέμελα.

Με την καταπάτηση και τον ευτελισμό του αδυνάτου ζητάει να υπερισχύει και να κερδίζει οφίκια, αλλά αποδείχνεται έτσι ότι παίζει και τη δική του τύχη στα ζάρια, γιατί έχει ο καιρός γυρίσματα…

Με την υπεράσπιση των ανθρώπινων δικαιωμάτων χωρίς Θεό προσπαθεί να ημερώσει τις κοινωνίες και γίνεται ο ίδιος ο άνθρωπος ο περισσότερο άδικος.

Αλλά και υπέρμαχος του ρατσισμού, που νόμισε ότι πολεμάει.

Με την κάλυψη και προώθηση της ανηθικότητας και της αμαρτίας μέσα από νόμους και διατάγματά του, αλλά και της προσωπικής του ζωής, προσπαθεί να ομορφύνει τον κόσμο της γης, αλλά ήδη ασφυκτιούμε όλοι μας απ’ τη βρωμιά και τη δυσωδία που αναδίδει η σαπίλα του σώματος της ανθρωπότητας.

Πορεύεται ο άνθρωπος εν ονόματι ηγετών που εγγυώνται ότι μπορούν ν’ αλλάξουν τον κόσμο χωρίς Θεό και βλέπει ύστερα να καταδικάζονται από άλλους αυτοί σε θάνατο ή και να καταδικάζουν οι ίδιοι τον εαυτό τους σε θάνατο.

 

Τότε τι μένει;

Μάλλον να συναισθανθούμε οι άνθρωποι πόσο μικροί και ανήμποροι είμαστε μέσα στο σύμπαν και να σηκώσουμε το βλέμμα σ’ Εκείνον, που ή Τον καταχωνιάζουμε σε κάποια γωνιά της ψυχής και της ζωής μας ή Τον διαγράφουμε εντελώς απ’ αυτήν.

Να θυμηθούμε συγχρόνως τα αιώνια λόγια Του: “τι ωφελήσει άνθρωπον εάν κερδήση τον κόσμον όλον και ζημιωθή την ψυχήν αυτού;

  Ή τι δώσει άνθρωπος αντάλλαγμα της ψυχής αυτού;”

 

Ας θυμηθούμε μ’ αυτήν την υπόδειξη ότι ο προορισμός μας στη γη είναι ανώτερος.

Πάνω από αιματοκυλίσματα και καταδυναστεύσεις αδυνάτων.

Πέρα από αθέμιτους έρωτες και προβατόσχημες ειρηνοποιητικές συμμαχίες.

Πέρα από την αμαρτία.

Και πολύ πέρα από τους ορίζοντες της γης.

Κι ας συνειδητοποιήσουμε ότι στη γη είμαστε πάροικοι και παρεπίδημοι.

Σήμερα ζούμε και αύριο φεύγουμε.

Γι’ αυτό ευχή μας σήμερα, που φιλοσοφούμε πάνω στο 2014 και το ξεπροβοδούμε συνάμα, είναι, αφού αξιοποιήσει ο καθένας μας τα τάλαντα που του εμπιστεύθηκε ο Δημιουργός του για την προσωπική και των συνανθρώπων του ευτυχία, να θυμάται πάντα και τον παρακάτω, γεμάτο νόημα, δεκάλογο, που τυχαία έπεσε στα χέρια μας προχθές:

 

Περί αναχωρήσεώς μας απ’ αυτήν τη ζωή:

——————————————————–

1. Ώρα αναχωρήσεως: κάθε λεπτό καθ’ όλο το 24ωρο.

2. Τα εισιτήρια εκδίδονται στον Ουρανό, αλλά πληρώνονται στη γη.

3. Τιμή εισιτηρίου: πολλή αγάπη, υπομονή, αγώνες και θυσίες.

4. Τα βρέφη δεν πληρώνουν εισιτήριο, γιατί ταξιδεύουν στην αγκαλιά της μητέρας Εκκλησίας.

5. Το εισιτήριο είναι προσωπικό και δε μεταβιβάζεται σε άλλο άτομο.

6. Οι επιβάτες ταξιδεύουν χωρίς αποσκευές. Οι άγγελοι τις έχουν μεταφέρει σε προηγούμενα δρομολόγια.

7. Εισιτήριο μετ’ επιστροφής δεν εκδίδεται.

8. Χρήματα δε μεταφέρονται. Οι επιβάτες τα έχουν καταθέσει στην τράπεζα του Ουρανού. Οι αποδείξεις βρίσκονται στα χέρια των φτωχών.

9. Δηλώσεις συμμετοχής δε χρειάζονται. Τα ονόματα των επιβατών είναι γνωστά στον οδηγό της αμαξοστοιχίας.

10. Ειδοποιήσεις για την ημέρα αναχώρησης κάθε επιβάτη δε στέλνονται.

Γι’ αυτό πρέπει όλοι μας να είμαστε έτοιμοι δια μετανοίας, εξομολογήσεως και Θείας Κοινωνίας για το ταξίδι μας προς την αιωνιότητα.

 

Καλή χρονιά!

Ζιώγα Κατερίνα

Εκπαιδευτικός