Στα 19 τους χρόνια, όλοι περιμένουν ένα καυτό καλοκαίρι. Σημειώνουν τους προορισμούς, βρίσκουν την κατάλληλη παρέα και ξεκινάνε χωρίς να τους ενδιαφέρει και πολύ και πως και το πόσο. Πάρος, Σαντορίνη, Μύκονος, Χανιά είναι δημοφιλείς προορισμοί για τέτοιες ηλικίες. Εκείνο το καλοκαίρι ήταν γεμάτο διαφορετικά μέρη και διαφορετική διασκέδαση. Νέα Ζηλανδία, Ρόδος, Καρπενήσι οι δικοί του προορισμοί… Ασημένιο μετάλλιο, χρυσό μετάλλιο, κλήση στην Εθνική Αντρών η δική του διασκέδαση. Ο Κώστας Παπανικολάου δεν ήταν ποτέ σαν τα άλλα παιδιά. Και μεγαλώνοντας το αποδεικνύει όλο και περισσότερο.

Ταχύτητα πρώτη…

Δύο κοντινά χωριά στο νομό Τρικάλων μπορούν να μάχονται για την εντοπιότητα του Κώστα Παπανικολάου. Η Φωτάδα και το Διαλεχτό ενώθηκαν και την τελευταία μέρα του Ιουλίου το 1990 ο διεθνής φόργουορντ ήρθε στη ζωή. Το μπάσκετ προφανώς και δεν ήταν στο οικογενειακό δέντρο, ούτε η κληρονομιά του. Οι παππούδες του μέχρι και τώρα ζουν στο χωριό στα Τρίκαλα και ασχολούνται με την αγροτική ζωή, η μητέρα του πάντα ασχολούταν με τα οικιακά και ο πατέρας του είναι συνταξιούχος αστυνομικός.

Αυτό ήταν και το παιδικό όνειρο του Παπανικολάου, που παρά τον τόπο γέννησής του, μεγάλωσε στα Γρεβενά. Εκεί υπηρετούσε ο πατέρας του και αναγκαστικά μετακόμισε όλη η οικογένεια. «Μικρός ήθελα να γίνω αστυνομικός και να μοιάσω στον μπαμπά μου. Είχα εντυπωσιαστεί από τη στολή και το πηλήκιο». Η επαφή του με το μπάσκετ ήταν μάλλον τυχαία. Την… επαφή με τα σπορ έκανε ο μεγαλύτερος αδελφός του, Νίκος, ο οποίος μέχρι σήμερα ασχολείται με το βόλεϊ. Ο Κώστας, μάλιστα, σε κάθε ευκαιρία βρισκόταν στο γήπεδο του Μακεδονικού για να τον παρακολουθήσει.

Η διαδρομή τους από τα Γρεβένα στη Θεσσαλονίκη, ήρθε πριν μερικά χρόνια. Όταν σε ηλικία 16 ετών η περιπέτεια του Κώστα Παπανικολάου με το μπάσκετ, που ξεκίνησε με το… αφελές «είδα φως και μπήκα», όπως το περιγράφει, άρχισε να παίρνει σοβαρές διαστάσεις! Οι απόψεις διίστανται ως προς το πραγματικό πρόσωπο που τον ανακάλυψε και οι ιστορικοί του μέλλοντος θα κληθούν να πάρουν τις οριστικές αποφάσεις. Ο Ντίμης Παπαϊωάννου, μέλος της «Γένεσις» ήταν εκείνος που σύμφωνα με τη μία πλευρά ανακάλυψε τον παίκτη λόγω της καταγωγής του από τα Γρεβενά, ενώ η άλλη πλευρά θέλει τον Γιώργο Δοξάκη να εισηγείται την απόκτηση του παίκτη στον Άρη. Διχογνωμία υπάρχει και για το ποσό που προσφέρθηκε, κάπου ανάμεσα στις 10.000 και 20.000 ευρώ πρέπει να βρίσκεται η αλήθεια.

Ταχύτητα δεύτερη…

Η ουσία δεν άλλαζε. Ο Κώστας Παπανικολάου θα μετακόμιζε στη Θεσσαλονίκη σε ηλικία 16 ετών, παρασύροντας ολόκληρη την οικογένειά του. Δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, αφού οι δεσμοί στις οικογένειες της επαρχίας είναι πολύ πιο ισχυροί απ’ ό,τι συμβαίνει στα μεγάλα αστικά κέντρα. Εξ ου και η πρώτη σκέψη του νεαρού φόργουορντ, όταν είχε φτάσει η ώρα για τον πρώτο μισθό. «Όπως τα πήρα, τα έδωσα στους γονείς μου, γιατί δεν είμαστε πλούσια οικογένεια και άλλωστε αυτοί θα τα αξιοποιούσαν καλύτερα από μένα για όλους μας».

Στα 16 του χρόνια, ήταν απλώς ένα ψαρωμένο παιδί σε μια μεγάλη πόλη. Έστω κι αν ζούσε το όνειρό του. Ποτέ του δεν μεγαλοπιάστηκε, ούτε μπορούσε να προβλέψει τι τον περίμενε στο μέλλον. Περίμενε έξω από τα αποδυτήρια στο «Αλεξάνδρειο» για να πάρει ένα αυτόγραφο από τον Στακ, τον Μπρούερ ή τον Σιγάλα και η ατμόσφαιρα του γηπέδου ήταν μια πολύ έντονη εμπειρία για εκείνον. Αξέχαστη, όπως την έχει χαρακτηρίσει. Ο Κώστας ποτέ δεν βιάστηκε να κάνει το λεγόμενο break, να ξεπεράσει την ηλικία του, να δει το όνομά του στις εφημερίδες. Ήξερε τον τρόπο, του τον είχε διδάξει από μικρό παιδί ο πατέρας του. «Τίποτα από όλα αυτά δεν θα μπορούσε να συμβεί αν δεν δούλευα σκληρά. Και τίποτα περισσότερο δεν πρόκειται να έρθει, αν δεν συνεχίσω να προσπαθώ καθημερινά», είχε πει, αποκαλύπτοντας το μότο του.

Οι διακρίσεις θα ξεκινούσαν το καλοκαίρι του 2007. Το ασημένιο μετάλλιο στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στην Ισπανία θα αποτελέσει την πρώτη μεγάλη επιτυχία για τον Κώστα Παπανικολάου, έστω κι αν θα έχει μικρή συμμετοχή. Το επόμενο καλοκαίρι θα ανέβει στον Πύργο στο πρώτο σκαλί του βάθρου και τα καλύτερα θα έρχονται… Το 2008 θα είναι σημαδιακό για την διεθνή φόργουορντ, ο οποίος θα υπογράψει το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο. Αμέσως μετά το τέλος του πανευρωπαϊκού και λίγα 24ωρα μετά την συμπλήρωση των 18 του χρόνων. Ένα συμβόλαιο για τα επόμενα πέντε χρόνια με τον Άρη.

«Τα τελευταία δύο χρόνια είχα ανοδική πορεία. Φτάσαμε πέρσι στον τελικό του εφηβικού πρωταθλήματος Θεσσαλονίκης με τον Άρη, όταν κανείς δεν μας υπολόγιζε, ήρθε η κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου με την Εθνική Εφήβων και μετά το πρώτο μου επαγγελματικό συμβόλαιο με τον Άρη και οι συμμετοχές μου επάνδρωση στην πρώτη ομάδα. Θα ήμουν αχάριστος αν υποστήριζα ότι δεν είμαι ικανοποιημένος», θα πει όταν το μαγικό καλοκαίρι του 2008 θα φτάνει στο τέλος του.

Ταχύτητα τρίτη…

Στη ζωή του ελάχιστα πράγματα άλλαξαν. Ο Κώστας Παπανικολάου συνέχισε να παίρνει το λεωφορείο για να πάει στην προπόνηση ή στην καλύτερη περίπτωση να αγγαρεύει τον πατέρα του να τον πάει με το αυτοκίνητο, αν δεν είχε κάποια άλλη δουλειά να κάνει. Το εφηβικό του Άρη αποτελούσε την… αγαπημένη του ομάδα, ωστόσο μπροστά του είχε την πρόκληση να καθιερωθεί στο αντρικό. Να βρει λίγο χρόνο συμμετοχής, να πείσει τον Αντρέα Ματσόν. Δεν αγχώθηκε και δεν πιέστηκε ούτε γι’ αυτό.

«Θέλω να πω ότι χρωστάω πολλά στον κ. Ματσόν που άναψε το «πράσινο φως» για να παίξω στην ανδρική ομάδα του Άρη. Τον ευχαριστώ, όπως επίσης και τους συνεργάτες του στο τεχνικό επιτελείο. Ξέρω ότι στον Άρη θα μπορούσαν να πάρουν κάποιον φτασμένο παίκτη στην θέση μου, αλλά παρόλα αυτά προτίμησαν να μου εμπιστευθούν μια θέση στην δωδεκάδα. Αυτό για μένα αποτελεί ύψιστη τιμή και δεν το ξεχνώ ποτέ. Στον Άρη έχω βρει όλα όσα ονειρευόμουν». Δεν θα έλεγε ψέματα…

Στον Άρη η συμμετοχή του δεν ήταν σπουδαία, κάτι αναμενόμενο. Κάποια σκόρπια λεπτά σε παιχνίδια που συνήθως είχαν κριθεί. Ποτέ του, όμως, δεν παραπονέθηκε για κάτι που γνώριζε πως ήταν παράλογο να ζητάει. Προτιμούσε να… διασκεδάζει στα δικά του κυβικά. Όπως στο μεγάλο ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ, όταν σημείωσε 21 πόντους στην εντυπωσιακή νίκη του Άρη με 100-52. Όπως στο All Star Game των Νέων, όπου αναδείχθηκε MVP του παιχνιδιού! Όπως με τους 23 πόντους που πέτυχε στον τελικό του εφηβικού πρωταθλήματος στη Θεσσαλονίκη απέναντι στον Μαντουλίδη (87-77 ο Άρης)! Όπως στα τελικά του Πανελληνίου Πρωταθλήματος, όπου αναδείχθηκε MVP των αγώνων και ο Άρης κατέκτησε την κορυφή! Όπως αργότερα, όταν θα ψηφιζόταν καλύτερος νέος παίκτης του πρωταθλήματος, παρά τα συνολικά μόλις 55 λεπτά συμμετοχής του.

Θα ακολουθούσε το πιο μεγάλο καλοκαίρι της ζωής του!

Ταχύτητα τέταρτη…

Σε μια από τις πολλές συνεντεύξεις που έδωσε το δίμηνο του 2009 έλεγε πως του λείπουν τα απογεύματα στα χωριό του όταν έπαιρνε με τους φίλους του τα ποδήλατα και ξεχνούσαν να γυρίσουν! Σα μια βόλτα με τους φίλους του έμοιαζε και το φετινό καλοκαίρι. «Τα περισσότερα παιδιά της ηλικίας μου πάνε σε παραλίες τέτοια εποχή και διασκεδάζουν με την ψυχή τους. Σίγουρα θα ήθελα και εγώ να κάνω μπάνιο στις παραλίες, αλλά κάποια πράγματα είναι πολύ πιο σημαντικά από αυτό».

Πιο σημαντικό, όπως το να φτάσεις ένα βήμα πριν την κορυφή στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα εφήβων… Πιο σημαντικό, όπως το να κατακτήσεις το Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα εφήβων και να αναδειχθείς MVP… Πιο σημαντικό, όπως το να κληθείς στην Εθνική Αντρών σε ηλικία 19 ετών. Έστω κι αν εκεί δεν θα ήταν το πρότυπο του Κώστα Παπανικολάου, ο Δημήτρης Διαμαντίδης. «Είναι κάτι που δεν περιγράφεται με λόγια. Αποτελεί μέγιστη τιμή για μένα να με καλέσουν σε αυτήν την ηλικία στην Εθνική Ανδρών. Αυτό είναι το όνειρο για κάθε αθλητή. Να αγωνιστεί με την φανέλα της Εθνικής Ανδρών και να εκπροσωπήσει την Ελλάδα σε διεθνές επίπεδο», θα πει για την κλήση του από τον Γιόνας Καζλάουσκας, αδιαφορώντας αν στο τέλος θα κοβόταν ή όχι από την 12αδα.

«Ποια κούραση να σκεφτώ όταν μιλάμε για κάτι τόσο σημαντικό;», απαντούσε σε όσους του θύμιζαν ότι ήξεραν τι είχε κάνει μέσα στο καλοκαίρι. Από τότε άρχισε να πρωταγωνιστεί και σε ένα μικρό σίριαλ σχετικά για το μέλλον του. Μόνο που για εκείνον δεν είχε τεθεί ποτέ θέμα. «Στόχος μου είναι να διεκδικήσω κάποιο χρόνο συμμετοχής από την επόμενη κιόλας αγωνιστική σεζόν. Το να παίζεις σε μια από τις μεγαλύτερες ομάδες της Ελλάδας και της Ευρώπης όπως είναι ο Άρης δεν είναι εύκολη υπόθεση. Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που φοράω την φανέλα αυτής της ιστορικής ομάδας και θέλω να αποτελέσω ενεργό μέλος της», έλεγε όταν τον ρωτούσαν για το ενδεχόμενο μεταγραφής του.

Τα σενάρια δεν ήταν και λίγα. Σαφώς Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός. Σε μια γωνία υπήρχαν οι σκάουτς από το ΝΒΑ και ομάδες όπως οι Μαϊάμι, οι Μινεσότα, οι Χιούστον, οι Τορόντο, οι Ντάλας, οι Ιντιάνα και οι Ορλάντο σημείωσαν το όνομά του για τα επόμενα καλοκαίρια. Συνυπολογίστε και μερικές ομάδες από την Ιταλία που ήθελαν να τον πάρουν δανεικό και συμπληρώνεται το παζλ. Όσο, όμως, κρατούσε το τελευταίο κομμάτι, το επόμενο βήμα δεν ήταν υπό συζήτηση. «Μιλάμε για την ομάδα που έφερε το μπάσκετ στα σπίτια των Ελλήνων και αποτέλεσε τον βασικό λόγο για να ασχοληθώ με το άθλημα. Είναι μεγάλη τιμή είναι και το να φοράς τη φανέλα του Άρη, η οποία είναι η ιστορικότερη ομάδα στην Ελλάδα. Εγώ έχω συμβόλαιο με τον Άρη και όλα τα υπόλοιπα τη δεδομένη στιγμή έρχονται δεύτερα».

Ο Κώστας Παπανικολάου έψαχνε να βρει χρόνο στον Άρη και ο Αντρέα Ματσόν ήταν διατεθειμένος να του τον δώσει. «Αποφασίσαμε να του δώσουμε θέση στην ομάδα και τον ρόλο που πρέπει να έχει για την επόμενη περίοδο. Ο φόργουορντ που θα αποκτηθεί θα γνωρίζει ότι θα είναι πίσω από τον Κώστα, καθώς ο νεαρός θα είναι ο βασικός. Θα του δώσουμε χρόνο να μας βοηθήσει, αλλά παράλληλα πρέπει να μην τον… σκοτώσουμε. Εγώ ως προπονητής οφείλω να φροντίσω για την ανάπτυξη του και την πρόοδο του», είπε ο Ιταλός στις αρχές Αυγούστου. Οι οπαδοί του Άρη δέχονταν με ενθουσιασμό το γεγονός της παραμονής του και περίμεναν η τρελή κούρσα που ξεκίνησε τον Μάρτιο να συνεχιστεί στο «Αλεξάνδρειο».

Ταχύτητα πέμπτη…

Ο σταθμάρχης άλλαξε γνώμη. Πείραξε τις ράγες στη διαδρομή και η πορεία του Κώστα Παπανικολάου άλλαξε. Στις 15 Σεπτεμβρίου του 2009 θα ξεκινούσε εκείνο που δεν μπορούσε να φανταστεί. Μια πορεία που θα τον έφερνε κοντά σε ένα από τα ινδάλματά του, τον Παναγιώτη Βασιλόπουλο. Μια πορεία όμοια με εκείνη που έκανε ένα άλλο ίνδαλμά του, ο Δημήτρης Διαμαντίδης. «Εγώ έπαιζα στα Γρεβενά κι αυτός στην Καστοριά και μου άρεσε που είχε ξεκινήσει κι αυτός από επαρχία», εξήγησε αργότερα και σίγουρα έπαιξε ρόλο η σωματοδομή, το αριστερό χέρι και η διαδρομή. Από τη Θεσσαλονίκη, ο Κώστας θα κατέβαινε στην Αθήνα. Ο Άρης θα αποδεχόταν την πρόταση του Ολυμπιακού, ύψους σχεδόν 1 εκ. ευρώ και ο 19χρονος φόργουορντ θα υπέγραφε συμβόλαιο διάρκειας πέντε ετών, έναντι 1,3 εκ. ευρώ.

Μετάλλια, διακρίσεις, δημοσιότητα, λεφτά… Μοιάζουν πολλά για να διαχειριστεί ένας 19χρονος. «Όλα αυτά δε με γεμίζουν βάρος, αλλά ενέργεια για να δουλέψω ακόμα περισσότερο. Τώρα χαμηλώνω το κεφάλι, κλείνω τα αυτιά και συνεχίζω να δουλεύω ακόμα πιο σκληρά. Πρέπει να αποδείξω ότι αυτά που έγιναν δεν ήταν πυροτέχνημα κι αυτό είναι το μεγαλύτερο μου κίνητρο», δηλώνει μετά την ολοκλήρωση της μεταγραφής του και με ταπεινότητα προσθέτει: «Είμαι πολύ μικρός ακόμα για να έχω απαιτήσεις. Θέλω πολλή δουλειά σε πολλά κομμάτια του παιχνιδιού μου κι αυτό θέλω να κάνω. Να δουλέψω με τους καλύτερους και δίπλα στους καλύτερους. Στον Ολυμπιακό ήρθα για να μάθω».

Εκείνο που προείχε να μάθει ήταν η ακόμα μεγαλύτερη πόλη. Ο Κώστας Σλούκας θα αποτελούσε τον οδηγό του, κυριολεκτικά και μεταφορικά.«Δεν είχα αυτοκίνητο και δεν ήξερα τους δρόμους. Είχα μεγάλο πρόβλημα, αλλά ευτυχώς είχα τον Σλούκα. Με βοήθησε πολύ ο Κώστας». Στην αρχή είχε πρόβλημα να κοιμηθεί, να συνηθίσει το κλίμα, να συγχρονιστεί με τους ρυθμούς της Αθήνας, να μάθει το ρόλο του στον Ολυμπιακό. Έκανε ντεμπούτο στο ελληνικό πρωτάθλημα με τη φανέλα του Ολυμπιακού την 1η Νοεμβρίου του 2009 απέναντι στο Μαρούσι, ενώ τρεις μέρες πριν είχε παίξει για πρώτη φορά στην Ευρωλίγκα. Η συμμετοχή του σε αμφότερες τις διοργανώσεις ήταν από μικρή ως ελάχιστη και το καλοκαίρι του 2010 η αλλαγή στην τεχνική ηγεσία του Ολυμπιακού, θα τον φέρει στο προσκήνιο.

«Μιλάμε πολύ για τον Παπανικολάου. Εγώ δεν τον είδα να παίξει ούτε ένα μεγάλο παιχνίδι! Πρόκειται για ένα μεγάλο ταλέντο και δεν μπορώ να πιστέψω ότι ένας έμπειρος τεχνικός όπως ο Γιαννάκης δεν τον ήθελε πέρσι». Ο Ντούσαν Ίβκοβιτς δεν θα έχει τη διάθεση, το χρόνο ή την πολυτέλεια να χαριστεί σε κανέναν. Ο 20χρονος άσος που το γνωρίζει θα δηλώνει πως το μόνο που τον νοιάζει είναι «μέρα με τη μέρα να κερδίσω την εμπιστοσύνη του προπονητή μου» και στη δεύτερη σεζόν του στον Πειραιά θα ανεβάσει τα νούμερά του. Αποκορύφωμα θα είναι το παιχνίδι με τη Μάλαγα στις αρχές Νοεμβρίου, όταν ο Παπανικολάου θα πετύχει 17 πόντους σε 26 λεπτά και θα είναι εκ των πρωταγωνιστών του Ολυμπιακού στην εύκολη νίκη.

Ο ρόλος του το καλοκαίρι θα άλλαζε. Μαζί με όλων των εκπροσώπων της γενιάς του στον Ολυμπιακό, οι οποίοι δεν ήταν και λίγοι. Το κακό ξεκίνημα των ερυθρολεύκων και κατ’ επέκταση του ιδίου, θα τον επηρέαζε. «Πήγαινα σπίτι μου και δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί δεν είμαι έτοιμος να βοηθήσω την ομάδα. Όλοι μου έλεγαν πως είσαι κουρασμένος από το καλοκαίρι και πρέπει να κάνεις υπομονή». Τότε, δεν το καταλάβαινε. Προσπαθούσε, δούλευε, προπονούταν και όταν έβλεπε πως δεν του έβγαιναν στο παρκέ, τρελαινόταν. Έμοιαζε με ένα αυτοκίνητο, που μετά από χιλιάδες χιλιόμετρα δεν αντέχει να ανεβάσει στροφές… Το μόνο, όμως, που χρειαζόταν ήταν να αλλάξει λάδια!! Και στην τελική ευθεία επιτάχυνε τόσο, ώστε να μην τον φτάνει κανείς.