Δεν άλλαξε κι ας έβαλε τα ρούχα αλλιώς…
Ο “Μανώλης” της 17 Νοέμβρη κατά κόσμον Χριστόδουλος Ξηρός επιμένει παρόλο που  το “παραμύθι’ τέλειωσε το 2002…
Αυτό από τα στόματα του αδελφού του Σάββα και  των άλλων ηγετών- ομοϊδεατών( Κουφοντίνα, Γιωτόπουλου) που παραμένουν τώρα παρά ποτέ διχασμένοι, “σκοτωμένοι” και παγιδευμένοι .
Παγιδευμένοι όχι μόνο πίσω από τα κάγκελα της φυλακής αλλά και σε μια επιλογή ιστορικά και πολιτικά καταδικασμένη και αδιέξοδη…
Ούτε το αίμα κινητοποίησε τις λαϊκές “μάζες” ούτε η δικαιοσύνη αποδόθηκε με την αυτοδικία και τους επιλεγμένους”στόχους”.
Οι κοινωνίες προχωρούν πολύ αργά έχουν τους δικούς τους νόμους και ρυθμούς ιδιαίτερα στις δυτικές αστικές δημοκρατίες…
Το πρόσημο είναι πάντα θετικό παρά τις κρίσεις και τα προβλήματα….
Το δίπολο καπιταλισμός- κομουνισμός αποδυναμώθηκε…
Ο κομουνισμός όπου εφαρμόστηκε απέτυχε και στο προσκήνιο κυριαρχεί ο καπιταλισμός με τις εκφάνσεις του…
Άλλη ιδεολογία πλην του ανίσχυρου σοσιαλισμού  δεν υπάρχει να τον αντιπαρατεθεί ή να τον διαβρώσει..
Η  ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία και το κοινωνικό συμβόλαιο της δεκαετίας του 1970 και του 1980
υποχώρησε μπροστά στη δύναμη του παγκοσμιοποιημένου μεταπρατικού κεφαλαίου που επένδυε όχι πλέον στην υπεραξία μέσα από την παραγωγική διαδικασία αλλά στην άκρατη και θανατηφόρα κερδοσκοπία των άυλων τίτλων και του χρηματιστηρίου…
Δεν έχουμε ακόμα ένα νέο δημοκρατικό και δίκαιο παραγωγικό μοντέλο οι δε παραγωγικές δυνάμεις της αλλαγής βρίσκονται κατακερματισμένες, αδύναμες και στο περιθώριο της παγκόσμιας αγοράς και της κινητικότητας….
Η επαναστατική χίμαιρα με τα ‘καριοφίλια” και τα “λιανοντούφεκα’ δεν μπορεί να γίνει επιλογή της πλειοψηφίας ούτε μοχλός μετατροπής των κοινωνικών δυνάμεων σε πολιτικών.
Ο Άρης Βελουχιώτης πόσο μάλλον ο Τσέ Γκεβάρα πολύ δε περισσότερο ο Κολοκοτρώνης και ο Καραϊσκάκης ούτε συγγενείς εξ αγχιστείας του “Μανώλη” της 17 Νοέμβρη δεν μπορούν να λογαριαστούν…
Ίσως δεν λένε και τίποτα στη σημερινή νεολαία….
Η Ελλάδα η μοναδική ευρωπαϊκή χώρα με τρομοκρατία υποφέρει περισσότερο  από τα αντίμετρα αυτών που ψάχνουν αφορμές να μας χειραγωγούν….
Σκληρότερα μέτρα, περιορισμοί και υποχωρήσεις δικαιωμάτων και ελευθεριών, λιγότερη δημοκρατία…
Κι αν ο κάθε καλόπιστος διερωτάται, ποιά δημοκρατία, θα του απαντήσουμε αυτή που  ομολογείται “κουτσουρεμένη ” και που χρειάζεται  περαιτέρω διεύρυνση και όχι συρρίκνωση…
Έχουμε καταφέρει πολλά από το 1974 κι ας υποφέρουμε περισσότερο και από τα δικά μας λάθη και παραλείψεις…
Ασφαλώς δεν φτάσαμε στον πάτο, είμαστε ακόμα στον πυρήνα της Ευρώπης, μιας Ευρώπης που χρειάζεται επειγόντως αλλαγές.
Αυτό πρέπει να γίνει δημοκρατικά με την θέληση όλων των λαών.
Η μετατροπή από την Ευρώπη των αγορών σε αυτή των λαών της δημοκρατίας, αλληλεγγύης, της δικαιοσύνης και της ειρήνης απαιτεί μια διαδικασία ωρίμανσης και προόδου, επώδυνη και χρονοβόρα….
Δεν μπορεί να γίνει με τις κάνες των όπλων ούτε με την δύναμη του ΑΕΠ.
Τα ξεραμένη χείλη και η κόκκινη αθλητική φόρμα με κουκούλα του Χριστόδουλου Ξηρού είναι ο τραγικός επίλογος μιας εποχής και ενός “παραμυθιού” που επέλεξε τον άχαρο ρόλο παγίδευσης του λαϊκού κινήματος σε χίμαιρες και αποϊδεολογικοποιημένα αδιέξοδα  της τρομοκρατίας…
Το ‘σύστημα’ δεν φοβάται τον κάθε Ξηρό…Τον χαίρεται και τον απολαμβάνει….
Τον αξιοποιεί, ακυρώνει, φοβίζει και αδρανοποιεί τις κοινωνικές δυνάμεις.
Στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα…
Υπάρχουν αδιέξοδες πολιτικές…
Έχουμε και την δύναμη και την θέληση να τις αλλάξουμε!
Αυτό πρέπει να δούμε τώρα και όχι το σήριαλ “άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς”
Δημήτρης Ψευτογκάς

Υστερόγραφα:
1. Η “απόδραση” Ξηρού δεν θα πρέπει να οδηγήσει στην αναίρεση του πιό προοδευτικού και αποτελεσματικού μέτρου του σωφρονιστικού συστήματος, του θεσμού των αδειών υπό όρους.
2.Το τραγικό γεγονός του Φαρμακονησιού, ο πνιγμός γυναικόπαιδων λαθρομεταναστών και οι φρικώδεις καταγγελίες που ακούστηκαν, πρέπει να διερευνηθούν πλήρως και να καταλογιστούν οι ευθύνες όπου και αν υπάρχουν.
Η πατρίδα μας βρίσκεται εν δικαίω και σε κίνδυνο. Όμως δεν πρέπει να χάσει την λαμπρότητα του πολιτισμού και του ανθρωπισμού που την διακρίνει και την τοποθετεί στην κορυφή της παγκόσμιας κλίμακας αξιών…
Δεν θέλουμε ελληνικές Λαμπεντούζες…
Η λύση δεν ειναι το ….Φαρμακονησι. Βρίσκεται αλλού και όχι μόνο στα μέτρα αστυνόμευσης ..