Η επίσκεψη της κ. Μέρκελ και οι εξ αυτής απορρέουσες προσδοκίες δεν αφορούν τον ελληνικό λαό!
Αφορούν την επιβίωση ενός συστήματος όπου επικυρίαρχη θέση κατέχει φαινομενικά ένα έθνος που στον περασμένο αιώνα έγινε η αιτία δύο παγκόσμιων πολέμων και απροσμέτρητων συμφορών.
Όσο πειθαρχημένος κι αν είναι ο γερμανικός λαός, όσο κι αν προσπαθεί να επιβάλλει μια σιδηρά πειθαρχία-όχι μόνο οικονομική- στον ευρωπαϊκό νότο δεν παύει να υποφέρει κι αυτός και να χει τα προβλήματά του, φυσικά λιγότερα από τα δικά μας.
Άλλοι καρπούνται τα οφέλη του γερμανικού λαού που τον χρησιμοποιούν σαν” πολιορκητικό κριό” οικονομικής πολιτικής και κοινωνικής καθυπόταξης και εξαθλίωσης της Ευρώπης!
Τα όπλα άλλαξαν. Δεν είναι λόγχες, κανόνια , τανκς αεροπλάνα, πύραυλοι ή φρεγάτες!
Η απειλή, ο φόβος και το χρήμα είναι τα σύγχρονα μέσα επιβολής που παραλύει τις μάζες και τις ποδηγετεί.
Δεν πήγαν χαμένα τα πειράματα του Μενγκελε και οι τεράστιες γνώσεις του κακού από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης!
Αξιοποιούνται καθημερινά παρά τους ποταμούς κροκοδείλιων δακτύλων!
Φυσικά κέρδη αναμένει και ο ιδεολογικός της σύμμαχος ο κ. Σαμαράς.
Ο σκληρός και ατίθασος, ο αδιαπραγμάτευτος εθνικιστής Αντώνης Σαμαράς, αυτός που κοκκίνιζε με αόρατες γραμμές το διπλωματικό του οπλοστάσιο, έγινε από διαπραγματευτής “πραματευτής”!
Δεν φαίνεται καθόλου περίεργο που προβάλλεται πανταχόθεν ως “επιτυχημένος”, ενώ είναι γνωστό ότι επί 100 ημέρες δεν έκανε τίποτε.
Εκτός αν μεταξύ σφυρίδας γευμάτων και επαφών στο γεμάτο από διορισμένους Μεσσήνιους φίλους του,Μουσείο της Ακροπόλεως και η εφαρμογή τρισχειρότερων μέτρων από αυτά των κυβερνήσεων Παπανδρέου την οποία πολεμούσε λυσσωδώς και Παπαδήμου που ακροθιγώς συμμετείχε, θεωρείτε επιτυχία!
Λένε ότι η χώρα ανέκτησε το” κύρος “που οι άλλοι συνέβαλαν να χαθεί! 
Παρόλα αυτά είμαστε στην εντατική.
Η επίσκεψη της κ. Μέρκελ , είναι επίσκεψη σε ασθενή με προδιαγεγραμμένη κατάληξη.
Αντέχει δεν αντέχει μέχρι το Νοέμβρη….
Όλοι περιμένουμε μια δόση!
Θανατηφόρα ή θεραπευτική δεν γνωρίζω….
Εκείνο που γνωρίζω είναι ότι είμαστε βαρειά άρρωστοι.
Είμαστε σε κρίση, υπό κρίση και άκριτοι κριτές…
Έχουμε ελπίδα;
Μπορούμε να σωθούμε;
Η πραγματικότητα είναι σύνθετη, πολύπλοκη και συνεχώς μεταβαλλόμενη.
Οι παρακάτω σκέψεις δεν αποτελούν παρά μια μικρή συμβολή, αποσπασματική και περιληπτική ενός διαλόγου που πρέπει να ενταθεί, να διευρυνθεί και να απλωθεί στην κοινωνία, στους πολίτες και στα κόμματα, ιδιαίτερα στο χώρο του δημοκρατικού σοσιαλισμού,  στο χώρο της λογικής, της σύνεσης και της προόδου.
Η υποχώρηση αυτών των δυνάμεων, η αποδιοργάνωση του κοινωνικού συμβολαίου που οδήγησε σε σημαντικές κατακτήσεις και κοινωνικά  δικαιώματα,στη βιομηχανική επανάσταση του προηγούμενου αιώνα και η άνοδος του νεοφιλελευθερισμού έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην μετακαπιταλιστική για πολλούς εποχή μας.

Ο νεοφιλελευθερισμός εντέχνως εισήγαγε την έννοια της ατομικότητας και έθεσε στο περιθώριο την μεγάλη αξία των εννοιών της κοινωνικότητας, της συλλογικής συνειδητότητας και της αλληλεγγύης.
Η κατονομαζόμενη ως κρίση χρέους είναι ψευδώνυμη.
Αποκρύβεται σκοπίμως ότι είναι κρίση του καπιταλιστικού συστήματος και δεν είναι συστημική, δηλαδή τέτοια που μπορεί να λυθεί εντός του συστήματος.
Κάθε τέτοια προσπάθεια επίλυσης εμπεριέχει το σπέρμα της αποτυχίας και παραμένει ως μια προσπάθεια συντήρησης και επέκτασης ενός περισσότερο ληστρικού καπιταλισμού.
Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να πέσουν στην παγίδα.
Δεν πρέπει οι στόχοι του εργατικού κινήματος και της εξαρτημένης εργασίας να ταυτίζονται με τους στόχους του νεοπλουτισμού, των επιχειρήσεων, του άκρατου φιλελευθερισμού και κερδοσκοπισμού.
Έχουν χρέος να υπερασπιστούν την ιδιότητα του κοινωνικού υποκειμένου  έναντι του ατομικού.
Οι αξίες της σοσιαλδημοκρατίας είναι πάντα επίκαιρες και διαχρονικές.
Αξία δεν έχουν μόνο τα χρήματα και μια ψεύτικη και επιφανειακή ευημερία.
Αξία έχουν η παιδεία αλλά και η ανθρωπιά, η καλοσύνη, η αγάπη, η δικαιοσύνη, η αλληλεγγύη, η πίστη….
Με τέτοια εφόδια μπορούμε να βγούμε από την κρίση.
Φαντάζεται κανείς ότι αυτό θα μπορούσε να συμβεί μέσα από την χλιδή της υπεροχής ενός παρελθοντολογικού μεγαλείου και όχι μέσα από ένα νέο κοινωνικό και παραγωγικό μοντέλο που θα σέβεται το περιβάλλον, θα παράγει πλούτο και θα τον κατανέμει δίκαια;
Θα μπορούσαμε να πάμε σε ένα τέτοιο μοντέλο στηριγμένοι πάνω στην καθαρότητα του αίματος και των φυλών, όπως τούτο υπερπροβάλλεται τελευταία μέσα από τα σκοτεινά μονοπάτια του μαζικού εκφοβισμού του φασισμού και του νεοναζισμού ;
Με τάγματα εφόδου και νέα τάγματα εργασίας;
Ασφαλώς όχι και στο διηνεκές απευκταίο.
Μπορούμε όμως, να θέσουμε ξανά και να πετύχουμε σαν νέο εθνικό στόχο την επάρκεια και την αυτάρκεια σε ποιοτικά και καινοτόμα βασικά είδη διατροφής και να αποφύγουμε την επαχθή εξάρτηση από τους άλλους.
Μπορούμε να έχουμε όχι μόνο ενεργειακή επάρκεια και εξαγωγικό περίσσευμα αλλά και στρατηγικά αποθέματα και γεωστρατηγικά πλεονεκτήματα!
Διαθέτουμε εξαιρετικό επιστημονικό, τεχνολογικό και εργατικό δυναμικό, πλούσιο υπέδαφος, θαυμάσια γη και άριστες κλιματολογικές συνθήκες.
Οργάνωση χρειάζεται αυτός ο χώρος, στρατηγικές στοχοθεσίες, δημοκρατικό αποκεντρωμένο προγραμματισμό και επενδύσεις!
Να αποφύγουμε την τεράστια και αλόγιστη σπατάλη πόρων, τις ρεμούλες του παρελθόντος, την απουσία ελέγχων και  αξιολόγησης.
Μπορούμε να τα καταφέρουμε, να προάγουμε την υγεία, την οικονομία, την εργασία, την ευημερία, την ποιότητα της ζωής μας.
Μπορούμε λέγοντας όχι στην υπερεργασία, στην σπατάλη και αφαίρεση του ελεύθερου χρόνου, στην αναστολή δικαιωμάτων και κατακτήσεων των εργαζομένων και σε δομικά στοιχεία της δημοκρατίας και του πολιτισμού.
Μπορούμε να μην παράγουμε μόνο κέρδος και υπεραξία.
Πρέπει να αξιοποιήσουμε και θέλουμε  ελεύθερο χρόνο που να κατευθύνεται στην προαγωγή της ανθρώπινης ικανοποίησης, της ευχαρίστησης, της βελτίωσης των κοινωνικών σχέσεων μιας συνεκτικής και ανεκτικής κοινωνίας, που σέβεται την διαφορετικότητα και τις πανανθρώπινες αξίες.
Μπορούμε να ζήσουμε σε μια κοινωνία ειρήνης, χαράς, ισορροπίας, γαλήνης και ευτυχίας!
Όσο κι αν φαίνεται ουτοπικό μπορούμε μέσα από μια δίκαιη και λιτή διαχείριση, εγκράτεια, υπομονή και επιμονή να πετύχουμε πολλά.
Όσο κι αν κατά την Αριστοτελική σκέψη  η ισότητα αποτελεί μια τεράστια ανισότητα, δεν παύει να είναι η μόνη σύμβαση που διαποτισμένη ισχυρά με την έννοια της δικαιοσύνης και της αλληλεγγύης μπορούν να μας βγάλουν με ασφάλεια από την κρίση.

Δημήτρης Ψευτογκάς
Υπ. Αντιπεριφερειάρχης, Περιφερειακός Σύμβουλος

ΥΓ: Ο κατακερματισμός του σοσιαλιστικού χώρου και ιδιαίτερα του ΠΑΣΟΚ είναι μια ανείπωτη τραγωδία.
Επιτέλους! η αυτοκαταστροφική μανία και η αρχομανία ας υποχωρήσουν.
Ας πρυτανεύσει η λογική!
 Όσοι τώρα θέλουν καπετανάτα, είχαν την ευκαιρία στις εσωκομματικές εκλογές να αποδείξουν την αξία τους και ότι τίποτε δεν είχε στηθεί ή συμφωνηθεί ερήμην μας!
Πολιτικές χρειαζόμαστε κοινωνική αναφορά και λαϊκή αποδοχή.
Όχι κομματάκια!
Καμία κάθαρση δεν επέρχεται και δεν περαιούται χωρίς πόνο, έλεος και φόβο!

2. Η μικροβιολογία και η αιματολογία δεν έχουν καμία θέση στην πολιτική!
Ας σκεφτούν τις συνέπειες, οι άφρονες και ελαφρά τη καρδία “πολίτες” που στέλνουν στο κοινοβούλιο που κόσμησαν αδάμαντες και γίγαντες της πολιτικής και της δημοκρατίας, όλα αυτά τα “σταγονίδια” της χούντας και τους θαυμαστές των δημίων 600.000 Ελλήνων, χιτλερικών ναζιστών και φασιστών!
Ας κοιτάξουν στην μαρτυρική διχοτομημένη και κατεχόμενη ακόμα Κύπρο, ποια είναι τα ολέθρια αποτελέσματα αυτής της εθνικιστικής μυωπικής εκτροπής.
Η ιστορική  μνήμη όχι κατά 25% αλλά 100% είναι και μνήμη του μέλλοντος.