Η σημερινή πολιτική, οικονομική και κοινωνική κατάσταση της χώρας – το Ξεπούλημα δηλαδή της Ελλάδας- είναι προϊόν αριστοτεχνικής μεθόδευσης δεκαετιών από την Μεταπολίτευση και μετά. Η άκρατη κομματοκρατία των τελευταίων δεκαετιών απαξίωσε και δυσφήμισε τον δημόσιο τομέα. Και δεν πρέπει να διαφεύγει κανενός ότι σε μικρές χώρες, ιδίως όταν αυτές έχουν ιστορική καθυστέρηση στη βιομηχανική τους ανάπτυξη, ο δημόσιος τομέας λειτουργούσε και λειτουργεί ως ασπίδα προστασίας ζωτικών στρατηγικών και γεωπολιτικών συμφερόντων της χώρας.

Δυστυχώς η χώρα μας είχε ένα ιδεολογικά σαθρό και πολύ χαμηλού επιπέδου πολιτικό προσωπικό, που προσέγγιζε επιφανειακά τα εθνικής σημασίας ζητήματα, ενώ επικεντρωνόταν σε έργα και ρουσφέτια που εξασφάλιζαν την αναπαραγωγή του (πελατειακό Κράτος) Ήταν πολύ «φυσιολογικό» ένας δημοφιλής ηγέτης, με ένα μικρό και απόλυτα ελεγχόμενο περιβάλλον, κατά κανόνα απαίδευτων και ακατάλληλων συνεργατών, όχι μόνο να διευθύνει την πορεία του τόπου, αλλά και να την εκτροχιάζει χωρίς εμπόδια από ένα άβουλο βουλευτικό σώμα.

Παράλληλα, πολιτικοί και παρατρεχάμενοι διασυνδέθηκαν ποικιλοτρόπως με ένα πολύμορφο κύκλωμα ΜΜΕ, επιχειρηματικών συμφερόντων, συνδικαλιστών αλλά και ανθρώπων του υποκόσμου, που περιλαμβάνει τοκογλύφους, ποδοσφαιρικούς παράγοντες ειδικούς στο ξέπλυμα μαύρου χρήματος, λαθρέμπορους πετρελαίου (γνωστοί εφοπλιστές), μεσάζοντες οπλικών συστημάτων, υπουργούς (¶κης ), εταιρίες Offshore κλπ., φίλοι και κολλητοί «ιστορικών» στελεχών των κομμάτων εξουσίας.

Εξέλειπε λοιπόν όλα αυτά τα χρόνια της μεταπολίτευσης, αυτό που λέγει ο Πλάτωνας στο έργο του «Πρωταγόρας» «Η αιδώς και η δίκη. Έτσι ώστε να μπορούν να έχουν οι πόλεις ευταξία και οι άνθρωποι δεσμούς που να δημιουργούν αλληλεγγύη και φιλία μεταξύ τους». Πολίτες με ήθος, επαγγελματική συνέπεια, προσφορά στο κοινωνικό σύνολο, αγνοήθηκαν και δυσφημίστηκαν.

Ερχόμαστε λοιπόν στις ΔΕΚΟ, την μεγάλη χοάνη του Πελατειακού πολιτικού συστήματος και ειδικότερα στη ΔΕΗ, μία εταιρεία κοινής ωφέλειας , μονοπώλιο μέχρι σήμερα, η οποία κατέληξε και ζημιογόνα παρά την δωρεάν χρήση του λιγνίτη (λογική η δωρεάν χρήση, αφού είναι εταιρεία κοινής ωφέλειας). Και πώς να μη είναι ζημιογόνος , όταν μέχρι και σήμερα είχε εκατοντάδες εργαζόμενους που δεν πάτησαν σχεδόν ποτέ το πόδι στην εργασία τους-πάντα νόμιμα με νομοθετικές ρυθμίσεις !!!..- και παρ’ όλα αυτά αμείβονταν κανονικά, εισέπραξαν τεράστια εφάπαξ και παχυλές συντάξεις. Εργαζόμενοι που προσλαμβάνονταν για τα ορυχεία και σε λίγους μήνες αποσπόταν στον τόπο κατοικίας τους -συνήθως στην Αθήνα- και ταυτόχρονα αμείβονταν εκτός έδρας, λόγω απόσπασης, βαρέα και ανθυγιεινά !!!…σε θέσεις που καμία σχέση δεν είχαν με το αντικείμενο της πρόσληψης τους (δυστυχώς στο υπέδαφος της Πλατείας Ομονοίας δεν υπάρχει λιγνίτης). Και από την άλλη η ΔΕΗ πλήρωνε εργολάβους στο μεγαλύτερο σύγχρονο σκλαβοπάζαρο εργασίας της Ευρώπης , για να επιτελέσουν το έργο των αποσπασμένων μονίμων υπαλλήλων της.

Ποια ήταν αλήθεια η θέση των συνδικαλιστών της ΔΕΗ σε όλη αυτή την κατάσταση; Γραφεία σε κεντρικά σημεία στη Κοζάνη, Φλώρινα, Πτολεμαΐδα, με τεράστιες επιγραφές για να μας υπενθυμίζουν ποιοί είναι τα «αφεντικά» της επιχείρησης και πάντα σε αγαστή συνεργασία με όλους. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι σχεδόν όλοι οι πρόεδροι της ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, ΟΤΟΕ κλπ. μετά την λαμπρή συνδικαλιστική τους πορεία, διέπρεψαν στο κοινοβούλιο και σε κυβερνητικές θέσεις!!!.. (διοικητές οργανισμών, συμμετοχή σε διοικητικά συμβούλια κλπ. Θέσεις πάντα αμειβόμενες).

(Ο ελληνικός συνδικαλισμός είναι άλλη μιά ιδιαιτερότητα: δεν ελέγχεται από τα κόμματα – τα ελέγχει! Αποτέλεσε το μέσο πίεσης και εκβιασμού του πολιτικού συστήματος, με στόχο την προώθηση στενών συντεχνιακών συμφερόντων, κυρίως του Δημόσιου Τομέα. Η βάση του ελληνικού συνδικαλισμού ήταν ο κρατικός τομέας απασχόλησης, κυρίως οι ΔΕΚΟ. Σύμφωνα με επίσημη παραδοχή του Υπουργείου Εργασίας την δεκαετία 2000 – 2010 δόθηκαν στις συνδικαλιστικές ενώσεις 177 εκατομμύρια ευρώ, από τα Δημόσια Ταμεία, χωρίς παραστατικά!! Οι φορολογούμενοι – δηλαδή εσύ και εγώ – πλήρωσαν 177.000.000
από τον ιδρώτα τους και το Κράτος τα έδωσε στα «αγαπημένα του παιδιά», χωρίς να ενδιαφερθεί τι τα έκαναν!!! ).

Και η κοινωνία του άξονα Φλώρινα – Κοζάνη, όλοι εμείς ; στην καλύτερη περίπτωση αμέτοχοι στον βιασμό του τόπου μας και στην χειρότερη, φοβισμένοι, αφού όποια φωνή τολμούσε και μιλούσε για το περιβάλλον , για την ίδια την ζωή, καταπνίγονταν ως εχθρική στην «ανάπτυξη» του τόπου μας ή απλά ως εχθρός του τόπου. Είναι ή δεν είναι σκάνδαλο στη χώρα του ήλιου και των ανέμων να γυρίζουμε την πλάτη στις ανανεώσιμες και καθόλου ρυπογόνες πηγές και να συνεχίζουμε σχεδόν αποκλειστικά με τον λιγνίτη; Ποιες ήταν αλήθεια οι επενδύσεις την τελευταία 10ετία σε μονάδες αντιρρυπαντικής τεχνολογίας ή η εγκατάσταση νέων φίλτρων στις μονάδες «κόλαση» του Αγ. Δημητρίου, της Καρδιάς, Αμυνταίου κλπ; Δεν είναι αρκετές οι ρυπογόνες λιγνιτικές μονάδες που έχουμε και τις πληρώνουμε με τη ζωή μας και πρέπει και άλλες να κατασκευάσουμε ; (Ο μύθος της 5ης Μονάδας Πτολεμαΐδας που θα σώσει την περιοχή!!.. Εμείς οι Φλωρινιώτες την ζήσαμε την σωτηρία με την Μονάδα της Μελίτης).

Ποια μπορεί να είναι η λύση σε αυτό το τεράστιο πρόβλημα; Η συγκυβέρνηση αποφάσισε το ξεπούλημα του Εθνικού μας πλούτου για να «σώσει την Πατρίδα!!». Από τη άλλη η αντιπολίτευση με κύριο εκφραστή τον ΣΥΡΙΖΑ, ως συνέχεια της «απεχθέστερης» εκδοχής του ΠΑΣΟΚ, διακηρύσσει ότι δεν θα αλλάξει τίποτα ή θα επαναφέρει την σημερινή κατάσταση στη ΔΕΗ, για να συνεχισθεί η ασυδοσία και ότι αυτή συνεπάγεται (λεφτά υπάρχουν με άλλα λόγια). Λαϊκισμός!!!… και ως συνεπής λαϊκισμός δεν έχει λύσεις, απλά καταδεικνύει ενόχους.

Χρειαζόμαστε λοιπόν ένα νέο πολιτικό σύστημα που θα λειτουργεί ως σύστημα παραγωγής και εφαρμογής πολιτικών και ιδεολογικών αξιών και όχι ως σύστημα νομής της κυβερνητικής εξουσίας. Έχουμε ανάγκη από μια επανάσταση και επανάσταση δε σημαίνει χείμαρρους αίματος, για την κατάληψη των Χειμερινών Ανακτόρων. Επανάσταση σημαίνει τον ριζικό μετασχηματισμό των θεσμών της κοινωνίας.

Νίκος Σαμαράς

Γιατρός

Μέλος του Περιφερειακού συμβουλίου Δυτ.
Μακεδονίας

ΥΓ. α) Σε καμία περίπτωση δεν υποστηρίζω το ξεπούλημα της ΔΕΗ, όμως δεν μπορούμε να κλείνουμε τα μάτια σε όλα αυτά που δημιούργησαν την σημερινή κατάσταση. β)Δεν αποποιούμαι καμία πολιτική ή προσωπική μου ευθύνη, αφού έχω υπάρξει και είμαι μέλος θεσμικών οργάνων. Αυτό όμως δεν μπορεί να μου στερήσει το δικαίωμα να εκφράζω δημόσια τις απόψεις μου, γεγονός που το έχω κάνει επανειλημμένα στα πολιτικά όργανα που συμμετέχω.