Αφορμή στάθηκε κατ΄αρχήν μια επίσκεψή μας σε οικογένεια, που σείστηκε από δράμα σχετικό με την ομοφυλοφιλία.
Ζητούσε βοήθεια η μητέρα, που προσπαθούσε να πείσει το γιο της να απομακρυνθεί απ΄τον εραστή φίλο του.
Όταν τη συναντήσαμε, ήταν κουρέλι.
Ο γιος της απ΄την άλλη είχε αποπειραθεί να αυτοκτονήσει και με τη βοήθεια ορισμένων συγκυριών, τον πρόλαβαν.
Ήταν κι αυτός σε απελπιστική κατάσταση.
Και τούτο, γιατί εντελώς τυχαία διαπίστωσαν οι γονείς ότι ήταν ομοφυλόφιλος και ότι τον είχε καταλήξει εκεί ένας διεστραμμένος οικογενειακός τους φίλος, που ήταν κατά είκοσι χρόνια μεγαλύτερός του και έγγαμος.
Καθώς γύριζε από το σχολείο του –εννέα χρονών τότε –, τον ξεγέλασε και τον οδήγησε στο σπίτι του, όπου και τον διέφθειρε.
Προηγουμένως τον είχε πείσει να δουν μαζί μια πορνογραφική βιντεοκασέτα, οπότε εύκολα μετά τον έριξε στην παγίδα.
Από τότε, χωρίς να πει τίποτε ο μικρός στους γονείς του, το κακό συνεχιζόταν, γιατί ο φίλος τους του πρόσφερε και χρηματικά ποσά ως δώρα.

Και σαν να μην έφτανε αυτό, το ότι ήταν απ τη φύση του υποτακτικός και ευαίσθητος χαρακτήρας, το πρόσεξε κάποιος γκέι τύπος του Λυκείου — ο μικρός είχε γίνει δεκαπέντε ετών — και του μίλησε για νέο ερωτικό τρόπο ζωής, μεταξύ δύο αγοριών.
Ή και για αμφιφυλόφιλη ζωή.

Έτσι οδηγήθηκε σε μια νέα σχέση, που είχε το καλό να τον βοηθήσει να διακόψει με τον ενήλικα.

Οι ώρες που κλεινόταν στο δωμάτιό του, η παραμέληση των μαθημάτων του — ήταν μέτριος προς το καλός, αλλά και επιμελής μαθητής –, οι αφηρημάδες του, η ανορεξία του, τα θεάματα που προτιμούσε στην τηλεόραση, το βλέμμα του που πρόδιδε ενοχή και η έλλειψη επικοινωνίας με το οικογενειακό περιβάλλον, προβλημάτισαν όλους.
Δεν άργησαν να φτάσουν ως αυτούς και σχόλια και πληροφορίες από έξω.

Έτσι πίεσε, ιδιαίτερα ο πατέρας, και με πολύ βαρείς χαρακτηρισμούς, το γιο να ομολογήσει, ενώ η μητέρα θρηνούσε αγκαλιάζοντάς τον.

Κι ακολούθησε ό,τι ακολούθησε.
———————————————————————————————————————————————-

Αυτές τις μέρες σε πολλά, αν όχι σε όλα τα κανάλια συζητιέται το θέμα που προωθείται στη Βουλή, να νομιμοποιηθεί η συμβίωση ή και ο γάμος των ομοφυλοφίλων και στον ελλαδικό χώρο.

Με αφορμή το περιστατικό, που αναφέραμε, και την επικαιρότητα του θέματος, ας προσπαθήσουμε ακροθιγώς να προσεγγίσουμε το πρόβλημα.

Κατ΄αρχήν η ομοφυλοφιλία ανάγει την παρουσία της στον καιρό της ειδωλολατρίας.
Ιστορικές μαρτυρίες, αρχαιολογικά ευρήματα, συγγράμματα και άρθρα δείχνουν ότι ήταν πολύ διαδεδομένη στην Αρχαία Ελλάδα, στην Αίγυπτο, στη Μεσοποταμία, στην Κίνα, Στην Ινδία, στη Ρώμη και σε διάφορους άλλους μικρότερους λαούς.
Μοναδική εξαίρεση ήταν ο Ισραηλιτικός λαός.

Με την εμφάνιση και την εξάπλωση του Χριστιανισμού, η ομοφυλοφιλία αναχαιτίστηκε.
Σήμερα ξαναπαρουσιάζεται ως οξύ πρόβλημα των κοινωνιών όλων των λαών και με σαρωτική μορφή.

Άλλοι λαοί τη βλέπουν με προκατάληψη, άλλοι συμβιβάστηκαν στην ιδέα κι άλλοι — κυρίως μουσουλμανικές χώρες — εξακολουθούν να επιβάλλουν βαρύτατες ποινές σ΄όσους την πρεσβεύουν.

Η ”Νέα Εποχή” δεν εξασφαλίζει μόνο ανθρώπινη μεταχείριση στους ομοφυλόφιλους, αλλά διακινεί την άποψη ότι ”… η ομοφυλοφιλία είναι μια ηθική επιλογή ζωής, η οποία πρέπει να στηριχθεί και να προχωρήσει μέχρι την πλήρη ανάπτυξή της ”.
Έτσι εν ονόματι της σεξουαλικής απελευθέρωσης γίνεται προσπάθεια με κάθε τρόπο για προβολή και επικράτηση της.

Τα επιχειρήματα των ομοφυλοφίλων και όσων τούς στηρίζουν είναι ότι έτσι γεννιούνται και δε γίνονται.
Ότι την επιλογή τους την καθορίζουν κληρονομικοί παράγοντες.

Ότι η ομοφυλοφιλία ήταν πολύ διαδεδομένη στην αρχαιότητα.

Ότι συναντιέται παντού.
Σ όλους τους πολιτισμούς, σ΄όλες τις εποχές, σ΄όλους τους λαούς, σ΄όλα τα επαγγέλματα.
Άρα είναι φυσικό φαινόμενο, φυσικός τρόπος ζωής.

Ότι μεγάλοι άντρες, όπως φιλόσοφοι, πνευματικοί άλλοι άνθρωποι, είχαν αυτή τη ροπή.

Και τέλος ότι ήρθε καιρός να προσαρμοστούμε όλοι μας και να εκσυγχρονιστούμε.

Μεγάλο θέμα συζητήσεων τις τελευταίες μέρες στην πατρίδα μας.
Πρέπει να ψηφιστεί ή όχι;

Η καταδίκη της ομοφυλοφιλίας, ως παρέκκλιση από τη φυσική χρήση του σεξουαλικού ενστίκτου, ξεκινάει από τους πρώτους μ.Χ αιώνες μέχρι και τα μέσα του 19ου αιώνα, οπότε δειλά δειλά εμφανίζεται μια χαλάρωση στις νομοθεσίες των κρατών και μετά το 1960 αρχίζουν ρυθμίσεις υπέρ των ομοφυλοφίλων.

Στην τελευταία 10ετία και στην Ε.Ε οι κυβερνήσεις όλο και ”εκσυγχρονίζουν” τις νομοθεσίες τους υπέρ τους, ύστερα από αγώνες των ιδίων.
Το 1997, με τη Συνθήκη του Άμστερνταμ και με την υπογραφή΄ τους, 15 χώρες της Ευρωπα’ι’κής Κοινότητας εγγυώνται τα ανθρώπινα και ατομικά δικαιώματα των ομοφυλοφίλων, ανδρών και γυναικών.

Με το άρθρο της 13 η Συνθήκη δίνει τη δυνατότητα στο Συμβούλιο Υπουργών να παίρνει με ομοφωνία, κάτω από ορισμένες προ’υ’ποθέσεις και άλλα αναγκαία μέτρα υπέρ τους.

Τη δυνατότητα αυτή αναγνώρισε και το Ευρωπα’ι’κό Δικαστήριο.

Μ αυτή τη χαλάρωση των νομοθεσιών των κρατών οι ομοφυλόφιλοι προβάλλουν τώρα όλο και πιο ανοιχτό ”το δικαίωμα” της αναγνώρισης της ομοφυλοφιλικής συμβίωσης και του ομοφυλοφιλικού γάμου.

Μάλιστα το Ευρωπαί΄κό Κοινοβούλιο με το ψήφισμα του 1998 καλεί τις χώρες -μέλη της Ε.Ε να επιτρέπουν στα ομοφυλόφιλα ζευγάρια να προχωρούν σε γάμο και υιοθετούν και να ανατρέφουν παιδιά.

Κι έρχεται το δίλημμα στην πατρίδα μας: να έχει νομιμότητα θεσμική η ομοφυλοφιλία ή όχι;

Απ΄ό,τι ακούσαμε, το εισηγήθηκε ο κ.Τσίπρας.
Ίσως ο άνθρωπος το θεώρησε επείγον, αν και δε φαινόταν για την ελληνική κοινωνία.
Ή μάλλον σε δουλειά να βρισκόμαστε…ποιος ξέρει.., αφού τακτοποιήσαμε όλες τις άλλες..!

Τέτοια διλήμματα ωστόσο θέτουν όλους μας προ των ευθυνών μας.

Το θέμα της ομοφυλοφιλίας είναι μεγάλο και χάνεται στο βάθος του χρόνου, αλλά και της ανθρώπινης ύπαρξης.
Δεν εξαντλείται σ΄ένα άρθρο.

Ως πολίτες όμως μιας χώρας με ευλογημένη μέχρι πρότινος οικογένεια, με καθαρότητα σχέσεων και ζωής, που οφείλονται στο μεγαλύτερο μέρος στη χριστιανική παιδεία της, δε μπορούμε να αγνοήσουμε την αντιμετώπιση του προβλήματος και τις θέσεις της Εκκλησίας με βάση το παράδειγμα της ζωής και τη διδασκαλία του Θεανθρώπου.

Είναι γεγονός ότι με ομοφυλοφιλική αδυναμία και θύματα εντοπίστηκαν και εκκλησιαστικά άτομα. Ιδιαίτερα της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησία.
Αυτό δεν καταργεί ωστόσο την εγκυρότητα των λόγων του Θεού.

Ανατρέχοντας στις σελίδες της Κ.Δ ακούμε το Χριστό να λέει : ”Ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο σε δύο φύλα” (Ματθ. 19,4).
Αλλού (Κορ.στ, 9-10) :”Μη πλανάσθε. Ούτε πόρνοι, ούτε μοιχοί ούτε μαλακοί (θηλυπρεπείς ) ούτε αρσενοκοίται (ομοφυλόφιλοι )…βασιλείαν Θεού κληρονομήσουσιν ).

Και πάλι, επειδή αγνόησαν οι άνθρωποι το Δημιουργό, ενώ από αρχαιοτάτων χρόνων τους έδωσε τεκμήρια της ύπαρξής Του, τον άγραφο νόμο, που είναι η συνείδηση στον καθένα, το γραπτό Νόμο που είναι η Αγία Γραφή και την ορατή φυσική δημιουργία, ”…τους παρέδωσε ο Θεός σε πάθη ατιμωτικά, γιατί και οι γυναίκες τους άλλαξαν τη φυσική σχέση και χρήση με την παρά φύση και οι οι άντρες το ίδιο, αφού άφησαν τη φυσική χρήση της γυναίκας, άναψαν από φλόγα ακάθαρτης επιθυμίας μεταξύ τους, ώστε να κάνουν άντρες με άντρες άσχημες και άτιμες πράξεις, λαμβάνοντας έτσι το μισθό που τους άξιζε για την πλάνη της ειδωλολατρίας τους”.

Επίσης όσο και αν ηθοποιοί διακωμώδησαν τη φράση ”Σόδομα και Γόμορα”, η αλήθεια είναι ότι οι δυο αυτές πόλεις, Σόδομα και Γόμορα, εξαφανίστηκαν από φωτιά και θειάφι, που έπεσαν απ΄τον ουρανό.
Κι αυτό ακούσαμε ότι είναι πιστοποιημένο και από την επιστήμη.

Λένε πως και σήμερα ακόμη δεν φυτρώνει ούτε χορτάρι στην περιοχή.
Είχε προηγηθεί εκεί έξαρση στα παρά φύση αυτά αμαρτήματα.
Μόνο ο Λωτ και η οικογένειά του σώθηκαν.
Στους φιλοξενούμενούς του επιτέθηκαν κάποτε με ομοφυλοφιλικές διαθέσεις όλοι οι κάτοικοι ”από νεανίσκου έως πρεσβυτέρου. Άπας ο λαός άμα ” (Γέν.ιθ,η).

Ο απόστολος Πέτρος συμπληρώνει πάνω σ΄αυτό : ”Μετέβαλε ο Θεός τις πόλεις αυτές σε στάχτη, καταδικάζοντές τες στην καταστροφή και κάνοντάς τες παράδειγμα για τους ασεβείς του μέλλοντος” (Β΄Πέτρ.β,6).

Να σημειώσουμε βέβαια και ότι ο χριστιανισμός δεν είναι μόνο άρνηση, αλλά και κατάφαση.
Μόνο τιμωρία, αλλά και ευλογία.
Ό,τι μας στερεί ο Θεός πρώτον είναι για την πνευματική και σωματική μας υγεία, το δικό μας συμφέρον, και δεύτερον κάθε τι που θυσιάζουμε υπακούοντας στο θέλημά Του μας το επιστρέφει με πλούσιες μυστικές δωρεές. Κι όταν δει ότι χρειάζεται, και υλικές.
Μόνο να του τα προσφέρουμε με ιλαρότητα καρδίας και να έχουμε υπομονή και εμπιστοσύνη.

Μ΄αυτή τη συλλογιστική και μ΄αυτή την πίστη παρακαλούμε τους εκπροσώπους μας στη Βουλή να μας σεβαστούν.

Η ελληνική κοινωνία — εκτός απ΄αυτούς που στο θέμα αυτό θέλουν να δείξουν τον προοδευτικό και κουλτουριάρη, ενώ μας γυρίζουν αιώνες πίσω, στην ειδωλολατρία — βλέπει στην πλειοψηφία της την ομοφυλοφιλία ως διαστροφή του σεξουαλικού ενστίκτου και ως παράδειγμα για αποφυγή.
Σύμφωνα δε με διάφορες δημοσκοπήσεις, όχι ακριβώς τωρινές, ένα ποσοστό του 11% του πληθυσμού εγκρίνει τις ομοφυλοφιλικές σχέσεις, ενώ το 65% είναι αντίθετο με την καθιέρωση των γάμων τους.

Συμπαθούμε αυτούς τους συνανθρώπους μας.
Το απαιτεί αυτό και ο Θεός.
Όσο για τον ίδιο αρκεί που ξέρουμε πώς αντιμετώπισε ο Χριστός τη μοιχαλίδα γυναίκα, όταν οι Ιουδαίοι την έφεραν μπροστά Του με την πέτρα στο χέρι, για να τη λιθοβολήσουν.
Μόνο αυτός δεν την καταδίκασε, και την έσωσε. Με τη σύσταση όμως στο εξής να μη συνεχίσει να είναι μοιχός.

Στέκεται με πολλή συμπάθεια στον άνθρωπο, που έχει την αδυναμία, καταδικάζει όμως το πάθος, τη διαστροφή, ενώ προσφέρει παράλληλα τα φάρμακα για τη θεραπεία.
Σε πολλές περιπτώσεις και σε συνεργασία με την ιατρική.

Και η ομοφυλοφιλία είναι αφύσικη κατάσταση. Αδυναμία, διαστροφή.

Πιστεύουμε ότι μια υποχώρηση με τη θέσπιση νόμου υπέρ της είναι επιείκεια που σκοτώνει και δεν θεραπεύει αυτόν που την έχει. Ούτε ασφαλίζει τον περίγυρό του.
Δε μπορεί να θεωρήσουμε επιτρεπτό δικαίωμα στο παιδί μας να παίζει με όπλα που εκπυρσοκροτούν.

Ούτε επειδή επιτράπηκε και νομιμοποιήθηκε παντού ένας τέτοιος τρόπος ζωής, επιβάλλεται και σ΄εμάς.
Έτσι γίνεται επιδημία.
Και μάλιστα με τον τρόπο που είναι οργανωμένοι αυτοί οι συνάνθρωποί μας : Μ.Μ.Ε και ιδιαίτερα με την τηλεόραση, το μάρκετιγκ, τον κινηματογράφο και το θέατρο, τα κόμικς, την αναγνώρισή τους τελευταία από μεγάλους ιατρικούς οργανισμούς, τη μουσική ροκ κατά και μετά τη 10ετία του ’50, την ευλογία τους από προτεστάντικες εκκλησίες και την ίδρυση συλλόγων.
Ίσως και με άλλους τρόπους.

”Όσο μια κοινωνία είναι ανεκτική στην ομοφυλοφιλία, τόσο αυτή θα αυξάνεται και θα γιγαντώνεται, όπως συμβαίνει με κάθε πάθος και κάθε κακό. Πολύ δε περισσότερο, όταν ενθαρρύνεται, προβάλλεται και προωθείται, όπως δυστυχώς συμβαίνει σήμερα.

Πιστεύουμε ακόμα ότι αυτό το δίλημμα μάς τοποθετεί μπροστά σ΄ένα ακόμα ουσιαστικότερο : Πιστεύουμε στο Χριστό και το Ευαγγέλιό Του ή όχι΄;
Και ιδιαίτερα εσείς που μας εκπροσωπείτε στο Κοινοβούλιο, ξεκαθαρίστε μ΄αυτή σας τη νομοθέσπιση
ποιον λαό αντιπροσωπεύετε και σε τι τον αντιπροσωπεύετε.
Γιατί τα τελευταία χρόνια πίσω από σκοτεινές διαβουλεύσεις πλαστογραφήσατε σχεδόν όλοι σας τις υπογραφές μας.
Υπογράφατε κρυφά συμφωνίες χωρίς να μας ενημερώνετε.
Και ενώ ήταν ήδη συμφωνημένα, μας κάνατε και το νάζι ότι μας υπολογίζετε.
Ότι αγωνίζεστε στη Βουλή για τροπολογίες τάχα που επέβαλε η ελληνική πραγματικότητα.
Κι όμως είδαμε πολλές φορές να είστε απλά μαριονέτες στα σχέδια των εταίρων μας.

Και η προώθηση των ομοφυλοφιλικών σχέσεων προαποφασισμένη φαίνεται.
Ή μάλλον ας περιμένουμε τη σύσκεψη της Βουλής.
Ας περιμένουμε.

Ζιώγα Κατερίνα
Εκπαιδευτικός

—————————————————————————————————————
Βοήθημα: Το πρόβλημα της ομοφυλοφιλίας
Εκδόσεις ”Φωτοδότες”