του Γιώργου Νούτσου*

Ο λαός μας συνηθίζει να λέει… «ο λύκος μαλλί αλλάζει, όχι τομάρι» κι έρχομαι να ισχυριστώ, πως για μια ακόμα φορά επιβεβαιώνεται η σοφία του.

Την προηγούμενη αυτοδιοικητική τετραετία γίναμε όλοι, λίγο ή πολύ, μάρτυρες πρακτικών, που υποτίμησαν και υποβίβασαν τον πολιτικό μας πολιτισμό. Γίναμε μάρτυρες συμπεριφορών, που ανήγαγαν την παραπολιτική σε πολιτική, τις αγοραίες εκφράσεις σε εργαλείο επιβολής συγκεκριμένης άποψης, τους πεζοδρομιακούς και καφενειακούς χαριεντισμούς, σε εργαλεία σπίλωσης και συκοφάντησης, την παραποίηση και την επιλεκτική διαστρέβλωση θέσεων, σε μηχανισμό απομείωσης και συντριβής οποιουδήποτε μη αρεστού.

Πρακτικές που τις μετέρχονταν είτε αιρετοί, είτε συνεργάτες τους, είτε κάθε λογής «παπαγαλάκια» και εξαρτώμενοι απ αυτούς, είτε, εκφράζοντας όλα τα παραπάνω με μια έκφραση–ομπρέλα, συγκεκριμένα «περιβάλλοντα». Πρόθυμοι συνεπίκουροι φυσικά, διάφορα Μέσα Δημοσιότητας, που αβασάνιστα και αναπόδεικτα τα αναπαρήγαγαν, στο πλαίσιο στρατευμένων συμπεριφορών.

Θα περίμενε κανείς, πως, μετά τις εκλογές της 7^ης Νοεμβρίου και το νέο αυτοδιοικητικό σκηνικό που προέκυψε, κάποια πράγματα θα άλλαζαν. Κι αυτό γιατί, δημιουργήθηκαν νέοι συσχετισμοί, διαμορφώθηκαν νέες πολιτικές και εσωπαραταξιακές ισορροπίες, αναδείχτηκαν νέες προσεγγίσεις και συμφέροντα και πρόσθετα, προέκυψε σημαντικός αριθμός νέων προσώπων.

Φαίνεται όμως, πως δυστυχώς για την ώρα, κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί. Απλά, γιατί κάποιοι συνειδητά, έτσι, έχουν επιλέξει να λειτουργούν. Προσέξτε γιατί…

Η ευθεία θέση απαιτεί θάρρος γνώμης και επιχειρήματα. Η λασπολογία όχι.

Η επίσημη τοποθέτηση εμπεριέχει τον κίνδυνο της επίσημης ανταπάντησης. Ο έντεχνος ψιθυρισμός, όχι.

Οι πεζοδρομιακοί και καφενειακοί παληκαρισμοί περιβάλλονται απ το πέπλο της ανωνυμίας και της σκιάς, άρα είναι ακίνδυνοι, για όσους τους μετέρχονται. Σ αντίθεση με τις επώνυμες θέσεις, που είναι εκ των πραγμάτων υπεύθυνες και άρα εύκολα μπορούν να στοχοποιηθούν.

Διαρροές λοιπόν, ψιθυρισμοί, θέατρο σκιών, σχέσεις λυκοφιλίας έχουν εντρυφήσει για τα καλά στη ζωή μας, αντικαθιστώντας και υποκαθιστώντας τις καθαρές, υγιείς, αξιοπρεπείς  π ο λ ι τ ι κ έ ς,  μα πάνω απ όλα,  α ν θ  ρ ώ π ι ν ε ς  σχέσεις.

Όλα τα παραπάνω, δείχνουν ξεκάθαρα, πως άτομα άνανδρα, άτολμα, πονηρά, μνησίκακα και κυρίως αγνώμονα και αλαζονικά τέτοιες μεθόδους χρησιμοποιούν. Διαποτίζοντάς τες μάλιστα με μπόλικο λαϊκισμό, θεωρούν πως είναι έτοιμα να κατακτήσουν την υφήλιο.

Φευ, όμως… Αυτός ο κόσμος, αυτός ο απλός πολίτης, ο αγνός αγωνιστής της παράταξης ή και της ίδιας της ζωής, δεν τρώει κουτόχορτο. Κι αν πρόσκαιρα μόνο δείχνει να επηρεάζεται, γρήγορα το ξεπερνά. Υποκλίνεται στη λογική και στην ορθή κρίση. Αργά ή γρήγορα, ξεχωρίζει την ήρα απ το στάρι, διακρίνει τους γκαιμπελίσκους και τους απομονώνει. Πρόσκαιρα λοιπόν τα οφέλη τέτοιων πρακτικών, γι αυτό όσοι τις μετέρχονται, οφείλουν όσο ακόμα είναι καιρός, αυτό να το αντιληφτούν και άρδην να υιοθετήσουν άλλες συμπεριφορές.

Θα διερωτάστε ίσως οι περισσότεροι, ποιους εννοώ μ αυτά που γράφω; Αυτοί στους οποίους αναφέρομαι, να είστε σίγουροι, πως καταλαβαίνουν καλά. Είναι αυτοί, που μέσα σ αυτές τις λίγες αράδες, αναγνωρίζουν τον εαυτό τους. Αυτό που ίσως δεν γνωρίζουν, είναι, πως είμαστε ακόμα στην αρχή. Κι αν επιλέγω προς το παρόν, τη σημειολογία των «μηνυμάτων», είναι επειδή πιστεύω πως ακόμα υπάρχει καιρός…καιρός για αναδίπλωση, για αναγνώριση λαθών, για καινούργιες πρακτικές συγγνώμης, αναγνώρισης, ειλικρινούς και αλληλέγγυας συμπεριφοράς.

Προκαταβολικά, ζητώ συγγνώμη αν από τους πολλούς δεν γίνομαι απόλυτα κατανοητός, είμαι βέβαιος όμως, πως το μήνυμα που εκπέμπεται είναι ευανάγνωστο, βροντερό και ξεκάθαρο κι όσο πιο γρήγορα αφομοιωθεί, τόσο πιο εύκολα και με μεγαλύτερη ομοθυμία και αποτελεσματικότητα θα προχωρήσουμε.

Κλείνοντας τις σκέψεις μου, επιτρέψτε μου, όπως ακριβώς ξεκίνησα το άρθρο μου, έτσι και να κλείσω, κάνοντας χρήση μιας ακόμα λαϊκής ρήσης… «το ψάρι βρωμάει απ το κεφάλι», λέει ο λαός μας. Ευχή και ελπίδα εκφράζω, αυτή τη φορά τουλάχιστον, η λαϊκή σοφία περίτρανα να διαψευστεί, διασκεδάζοντας με τον καλύτερο τρόπο τις εμφιλοχωρούσες αμφιβολίες, που ταλανίζουν και δοκιμάζουν, χρόνια τώρα, σχέσεις μεταξύ “φίλων”…ή ακόμα καλύτερα, σχέσεις μεταξύ ΦΙΛΩΝ, χωρίς αγκύλες, αστερίσκους και υποσημειώσεις…!

*Ο Γιώργος Νούτσος υπήρξε Δήμαρχος Γρεβενών την περίοδο 2006-2010