Την 27η Ιουλίου 2014 έφυγε από τη ζωή ο Ντίνος Κοντογιάννης. Νιώθω εσώψυχα την ανάγκη να γράψω τα παρακάτω λόγια προς τιμήν του. Επάξια τιμήθηκε από τους δυό καλούς φίλους του Αριστείδη Δήμου και Κυριάκο Ταταρίδη που με τους εμπνευσμένους επικήδειους, με λιτότητα και χωρίς υπερβολή του απέδωσαν τα δέοντα.

Ο Ντίνος, όπως τον γνώρισε ο κόσμος, γεννημένος το 1931, έχασε τον πατέρα του σε ηλικία 11 ετών που δολοφονήθηκε στα χρόνια της Κατοχής, οπότε και ανέλαβε το βαρύ ρόλο του αρχηγού της τετραμελούς οικογένειας. Μαζί με τη μητέρα του συνέχισε να λειρουργεί την επιχείρηση του πολυτελούς για την εποχή εκείνη «καφεζυθοζαχαροπλαστείου».

Πάλεψε με γενναιότητα και νίκησε τις ανάγκες της ζωής. Πρόκοψε και, εκτός από τα άλλα, άφησε πίσω του ως υστεροφημία το εξαιρετικό παγωτό του, για το οποίο έκανε αναφορά σε αθηναϊκή εφημερίδα δημοσιογράφος της γράφοντας «Το καλύτερο παγωτό το έφαγα στο κατάστημα Κοντογιάννη στα Γρεβενά και στο Παγκράτι στην Αθήνα».

Με το Ντίνο υπήρξαμε φίλοι για εξήντα ολόκληρα χρόνια και η φιλία μας αυτή αδιατάρακτη συνεχίστηκε και έληξε με το θάνατό του. Η σχέση μας αυτή είχε την έννοια της φιλίας, όπως την εννοούσαν και τη θεοποίησαν οι Αρχαίοι Έλληνες, θεμελιωμένη δηλαδή στα πιο ευγενικά και ειλικρινή συναισθήματα της απεριόριστης εμπιστοσύνης, της αλληλοεκτίμησης και του αμοιβαίου σεβασμού.

Η φιλία μας άρχισε να κτίζεται στην εποχή του Ανένδοτου Αγώνα, μετά τις εκλογές βίας και νοθείας, από το Γέρο της Δημοκρατίας Γεώργιο Παπανδρέου και θυμόμασταν πάντοτε την πρώτη συγκέντρωση στο Βόλο, όπου χιλιάδες λαού με αυθορμητισμό εκδήλωναν τις δημοκρατικές τους πεποιθήσεις. Στη συγκέντρωση εκείνη απαγορεύθηκε στο Γέρο της Δημοκρατίας να μιλήσει από εξώστη και η Χωροφυλακή πάνοπλη είχε κλείσει τους δρόμους και είχε περικυκλώσει τη συγκέντρωση. Τότε ήταν που ο Παπανδρέου είπε μεταξύ των άλλων τα εξής αμίμητα: «…Ευχαριστώ τις δημοκρατικές αρχές που μου απαγόρευσαν να ομιλήσω από εξώστου και να ομιλήσω με εξέδρα που στήθηκε ανάμεσα στο Λαό…Ευχαριστώ επίσης την Ελληνική Βασιλική Χωροφυλακή που πάνοπλη εξασφαλίζει την ασφάλειά μας, η οποία δεν εχρειάζετο…», τσαλακώνοντας έτσι με το λογοπαίγνιο αυτό την τρομοκρατία.

Οι αγώνες μας αυτοί, οι κοινοί με το Ντίνο, συνεχίστηκαν με την υποστήριξη στις εκλογές του αείμνηστου κουμπάρου μου Κώστα Ταλιαδούρη.

Πάντοτε θυμόμασταν με το Ντίνο το εξής σκληρό, αλλά τελικά ευχάριστο, γεγονός που μας συνέβη το 1964: Ήταν Φεβρουάριος του 1964 που διεξάγονταν οι βουλευτικές εκλογές, οπότε οι δυό μας με ένα παλιό τζιπ και οδηγό το μακαρίτη Αποστόλη Ταμπόζη κάναμε μια περιοδεία στην περιοχή Βεντζίων υποστηρίζοντας την εκλογή του Ταλιαδούρη. Περάσαμε από πολλά χωριά, φθάσαμε μέχρι την Παναγιά και είχε πια νυχτώσει. Επιστρέφαμε για Γρεβενά, η γη σκεπασμένη με χιόνια, ξαστεριά απόλυτη, το ψύχος πολικό. Στο ύψωμα μεταξύ Παλιοχωρίου και Ποντινής μας χάλασε το τζιπ. «Μείναμε από δίσκο» μας είπε ο Αποστόλης. Θεριό όμως, όπως ήταν, τα κατάφερε να κάνει μια πρόχειρη επισκευή και με πραγματικό κίνδυνο της ζωής μας φθάσαμε στην Ποντινή, όπου καταλύσαμε στο σπίτι του φίλου μας Γιώργου Σπανούδη. Την επομένη με εμπόδια φθάσαμε στα Γρεβενά, διότι έπρεπε να παρασταθούμε στην προεκλογική συγκέντρωση.

Οι κοινοί πολιτικοί αγώνες με το Ντίνο συνεχίστηκαν και στις εκλογές του Καλοκαιριού του 1964, οπότε κατεβήκαμε και οι δύο υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι υπό τον αείμνηστο Τάκη Λάιο. Ήσαν τέσσερις συνδυασμοί, όλοι ισχυροί, ο δικός μας, του Λάκη Σιούλη, του Θρασύβουλου Ντούντα και του Στέργιου Παπαβραμίδη. Τότε κατά το Νόμο εκλέγονταν ένας αντιδήμαρχος, ήτοι ο πρώτος σε σταυρούς σύμβουλος του πλειοψηφήσαντος συνδυασμού. Ο συνδυασμός μας ήρθε πρώτος λαμβάνοντας ποσοστό πλέον του 42%, εκλέχτηκε Δήμαρχος Γρεβενών ο Τάκης Λάιος και ως πρώτος σύμβουλος εγώ παραιτήθηκα για να αναλάβει αντιδήμαρχος ο Ντίνος, ενώ εγώ εκλέχθηκα πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου.

Έτσι μας βρήκε στη δημοτική αρχή η Χούντα τον Απρίλιο του 1967, η οποία μας απέλυσε ως «εθνικώς επικίνδυνους». Μάλιστα τις πρώτες μέρες της Επταετίας, πριν την απόλυση, το τότε δημοτικό συμβούλιο απέστειλε συγχαρητήριο τηλεγράφημα στην τότε «σωτήρια» στρατιωτική κυβέρνηση, το οποίο δεν υπογράφηκε από το Ντίνο, εμένα και το Μήτσο Θουλόπουλο, διαφωνούντος βεβαίως και του Δημάρχου Τάκη Λάιου.

Μετά τη Μεταπολίτευση και με την έλευση του Ανδρέα Παπανδρέου στην Ελλάδα μαζί και πάλι με το Ντίνο κατεβήκαμε στην Αθήνα να δούμε τους παλιούς πολιτικούς φίλους, να βολιδοσκοπήσουμε τι σκέφτονταν να κάνουν. Συναντήσαμε τον αείμνηστο οικογενειακό μου φίλο κοζανίτη δικηγόρο Μάρκο Νάτσινα (μετέπειτα αντιπρόεδρο της Βουλής) και στο γραφείο του επί της Χαρ.Τρικούπη 14 συζητώντας για πολλές ώρες καταλήξαμε και οι τρεις να προσχωρήσουμε στο ΠΑΣΟΚ και την επομένη παρευρεθήκαμε στην 1η Ιδρυτική Συνδιάσκεψη-Συγκέντρωση, όπου και βρήκαμε αρκετούς φίλους και γνωστούς από την Ένωση Κέντρου.

Έτσι αρχίζει ο αγώνας για το ΠΑΣΟΚ και στις πρώτες βουλευτικές εκλογές, που ήμουν υποψήφιος βουλευτής, ο Ντίνος ήταν πρωτεργάτης δίπλα μου και μαζί με άλλους φίλους δώσαμε τη μάχη.

Στη συνέχεια αρχίζει ο Ντίνος τον αγώνα του για το δημοτικό αξίωμα. Σε όλη αυτή τη δράση του ήμουν κοντά του, σύμβουλός του, συναγωνιστής του. Ο Ντίνος ήταν φανατικός δημοκράτης, αδιασάλευτος ιδεολόγος, δημιουργικός και τολμηρός, μπεσαλής προπαντός, γι’ αυτό και κατόρθωσε με τα εφόδιά του αυτά να διεκδικήσει το δημοτικό αξίωμα και εξελέγη Δήμαρχος για πρώτη φορά στις δημοτικές εκλογές της 15ης Οκτωβρίου 1978 και για δεύτερη φορά στις δημοτικές εκλογές της 17ης Οκτωβρίου 1982. Επί μία οκταετία Δήμαρχος αγαπήθηκε από όλους, διότι άφησε έργο, δεν κατηγορήθηκε από κανέναν και για οτιδήποτε και άφησε άριστη υστεροφημία.

Κατά την επιτέλεση του καθήκοντός του εργάστηκε με ζήλο, διότι ως γέννημα-θρέμμα παιδί του Λαού των Γρεβενών αγάπησε τα Γρεβενά, εργάστηκε για την πόλη κι όταν δεν ήταν Δήμαρχος, γι’ αυτό και ήταν εκλεκτό στέλεχος της κοινωνίας των Γρεβενών καθ’ όλη τη διάρκεια της δημόσιας ζωής του.

Αυτός ήταν ο έμπιστος φίλος μου Ντίνος, γι’ αυτό και η απώλειά του μας γέμισε όλους με θλίψη. Ας είναι αιώνια η μνήμη σου και ελαφρύ το χώμα της Γρεβενιώτικης Γης που σε σκεπάζει.

Με θλίψη και αγάπη

Γιώργος Παπαϊωάννου

συντ/χος-επ.δικηγόρος