Συνωστισμός μεγάλος στη Βηθλεέμ.
Γίνεται απογραφή όλης της οικουμένης ύστερα από διαταγή του Καίσαρα Αυγούστου κι είναι υποχρεωμένος κι ο Ιωσήφ με την επίτοκο Μαρία να πάνε στον τόπο της καταγωγής τους, για να απογραφούν.
Έτσι εκπληρώνονται και οι Γραφές ότι ο Μεσσίας Χριστός θα προέλθει από τη Βηθλεέμ.

Παράξενος και ασύλληπτος ο Θεός.
Συμπλέκει τα σχέδιά Του με τις ενέργειες των ανθρώπων κι οδηγεί τα πράγματα όπου τελικά Αυτός θέλει.
Εργάζεται αθόρυβα και επικίνδυνα για τον ”κοσμοκράτορα του αιώνος τούτου”, όπως χαρακτηρίζει το Σατανά ο απόστολος Παύλος, όταν μιλάει γι΄αυτόν.
Παράλληλα εργάζεται υπομονετικά και σωτήρια μ΄αυτόν τον τρόπο και για τον άνθρωπο.

Γι΄αυτό μυστικά με τη γέννησή Του μπαίνει κι ο Θεάνθρωπος στη σφαίρα της γης.

Το παράξενο βέβαια ότι η γη Τον φιλοξενεί σ΄ένα αχούρι…

Και ενώ κοιμάται ανυποψίαστη η ανθρωπότητα μέσα στο βρόχο του θανάτου και της αμαρτίας τη θεσπέσια νύχτα των Χριστουγέννων, αγρυπνάει πασίχαρα ο ουρανός, γιατί ο Θεός Πατέρας είδε με ευμένεια τους ανθρώπους.
Έσκυψε με καλή διάθεση πάνω τους και τους δείχνει στοργή .
Έλεος
Η αγάπη Του με τη σοφία Του συνεργάστηκαν κι έστειλε για τον πεσμένο άνθρωπο ό,τι ακριβότερο έχει: τον μονογεννή Του.
Και θα ήταν ακυρωμένος αυτός ο τρόπος επικοινωνίας Του μαζί μας, αν δεν γινόταν συνάμα ο Ιησούς και άνθρωπος.
Να περπατήσει ανάμεσά μας και να μας συναναστραφεί.
Να γνωρίσει και από κοντά τα βάσανά μας.
Να ψηλαφήσει τις πληγές μας.
Να διαπιστώσει τις αρρώστιες μας και την καταδυνάστευσή μας από το διάβολο.
Να αφουγκραστεί τα βογγητά της απελπισίας μας.
Να δεχτεί την επίθεση των πειρασμών μας.
Να μας κατηχήσει συνάμα και να ρίξει φως στα σκοτάδια και τις πλάνες μας.

Γι΄αυτό πανηγυρίζει ο ουρανός.
Γιατί επί τέλους οι κραυγές απόγνωσης της ανθρωπότητας, που κατέφευγε σε ξόρκια, μυστικιστικές τελετές, φανταστικούς θεούς και ανθρωποθυσίες ακόμη, ζητώντας μ΄αυτόν τον τρόπο λύτρωση, είλκυσαν τους οικτιρμούς Του και είδε ότι ωρίμασαν οι ψυχές των ανθρώπων κι ότι οι καιροί είναι οι πιο κατάλληλοι για να αποδεχτούν και να εκτιμήσουν τη μεγάλη επίσκεψη του Υιού Του στη γη.

Και τώρα άγγελος ευαγγελίζεται τη γέννησή του Εμμανουήλ στους βοσκούς και πλήθος στρατιάς ουρανίου ανεβοκατεβαίνει από τον ουρανό στη γη.
Αστέρι οδηγεί μάγους στο νεογεννηθέντα Κύριο.

Μια νύχτα θεσπέσια γεμάτη μυστήρια.
Μοναδική για τα δεδομένα της γης.

Κι ενώ αυτή καθ΄εαυτή η γέννηση Του φέρνει υπερκόσμια γαλήνη στον πλανήτη μας, έναν τον κάνει να θορυβηθεί πολύ και να επιστρατεύσει τα πειθήνια όργανά του να επιβουλευτούν τη ζωή του Ιησού, πριν καλά καλά προφθάσει αυτή να ανατείλει.
Το διάβολο.

Ο Ηρώδης, άβουλο όργανό του, ύπουλος και σατανικός, που είχε κατακτήσει, όπως πολλοί κυρίαρχοι της γης, το αξίωμά του με σκοτεινούς και παράνομους δρόμους, εμφύλιους πολέμους, προδοσίες και βαναυσότητες, ασέλγειες και φόνους, αναστατωμένος από την παρουσία των μάγων και την είδηση ότι ψάχνουν κάποιο βασιλιά — ανταπαιτητής της εξουσίας μου σίγουρα, σκέφτεται ο Ηρώδης… — σφάζει όσα είναι νήπια από δύο ετών και κάτω στη Βηθλεέμ και τα περίχωρά της κι αναγκάζει την αγία οικογένεια να πάρει νωρίς νωρίς το δρόμο της προσφυγιάς.
Στην Αίγυπτο.

Πόσα κι άλλα παρόμοια, που θα Τον κούραζαν σκληρά ώρες ώρες, θα αντιμετώπιζε στη γη ο νεογέννητος Κύριος…

Την αντιλογία των πολλών…
Την εγκατάλειψή Του από μαθητές , καθώς η διδασκαλία Του θα δοκίμαζε το ποιόν τους…
Την αδυναμία να Τον καταλάβουν κι αυτοί οι στενοί Του συνεργάτες, γιατί είχαν ”βεβαρημένον τον νουν” και ”ασύνετον την καρδίαν”.
Άλλα τους έλεγε κι άλλα καταλάβαιναν…
Ώσπου βέβαια να έστελνε τον Παράκλητο, το Πνεύμα το άγιο, να φωτιστεί η διάνοιά τους.
Θα παρερμηνευόταν επίσης από πολλούς και θα παρεξηγούνταν…
Κι αυτούς η έχθρα της θρησκευτικής ηγεσίας του εκλεκτού λαού Του θα τους έστρεφε εναντίον Του είτε δωροδοκώντας τους είτε φανατίζοντάς τους.
Είναι αυτοί που θα ψευδορκούσαν σε βάρος Του τη νύχτα της καταδίκης και το στόμα τους θα άφριζε από τα ακατάπαυστα ”σταύρωσον”.

Στο πρόσωπό Του επίσης θα συναντιόταν η λατρεία και η προδοσία.
Η άρνηση και η συκοφαντία.
Ο φθόνος και η εκούσια αποταγή των πάντων,προκειμένου να Τον ακολουθήσουν, όπου και να πήγαινε.

Το είχε προφητέψει τόσο καθαρά ο γέροντας Συμεών, όταν τον πήρε μωρό στην αγκαλιά του μέσα στο ναό του Σολομώντα:”Αυτός θα γίνει αιτία να πέσουν ή να σηκωθούν πολλοί Ισραηλίτες. Και μόνο που θα υπάρχει αυτό το μωρό στον κόσμο, αυτό θα προκαλέσει τόση αντίδραση και τόση διχογνωμία, που θα φανερωθεί ποιος είναι ποιος.
Εμείς δηλαδή θα λέγαμε ότι αυτός είναι κάποιος που δε μπορείς να Τον αγνοήσεις.

Η παρουσία Του πράγματι στη γη έκτοτε διχάζει τους ανθρώπους.
Οι απλοί, οι ταπεινοί, οι καθαροί, τα ανήσυχα και ευγενέστερα πνεύματα έλκονται από το πρόσωπό Του και χύνουν και το αίμα τους γι΄Αυτόν..
Τους είναι ο Θεός τους.
Κι ο λατρευτός και μοναδικός Διδάσκαλός τους.
Ο Θεάνθρωπος και Σωτήρας τους.
Αντίθετα οι υπερόπτες, οι αμετανόητοι αμαρτωλοί, οι σκοτεινοί και ύπουλοι προσκρούουν στο πρόσωπό Του και ή γυρίζουν την πλάτη τους, φεύγουν και βυθίζονται βαθύτερα στο σκοτάδι τους ή γίνονται στην αρχή πολέμιοί Του και ύστερα από ενδόμυχη πάλη αιχμαλωτίζονται από τη μορφή Του και γονατίζουν μπροστά Του.

Σήμερα όμως, ύστερα από τόσους αιώνες, ποια είναι η στάση των ανθρώπων του πλανήτη μας απέναντί Του;
Ποιος είναι ο τρόπος, που θα γιορτάσουμε και φέτος τη γέννησή Του;

Σαν να αντηχούν από παντού οι στριγκλιές εκείνων που δαιμονίζονται στο άκουσμα του ονόματός Του.

Είναι κι εκείνοι που τους μένει άγνωστος ή Τον έχουν αποκηρύξει, γιατί ή Τον ζήτησαν λαθεμένα και δεν Τον συνάντησαν στη ζωή τους ή τους Τον συνέστησαν αλλοιωμένο και παραλλαγμένο οι χριστιανοί ιεραπόστολοι και διαφωτιστές ή Τον υποτίμησαν στην ψυχή τους άλλες θεωρίες και θρησκεύματα.

Πολλοί είναι ακόμη κι εκείνοι που ορκίζονται στο όνομά Του, αλλά η ζωή τους στην πράξη απέχει πολύ από τη διδασκαλία Του.

Υπάρχουν βέβαια κι άλλοι που βεβηλώνουν και σπιλώνουν τη μορφή Του με τα γραπτά τους, παίζοντας έτσι με τη φωτιά.

Κι εκείνοι που τους απορρόφησαν οι βιοτικές μέριμνες και δεν αφιερώνουν ούτε τον ελάχιστο χρόνο γι΄Αυτόν.
Ουσιαστικά παραμελούν την ψυχή τους.

Υπάρχουν κι όσοι είναι αδιάφοροι και πετρωμένοι για το λόγο Του.
Κλείνουν συνειδητά τ΄αυτιά τους να μην Τον ακούσουν και χρειαστεί να μετανιώσουν για ό,τι κάνουν, όντας έτσι αυτοκατάκριτοι.

Υπάρχει βέβαια κι ένα αναρίθμητο πλήθος ανθρώπων που βοά σπαρακτικά κάτω από το βάρος της όποιας δυστυχίας.
Και περιμένει κάποιον από τους δικούς Του, σαν φωτεινό άστρο της Βηθλεέμ, να τους μιλήσει για την αγάπη Του και τη συγγνώμη Του.
Την τρυφερότητα και τη στοργή Του.
Και τη δύναμή Του να λυτρώνει και να ανακουφίζει από όποια πίεση.

Τυχερή μερίδα σίγουρα στην ανθρωπότητα είναι όσοι αξιώθηκαν μέσω της Εκκλησίας Του να πολιτογραφηθούν στη Βασιλεία Του και να δουν και να βιώσουν άρρητες ομορφιές.
Που δεν μπορεί άνθρωπος να μεταφέρει με τη γλώσσα την ανθρώπινη (Α΄Κορ.2,9).

Είμαστε κι εμείς οι Έλληνες — κι είμαστε πολλοί αυτοί — που βλασφημούμε το όνομα Του ευκαίρως ακαίρως.
Καμιάς άλλης θρησκείας οι οπαδοί δε βρίζουν τον ιδρυτή της.
Καμιάς.
Κι αν το τολμήσει κανείς ξένος, κινούν γη και ουρανό, για να τον ταπεινώσουν.
Μόνο ο Έλληνας βρίζει το Θεό και ευεργέτη Του.
Και την πρέσβειρα σ΄Αυτόν και πάναγνη μητέρα Του.

Στη δουλειά του.
Στη διασκέδασή του.
Στα αστεία του.
Στα νεύρα του.
Στο μεθύσι του.
Στο φαγητό του.
Στην επιδειξιομανία του.
Παντού κι όπου βρεθεί ο Έλληνας καυχιέται κιόλας για τις βλαστήμιες του.

Και Έλληνας κάθε ηλικίας.
Και κάθε επαγγέλματος.

Γι΄αυτό, Ελλαδίτσα μου, πληρώνεις μαζί και με άλλες ατασθαλίες σου ακριβά τις βλαστήμιες σου.
Κι ας μην το πιστεύουν αυτό οι άπιστοι, όπως έλεγε στα κηρύγματά του συχνά ο γέροντας π. Αυγουστίνος,
Πρόδωσες τους θησαυρούς σου και μαζί τους και τον εαυτό σου.
Πριν παραπονεθείς επομένως στο Θεό και τα βάλεις μαζί Του, βρες τα με τη συνείδησή σου.
Είναι θαυμαστή η ανοχή του Θεού που μας παιδεύει μόνο με την οικονομική κρίση.

Ας μη μείνουμε ωστόσο στην απαισιοδοξία.
Να γυρίσουμε σελίδα φέτος τα Χριστούγεννα.
Κι ας ακούσουμε και την ενθαρρυντική φωνή του επισκόπου μας στη χριστουγεννιάτικη εγκύκλιό του: ”Ως άνθρωποι σφάλλουμε. Είναι καιρός να αναγνωρίσουμε τα σφάλματά μας και να μετανοήσουμε γι΄αυτά”.

Ο καθένας στο ταμείο του.
Και στο εξομολογητήρι.
Για να μην περιοριστούν τα Χριστούγεννά μας μόνο στα πολλά φώτα, τα δώρα, τις ενδυμασίες και τα φαγητά.
Και να μη μείνουμε ακόμα μια φορά χωρίς την αληθινή βίωση της Χριστού γέννας.
Ιδιαίτερα οι Έλληνες…
Αμήν.
Καλά Χριστούγεννα.
Ζιώγα Κατερίνα
Εκπαιδευτικός