Και δεν πληρώνουν και «αγανακτισμένοι» είναι!
Σε µια δημοκρατία που λειτουργεί  πραγματικά, ο πολιτικός  επιβραβεύεται ή τιμωρείται µε την ψήφο του λαού.
 Η παραμονή στο προσκήνιο ή η μετάθεση στο περιθώριο είναι ζήτημα αβίαστης λαϊκής ετυμηγορίας.
Στην ελληνική δημοκρατία  φαίνεται ότι όλα έχουν ισοπεδωθεί.
Ο λαϊκισμός µμετουσιώνεται σε πολιτική.
Η λαϊκή ετυμηγορία έχει υφαρπαχθεί από αυτούς που δημόσια παριστάνουν τους «αγανακτισμένους» «πολίτες».
Αυτός ο πολιτικός και κοινωνικός «αχταρμάς» χρησιμοποιεί κάθε είδους βία ( και λεκτική) εις το όνομα του κυρίαρχου λαού(που είτε δεν ερωτάται είτε αδιαφορεί είτε δεν συμμετέχει είτε τηρεί τους κανόνες της Δυτικού τύπου δημοκρατίας ), απονέμει «ιδιότυπη» δικαιοσύνη για υποθετικά ή πραγματικά αδικήματα πολιτικών.
Εμείς, η πλειονότητα των πολιτών, δεν έχουμε κανένα στοιχείο ότι ο Θεόδωρος Πάγκαλος είναι «δολοφόνος», όπως τον αποκάλεσε ένας «φοιτητής» στο Παρίσι, ούτε ότι ο Άκης,-που όντως προκάλεσε με τον βίο του-είναι ένοχος πριν καν δικασθεί ή ποιο αδίκημα διέπραξε ο κ. Χατζηδάκις και έτυχε αυτής της βάρβαρης μεταχείρισης, του δημόσιου ξυλοδαρμού.
Πέρα από καταδικαστέες αυτές οι πρακτικές είναι και επικίνδυνες.
Είναι βραδυφλεγής βόμβα στα θεμέλια της δημοκρατίας
Σε αυτή την παγκόσμια οικονομική κρίση και με την διαρκή αστάθεια και ρευστότητα που επικρατεί στη γειτονιά μας, η δημοκρατία μας, όσα προβλήματα κι αν έχει, είναι μια πολύτιμη  και ελπιδοφόρα λαϊκή κατάχτηση, που πρέπει να διαφυλαχθεί σαν κόρη οφθαλμού.
Η πολιτική καταδίκη, του νέου «φρούτου» των «αγανακτισμένων», από όλα τα κόμματα και ιδιαίτερα από τους ανέξοδους στρατηγούς της πλατείας Ταχρίρ- Συντάγματος, πρέπει να είναι άμεση και ξεκάθαρη.
Η δε Πολιτεία πρέπει  να εξουδετερώσει  αυτή τη βία, άμεσα μέσω νομίμων διαδικασιών και ενεργειών, προτού γίνουμε ζούγκλα
Ούτε τα «κλεμμένα» θα φέρουμε πίσω με φωνασκίες, έξω από τα σπίτια υπουργών, ούτε η δικαιοσύνη αποδίδεται με πέτρες, ρόπαλα, βρισιές, γιαούρτια, αυγά, μπογιές, καφέδες, μολότοφ και σφαίρες…
Από την ανωτέρω πλειάδα των μέσων που κατά καιρούς χρησιμοποιούνται. από «αγανακτισμένους» και τιμωρούς «Ζορό», φως δεν είδαμε, παρά μόνο δεινά και πόνο.
Ο ευτελισμός των πάντων, δεν είναι πρόταση κοινωνικής προόδου και ευημερίας.
Οι πράξεις βίας, είναι πράξεις ανελευθερίας, κοινωνικής υστέρησης και σκοταδισμού.
Κοινή λογική χρειάζεται και αίσθηση του μέτρου σε αυτή τη χώρα.
Πληρώνουμε πάντα ακριβά την απερισκεψία, την χαλαρότητα και τον άκριτο ενθουσιασμό, την συνεχή «γκρίνια» και την έλλειψη εφαρμογής των νόμων με την συνεχή ροπή προς την παραβατικότητα για να ισοφαρίσουμε την δήθεν αδικία που μας επιβάλλεται…
 Η…Βουλή που εμείς εκλέγουμε, νομοθετεί!
Το δεν «πληρώνω» είναι κίνημα κατακερματισμού του κοινωνικού ιστού.
Τελικά εκείνοι που θα πληρώσουν και αυτοί πάντοτε πληρώνουν στο τέλος το λογαριασμό, είναι οι αδύναμοι, οι συνειδητοί και νομοταγείς πολίτες, χάρη στο πατριωτισμό των οποίων υφίσταται η χώρα που λέγεται Ελλάς!
Οι «αγανακτισμένοι» είναι προϊόν πάντα της παρασιτικής τάξης της παραεξουσίας και των μηχανισμών της και βέβαια εντόνως ευνοημένοι την τελευταία τριακονταετία!
Όσοι έχουν βαλθεί να ρίξουν μια κυβέρνηση που έχει υπερψηφιστεί από τον λαό με απόλυτη ελευθερία εδώ και δεκαεπτά μήνες και να προσομοιάσουν τη χώρα και την ηγεσία της με την Αίγυπτο του Μουμπάρακ, την Τυνησία ή την Λιβύη του Καντάφι, ακολουθούν τον ολισθηρό δρόμο της σύγκρουσης και της καταστροφής αυτών που με κόπο δημιουργήσαμε.
Δεν θα τους το επιτρέψουμε!
Είμαστε η μεγάλη δημοκρατική πατριωτική  σιωπηλή πλειοψηφία της ενότητας, της δημοκρατίας, της δικαιοσύνης, της αλληλεγγύης και της προόδου!

Δημήτρης Ψευτογκάς, pseftogas2007.blogspot.com