Προχθές, η αστυνομία του Μαϊάμι συνέλαβε έναν άνδρα, ο οποίος έσπασε ένα βάζο αξίας ενός εκ. δολαρίων από την καλλιτεχνική συλλογή με τίτλο «Βαμμένα βάζα» του αντιφρονούντα Κινέζου καλλιτέχνη Αϊ Γουέι-Γουέι, η οποία εκτίθεται στο Perez Art Museum, στην έκθεση με τον τίτλο “According to what?”.

Τα βάζα του Γουέι Γουέι

Δράστης του πρωτοφανούς αυτού γεγονότος, ο ζωγράφος Μάξιμο Καμινέρο. Ο Καμινέρο διαμαρτυρήθηκε με αυτό τον τρόπο επειδή το νέο Μουσείο της Πόλης στο Μαϊάμι φιλοξενεί εκθέσεις μόνο της διεθνούς καλλιτεχνικής σκηνής. Δεν είναι η πρώτη φορά φυσικά, όπου ένα έργο τέχνης βανδαλίζεται ή καταστρέφεται.

Το 2007, μια ομάδα από εισβολείς παραβίασε το Μουσείο Ορσέ στο Παρίσι και άνοιξε μια τρύπα σε έναν πίνακα του Μονέ. Στην πόλη Λουντ, στη νότια Σουηδία, μια ομάδα από βανδάλους, κρατώντας λοστούς και τσεκούρια, όρμησε μέσα σε μια γκαλερί καταστρέφοντας αρκετές, τολμηρές φωτογραφίες του Αμερικανού φωτογράφου Αντρες Σεράνο.

Αντρες Σεράνο, Ιησούς από ακατάλληλα υλικά

Ο όρος βανδαλισμός προέρχεται από το Γερμανικό φύλο των Βανδάλων, οι οποίοι συνήθιζαν κατά τις εκστρατείες τους να καταστρέφουν έργα τέχνης από τους τόπους των κατακτήσεών τους.

Αφαιρούσαν από τα αγάλματα κυρίως τις μύτες και τα αυτιά με αφορμή μια προκατάληψη που έλεγε πως τα αγάλματα διαθέτουν ψυχή και έτσι, καταστρέφοντάς τα, αφαιρούσαν τη δυνατότητα να εισέρχεται και να εξέρχεται η ψυχή μέσα στο άγαλμα. Νούμερο ένα στόχος των βανδάλων είναι τα σούπερσταρ έργα, είτε βρίσκονται σε μουσεία, είτε σε δημόσιους χώρους.

Πιετά

Η Πιετά του Μιχαήλ Άγγελου είναι ένα από τα έργα τέχνης που έχουν βανδαλιστεί περισσότερες από μια φορά. Ο πιο σοβαρός βανδαλισμός ήταν εκείνος που υπέστη το 1972, από έναν νοητικά διαταραγμένο Ούγγρο γεωλόγο, ο οποίος επιτέθηκε στο άγαλμα με μια αρχαιολογική σκαπάνη φωνάζοντας «Είμαι ο Ιησούς Χριστός». Οι παρευρισκόμενοι πιστοί απέσπασαν αρκετά από τα κομμάτια που έπεσαν καταγής.

Η μύτη της Πιετά δε βρέθηκε ποτέ και δημιουργήθηκε ξανά από ένα κομμάτι μάρμαρο αποσπασμένο από την πλάτη της. Το προηγούμενο ατύχημα της Πιετά συνέβη αιώνες νωρίτερα, το 1736, όταν αε μια μετακόμιση έχασε τα τέσσερα δάχτυλα του αριστερού χεριού της. Αποκαταστάθηκαν από τον Τζουζέπε Λιριόνι. Οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι ο Λιριόνι δημιούργησε τη δική του χειρονομία, διαφορετική από αυτή του Μιχαήλ Άγγελου. Το άγαλμα σήμερα προστατεύεται από αλεξίσφαιρο τζάμι.

Νυχτερινή περίπολος

Η Νυχτερινή περίπολος του Ρέμπραντ, το αριστούργημα του Μουσείου Ρικς του Άμστερνταμ έχει υποστεί ουκ ολίγες ταλαιπωρίες και επιθέσεις. Το 1911, ένας άντρας χαράκωσε τον πίνακα με ένα μαχαίρι, που χρησιμοποιούσαν οι τσαγκάρηδες Το 1975, ένας άνεργος δάσκαλος επιτέθηκε στον πίνακα με κουζινομάχαιρο, προκαλώντας πολλές χαρακιές μεγάλου μεγέθους. Το έργο αποκαταστάθηκε, αν και κάποια σημάδια βανδαλισμού είναι ακόμη ορατά.

Το 1990 ο Γερμανός Χανς Χοακίμ Μπόλμαν ψέκασε με οξύ τον πίνακα. Οι φρουροί παρενέβησαν εγκαίρως και ο πίνακας αποκαταστάθηκε πλήρως. Στην μεταφορά του από το Κλόβενιερσντέλεν στο Άμστερνταμ, ο ίδιος πίνακας κόπηκε και από τις τέσσερις πλευρές του, μια κοινή πρακτική που εφάρμοζαν πριν από τον 19ο αιώνα, προκειμένου να «κορνιζάρουν τα έργα τέχνης. Το αποτέλεσμα ήταν να χαθούν δύο χαρακτήρες στην αριστερή πλευρά του πίνακα, η κορυφή της αψίδας, το κιγκλίδωμα και η άκρη του σκαλοπατιού.

Το κιγκλίδωμα και το σκαλοπάτι, ήταν τα βασικά οπτικά εργαλεία, που χρησιμοποίησε ο Ρέμπραντ για να δώσει στο έργο του μία κίνηση προς τα εμπρός.

The Virgin and Child with St. Anne

Το σκίτσο της τελικής εικόνας του Λεονάρντο Ντα Βίντσι The Virgin and Child with Saint Anne δεν είχε ποτέ τύχη, όσο ο πίνακας ο οποίος εκτίθεται στο Λούβρο. Το λεγόμενο «Cartoon Leonardo» πυροβολήθηκε με κυνηγετικό όπλο το 1987 στην Εθνική Πινακοθήκη του Λονδίνου.

Ευτυχώς, το προστατευτικό γυαλί μπροστά στον πίνακα περιόρισε κατά πολύ τη ζημιά. Ο ίδιος ο πίνακας υπέστη βανδαλισμό εξαιτίας του τρόπου με τον οποίο καθαρίστηκε έγραψε το 2011 το περιοδικό «Le Journal des Arts».

Διευθυντές του Λούβρου και επιφανείς στον τομέα της συντήρησης παραιτήθηκαν εξαιτίας της διαμάχης που ξέσπασε σχετικά με τον καθαρισμό του έργου. Η αλήθεια είναι ότι με μία απλή και μόνο ματιά, μπορεί κανείς εύκολα να αντιληφθεί ότι τα χρώματα του αρχικού πίνακα με τη σημερινή του μορφή, διαφέρουν αρκετά.

Μόνα Λίζα

Το πιο διάσημο χαμόγελο στην ιστορία της τέχνης, αυτό της Τζοκόντα έχει ταλαιπωρηθεί πολύ από τους βανδάλους. Το 1956, το κάτω μέρος του πίνακα υπέστη σοβαρές ζημιές όταν ένας κάποιος του έριξε οξύ, ενώ την ίδια χρονιά ένας νεαρός έριξε στον πίνακα μία πέτρα.

Οι ειδικοί ζωγράφισαν τον κόκκο του χρώματος που έφυγε από τον αγκώνα της Μόνα Λίζα. Όταν ο πίνακας ταξίδεψε στο Τόκιο, το 1974, μια κουτσή γυναίκα ψέκασε με κόκκινο χρώμα τον πίνακα, προκειμένου να διαμαρτυρηθεί για την πολιτική του μουσείου για τα άτομα με ειδικές ανάγκες.

Το 2009, μια Ρωσίδα στην οποία το γαλλικό κράτος είχε αρνηθεί την υπηκοότητα, πέταξε ένα φλυτζάνι από τερακότα, ευτυχώς επάνω στο γυάλινο προστατευτικό του πίνακα. Ο πίνακας μέχρι σήμερα παραμένει ανέπαφος.

Γκερνίκα

Όταν η Γκερνίκα του Πικάσο ταξίδεψε το 1974, στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης, ένας έμπορος τέχνης έγραψε επάνω στο έργο με κόκκινη μπογιά «Kill Lies All», προκειμένου να διαμαρτυρηθεί για την απελευθέρωση ενός υπολοχαγού, ο οποίος είχε πάρει μέρος στη σφαγή του Μι Λάι στο Βιετνάμ.

Ο πίνακας ευτυχώς δεν καταστράφηκε και σε μεγάλο βαθμό το κόκκινο χρώμα καθαρίστηκε.

Η Μικρή Γοργόνα

Είναι κοινό μυστικό ότι το σήμα κατατεθέν και τουριστική ατραξιόν της Κοπεγχάγης, η «Μικρή Γοργόνα», δεν είναι το πιο συμπαθητικό έργο τέχνης για τους Δανούς. Είναι όμως ένα από τα πιο αγαπημένα έργα στην ιστορία του βανδαλισμού. Στον αιώνα της ζωής της έχει υποστεί δυο αποκεφαλισμούς, μάλιστα την πρώτη φορά το κεφάλι δε βρέθηκε και δημιουργήθηκε ένα καινούργιο, παραμορφώσεις και ένα λούσιμο με ροζ μπογιά.

Το δεξί χέρι της πριονίστηκε το 1984, αλλά επεστράφη από τους δράστες δυο μέρες αργότερα. Το 2006 μεταφέρθηκε μακριά από το λιμάνι σε πιο ασφαλές μέρος.Την ίδια τύχη με το κεφάλι είχε και το δεξί χέρι της γοργόνας στις 22 Ιουλίου 1984, αλλά αυτό επεστράφη δύο ημέρες αργότερα από δύο νεαρούς άνδρες.

Το 2003, το άγαλμα χτυπήθηκε με εκρηκτικά και βρέθηκε διασκορπισμένο. Το 2004, σε μία ένδειξη αντίδρασης για την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, κάποιοι τύλιξαν τη γοργόνα με μπούρκα ενώ το Μάιο του 2007, βρέθηκε για μία ακόμα φορά ντυμένη με ένα μουσουλμανικό φόρεμα και μαντήλι στο κεφάλι.

Έχει συνολικά βαφτεί 4 φορές, ενώ το 2006, στις 8 Μαρτίου, κάποιοι έβαλαν στο χέρι της έναν δονητή, τον οποίο έβαψαν πράσινο γράφοντας πάνω την ημερομηνία «8 Μαρτίου», υπενθυμίζοντας με τον τρόπο τους την παγκόσμια ημέρα της Γυναίκας.

Τρούμαν

Στα δικά μας τώρα. Κάποτε το μαρμάρινο άγαλμα του Λένορμαν, στην Ακαδημία Πλάτωνος χρησιμοποιήθηκε από τους κατοίκους σαν στόχος σκοποβολής.

Ο «Ξυλοθραύστης» κατασπιλωνόταν με κόκκινη μπογιά, για να ακρωτηριαστεί στη συνέχεια για λόγους σεμνοτυφίας και, τέλος, να λιθοβοληθεί. Τα αγάλματα της Αθήνας έχουν υποστεί δεκάδες βανδαλισμούς από διαδηλωτές, περίεργους κλέφτες και επιπόλαιους καθαριστές.

Κάποιος λάτρης των πολεμικών τεχνών έκλεψε το σπαθί του Μακρυγιάννη, από το άγαλμα στις αρχές της οδού Βύρωνος στην Πλάκα. Ο Τρούμαν έχει ανατιναχθεί πολλές φορές διεκδικώντας τον τίτλο του πιο μισητού αγάλματος στην Αθήνα. Τα αγάλματα της Αθηναϊκής τριλογίας έχουν λουστεί στις κόκκινες μπογιές.

Τα επεισόδια του 2008, είχαν σαν θύματα πολλά από τα αγάλματα της πόλης. Αρκετά από αυτά καθαρίζονται και αποκαθίστανται σήμερα.

Πηγή: www.lifo.gr