Βαθιά ευχαριστούμε το Θεό και Πατέρα μας σήμερα, μέρα της ενθρόνισής του ποιμενάρχη μας, γιατί αυτό διαπιστώσαμε.
Ότι ήταν θεοπρόβλητος.
Νιώσαμε την καρδιά μας να φωνάζει το ”ωσαννά εν τοις υψίστοις, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου”.

Η πληροφορία μας βέβαια ως απεσταλμένου του Θεού για μας και σ΄εμάς είχε αρχίσει απ΄την ώρα της χειροτονίας του.
Όταν δονούνταν ο ναός του αγίου Δημητρίου στη Θεσ/νίκη απ΄τα χειροκροτήματα και τα αλλεπάλληλα ”άξιος”.
Όταν ακούσαμε το φορτισμένο απ΄τη συγκίνηση και τα ευλογημένα δάκρυά του λόγο του.
Ο οποίος ήταν και χριστοκεντρικότατος.
Όταν βιώναμε έτσι μαζί του την Πεντηκοστή της ζωής του.
Όταν και ο Παράκλητος Θεός, το Πνεύμα το Άγιο, με τη χάρη Του τόσο εμφανώς επεκύρωνε την εκλογή του ως αρχιερέως από το σώμα της Ιεραρχίας.

Η μορφή του και όσα ακούσαμε γι΄αυτόν μας υπόσχεται πολλά.
Και μας κέρδισε κιόλας ουσιαστικά.
Η υποδοχή που του επιφυλάξαμε, νομίζουμε, είναι ξεχείλισμα αυτής της χαράς μας, ότι δηλαδή βρήκαμε, μας δόθηκε ο επίσκοπος που ζητούσαμε.
Για τον οποίο ενοχλούσαμε τόσο τελευταία το Θεό όλοι στα Γρεβενά — με τον τρόπο του ο καθένας.
Θέλαμε έναν Δεσπότη που να μας εκφράζει.
Που να ζει με μας και για μας.

Δόξα Σοι ο Θεός.

Ο ποιμενικός σκοπός του ”Σκάρου” άλλωστε, που ζήτησε ο ίδιος, έδειξε ακριβώς αυτό, ότι μας γνωρίζει και μας νιώθει ήδη τόσο δικούς του.
Ότι του ανήκουμε και μας ανήκει ολοκληρωτικά.
Ότι νυμφεύεται τον τόπο μας. Τα Γρεβενά μας.
(Αυτό κι αν δεν του το δείξαμε με τη μουσική μας…)
Ότι γίναμε κοπαδάκι του.
Προβατάκια του, που θα μας ποιμαίνει και θα μας ημερώνει με το γλυκό σκοπό των λόγων του Θεανθρώπου.
Κι εμείς θα τον υπακούμε και θα τον ακολουθούμε, όπως τα αρνάκια τον καλό τσοπάνη.

Αν τυχόν στο μεταξύ διαπιστώσει ότι πολλοί είμαστε άτακτοι και κατσικοφέρνουμε, έχουμε πείσμα και άρνηση, ας χρησιμοποιήσει και την ποιμαντορική ράβδο, που του χάρισε ο αρχιερατικός μας Επίτροπος.
Και την αγκλίτσα του.
Μάλλον θα χρειαστεί πολλές φορές να την υψώσει απειλητικά μεν, αλλά παιδαγωγικά.

Παρόλη την ευαισθησία της ψυχής του, έχοντας κάποια επίγνωση εμείς της νοσηρότητάς μας, νομίζουμε πως ορισμένες φορές θα χρειαστεί να γίνει και σκληρός, για να απολυμάνει τα ψωριασμένα πρόβατα της ποίμνης του, που είναι οι πλανεμένοι.
Και οι αιρετικοί.
Οι οποίοι ως τα τώρα δρουν υπόγεια, δραστήρια και ανενόχλητοι.
Σκληρός και για να τα απομονώσει, αν χρειαστεί, για να μην μεταδώσουν τον ιό τους και στα υπόλοιπα πρόβατα της λογικής ποίμνης του Χριστού.

Όσο για άλλα προβλήματα της επισκοπής ας ευχηθούμε να συντελέσουμε όλοι, ώστε ο Δεσπότης μας να μην αποκάμει.
Άλλωστε στη διαποίμανση του λαού όση ευθύνη έχει ο επίσκοπος, άλλη τόση έχει και ο ποιμενόμενος λαός.
Πενήντα πενήντα.

Γι΄αυτό όλοι από σήμερα είμαστε συστρατευμένοι μαζί του.
Και πρώτα απ΄όλα στην προσευχή για τον επίσκοπό μας.
Για να μας μείνει ως το τέλος στην ψυχή αυτή η εικόνα του.
Του καλού ποιμένα.
Που είναι αντανάκλαση του Μεγάλου Καλού Ποιμένα.
Του Ιησού Χριστού, του Κυρίου μας.

Να μείνει αυτή η εικόνα του, που μας τη ζωγράφισαν σήμερα όσα είδαμε, ακούσαμε και βιώσαμε μέχρι και το ξεπροβόδισμα της μέρας της ενθρόνισής του.
Της 2-11-2014.
Αμήν
Ζιώγα Κατερίνα
Εκπαιδευτικός