Ο πρώτος γύρος των αυτοδιοικητικών εκλογών τελείωσε.
Άφησε πίσω του νικητές και ηττημένους, ανοιχτούς λογαριασμούς, κατακερματισμένο τον κοινωνικό ιστό και αναπάντητα ερωτήματα
Θα συνεχίσουμε τις πρακτικές του παρελθόντος;

Δημοκρατία θα είναι το άκριτο “ναι” του στρατεύματος της “πλειοψηφίας”;

Το νόμιμο θα αντικαθίσταται από το “νομότυπο”;

Η “άμεσος ανάγκη” και το “επείγον” θα υποσκελίζουν το διάλογο τον δημοκρατικό προγραμματισμό και θα αποκρύπτουν την σκοπιμότητα, την ανεπάρκεια και τις ευθύνες των τοπικών αρχόντων;

Τα έργα βιτρίνας και ο “άρτος και τα θεάματα” θα παραμείνουν προνομιακό τοπίο άσκησης πελατειακής πολιτικής ή θα πάμε στην ουσία, στα πραγματικά προβλήματα, σε έργα “μακρά πνοής”;
Θα απουσιάζει για πολύ ακόμα ο προγραμματικός λόγος και θα περισσεύουν η σκληρή προσωπική αντιπαράθεση, οι πελατειακές πρακτικές, οι αιωρούμενες απειλές, οι γκρίζες σκιές και η δυσοσμία χρονιζόντων υποθετικών ή πραγματικών σκανδάλων που για πολλούς είναι βασική πολιτική επιλογή η ¨”σκωροφαγική” τους δεινότητα παρά η οριστική εκκαθάριση;
Δυστυχώς, όλα αυτά έγιναν στα πλαίσια ενός συγκεκαλυμμένου αδέξιου κομματικού ανταγωνισμού και υπό την βαριά σκιά της παγκόσμιας κρίσης σε θεσμικό πολιτικό και οικονομικό επίπεδο που πλήττει περισσότερο εδώ και έξι χρόνια την περιφέρεια της Ευρώπης του Νότου και ιδιαίτερα την πατρίδα μας.
Είχαν και έχουν μεγάλη πολιτική βαρύτητα αυτές οι εκλογές παρά την χρονική συνταύτισή τους με τις εκλογές για το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο γιατί η Αυτοδιοίκηση λειτούργησε για δεκαετίας ως φτωχός συγγενής και παρίας της κεντρικής πολιτικής σκηνής άλλοτε ως ακροτελεύτια φάλαγγα του μακρού βραχίονα του κράτους, άλλοτε ως “δεκανίκι” και άλλοτε ως ιμάντας μεταφοράς της εκάστοτε εξουσίας του πλέγματος συμφερόντων που κρατούσε φυλακισμένες τις παραγωγικές δυνάμεις του τόπου, με ελάχιστες αρμοδιότητες και πόρους.
Υπήρξε ένα άλλοθι συνευθύνης μεταξύ της κεντρικής κυβέρνησης και της Αυτοδιοίκησης που είχε καταντήσει την δεύτερη ως Υποδιοίκηση γιατί στην πραγματικότητα έπαιζε τον ρόλο του κομματάρχη σε ένα διαβρωμένο και πελατειακά δομημένο κομματικό κράτος.
Η χρονική συνταύτισή τους δεν αφαιρεί καθόλου την πολιτική τους σημασία και χρησιμότητα, μιας και μπορούν να μετριάσουν ή να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη ή τις απώλειες των μονομάχων από τις καθαυτό προσδιορισμένες από την αντιπολίτευση ως δημοψήφισματικού χαρακτήρα με εσωτερικό αντίκτυπο ευρωεκλογές.
Η κρισιμότητα αυτών των εκλογών είναι δεδομένη αυτή την στιγμή όχι μόνο γιατί αφορούν την Ευρώπη που θέλουμε αλλά γιατί οι συνέπειες των αποτυχημένων πολιτικών επιλογών μπορούν να οδηγήσουν σε κατάρρευση το κοινό ευρωπαϊκό οικοδόμημα με απρόβλεπτες καταστρεπτικές συνέπειες.
Θέλουμε μια νεοφιλελεύθερη Ευρώπη, του αυτοελέγχου-ασυδοσίας- των αγορών, μια Ευρώπη των διακρίσεων, των άυλων κεφαλαίων, της σκληρής λιτότητας, της ανεργίας, των περιοριστικών κοινωνικών πολιτικών; ή θέλουμε μια Ευρώπη της ισόρροπης ανάπτυξης, των παραγωγικών προοδευτικών δυνάμεων, της δημοκρατίας, της αλληλεγγύης,, της κοινωνικής συνοχής, της δικαιοσύνης και της ειρήνης;
Θέλουμε μια μονεταριστική Ευρώπη του Διευθυντηρίου, της προτεσταντικής τιμωριτικής λογικής των ατάκτων και αδυνάτων, της τακτοποίησης, της δημοσιονομικής τάξης που γεννάει ανισότητες, εκατομμύρια ανέργους νέες και νέους επιστήμονες , εργάτες, αγρότες, πλήττει καινοτόμους επιχειρηματίες, αφήνει χωρίς δίχτυ προστασίας τους αδύναμους και τους πισωγυρίζει αφαιρώντας κοινωνικά δικαιώματα και κατακτήσεις δεκαετιών;
Θέλουμε μια Ευρώπη της βίαιας ομογενοποίησης ή θέλουμε μια ισχυρή Ευρώπη της συνεργασίας των λαών, των αξιών, του σεβασμού των ιδιαιτεροτήτων και του πλούτου της διαφορετικότητας;
Θέλουμε μια Ευρώπη που θα επενδύσει σε ένα νέο παραγωγικό πρότυπο, στη γνώση, στην καινοτομία, στην ποιότητα, στην αειφόρο ανάπτυξη, στην υγεία, στην ευτυχία και προστασία του ανθρώπινου δυναμικού της ή θέλουμε μια Ευρώπη που θα εισάγει αναλώσιμο ανθρώπινο δυναμικό χωρίς αναστολές, χωρίς ηθική και όρια στο πλαίσιο ενός άπληστου και ληστρικού καπιταλισμού, γενεσιουργού αιτίας του νεοναζισμού και νεοφασισμού;
Θέλουμε μια Ευρώπη έρμαιο των αγορών ή μια Ευρώπη της αλληλεγγύης θεσμικά θωρακισμένη απέναντι στα επιθετικά άυλα και υπερεθνικά κεφάλαια;
Πάνω σε αυτό το κυρίαρχο διακύβευμα και το γενικό πολιτικό πλαίσιο των ευρωεκλογών θα στοιχηθούν και οι επαναληπτικές Αυτοδιοικητικές εκλογές με εξειδικεύσεις και τοπικές ιδιαιτερότητες υπακούοντας σε λογικές γενίκευσης, μεγιστοποίησης του οφέλους και αποφυγής του συγκεκριμένου, του στρατηγικού και επιχειρησιακού σχεδιασμού..
Η πατρίδα μας ως πειραματικό εργαστήριο του σκληρού Γερμανο-Γαλλικού νεοφιλελευθερισμού υπέστη τα πάνδεινα αυτά τα έξι τελευταία χρόνια.
Παρά τις σωστές στρατηγικές επιλογές, της παραμονής στην Ευρώπη και στη ζώνη του ευρώ και την διαφαινόμενη έξοδο από την κρίση οι μυωπικές κομματικές πολιτικές και αγκυλώσεις, η αρχομανία, οι θλιβερές φοβερές σπατάλες-τροφεία- του πελατειακού κράτους και των μετρουμένων στα δάκτυλα των δύο χειρών μεγαλονομέων του παραγομένου εθνικού πλούτου, μας οδήγησαν στις δαγκάνες των σαρκοβόρων πιστωτών και του καρκινικά διογκούμενου χρέους.
Δεν θα πρέπει να ξεχάσουμε την αστάθεια και την ρευστότητα που επικρατεί στην Ανατολική Ευρώπη και τις στρατηγικές κινήσεις της Ρωσίας του Πούτιν και της Κίνας, δυνάμεις που μας παρέπεμπαν κάποτε για δανεικά και στήριξη οι αιθεροβάμονες της Αριστεράς και οι “ελληναράδες” υπερπατριώτες του Π. Καμένου.
Είδαμε τι έπαθαν οι αδελφοί Κύπριοι για 2,5 δίς με τις πολιτικές Χριστόφια….
Δεν ξεχνάμε τη δήλωση Μεντεντβιεφ, όταν τον επισκέφθηκε στις 16/2/2010 ο τότε πρωθυπουργός Γ.Α> Παπανδρέου για δανεικά.Είχε πει τότε:”…Μόλις συναντήθηκα με τον Έλληνα πρωθυπουργό και του σύστησα να στραφεί στο ΔΝΤ και στην Παγκόσμια Τράπεζα για να λύσει τα προβλήματά της!”
Επειδή πάθαμε πολλά
Επειδή μάθαμε πολλά αυτά τα χρόνια
Επειδή βλέπουμε μπροστά.
Δεν πρέπει να χάσουμε το δάσος ψάχνοντας τα δέντρα του κακού, ενός τραυματικού παρελθόντος.
Η κρατούσα ευρωπαϊκή πολιτική είναι αναμφίβολα μυωπική και εσφαλμένη.Είναι μια πολιτική παραδειγματισμού και τιμωριτικού χαρακτήρα σε σχέση με τις χώρες που δεν είχαν μειώσει τα ελλείμματά τους και δεν είχαν καταστήσει βιώσιμο το χρέος τους την περίοδο των υψηλών ρυθμών ανάπτυξης.
Αλλά δεν υπάρχει καλύτερο αγωνιστικό πλαίσιο από το ευρωπαϊκό για τη χώρα μας και τον Έλληνα πολίτη.
Αυτό, το συντηρητικό, πρέπει να αγωνιστούμε με τους Ευρωπαίους Σοσιαλδημοκράτες και τις δυνάμεις της Αριστεράς και της Οικολογίας να το ανατρέψουμε.
Ήρθε η ώρα της συμμετοχής
Ήρθε η ώρα της αλήθειας.
Για τις πολιτικές, τους πολιτικούς σχηματισμούς( ιδιαίτερα για τη μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη της κεντροαριστεράς και το ΠΑΣΟΚ) και για τα εκατομμύρια των πληττόμενων πολιτών από την ανεργία, την ύφεση και την υποαπασχόληση.
Οι προοδευτικές δυνάμεις του κοινωνικού ελέγχου της αγοράς θα συγκρουστούν υποχρεωτικά με εκείνες της ασυδοσίας του μονοπωλιακού κεφαλαίου και του παλαιοκομματικού κρατικού συγκεντρωτισμού επιζητώντας διαφάνεια, κοινωνικό έλεγχο και λογοδοσία, δίκαια κατανομή των βαρών και δικαιότερη αναδιανομή του παραγόμενου πλούτου στις παραγωγικές δυνάμεις, στις δυνάμεις της καινοτομίας και της νέας επιχειρηματικότητας αλλά και στο πλήθος των αδυνάτων, των ανήμπορων, των ανέργων.
Το διαχειριστικό συγκεντρωτικό μοντέλο πρέπει να δώσει τη θέση του στις δυνάμεις της δημιουργίας και της αποκεντρωμένης κοινωνικής δράσης, της συμμετοχής και της μή εμπορευματοποίησης των κοινωνικών αγαθών.
Οι κοινωνικές ανάγκες έχουν προτεραιότητα και είναι ισχυρότερες εκείνων, των προσωπικών επιλογών, των συντεχνιακών κατεστημένων και των κομματικών παρατρεχάμενων….

Δημήτρης Ψευτογκάς
Υστερόγραφο: Αφού τελειώσει αυτή η τριπλή μάχη θα πρέπει να διορθωθούν οι Καλλικρατικές ατέλειες που διαπιστώθηκαν από την τριετή λειτουργία και των δύο βαθμών Αυτοδιοίκησης με συναίνεση και διάλογο.
Επίσης για να έχει νόημα η επιλογή δια του σταυρού των ευρωβουλευτών πρέπει:
Να θεσμοθετηθεί η υποχρεωτική αναλογική εκπροσώπιση των Περιφερειών με ελάχιστο όριο του ενός ευρωβουλευτή. Αλλιώς θα επικυρώνουμε τους εκλεκτούς του εκάστοτε αρχηγού και τους λομπίστες των ΜΜΕ και των μεγάλων συμφερόντων.
Αυτοί έχουν την Πανελλήνια εμβέλεια, την προβολή και τα Μέσα….