Καθόταν μπροστά μου, με τα χέρια σφιγμένα και τις παλάμες του πλεγμένες…

Χέρια σκληρά δουλεμένα, σώμα στητό  και νευρώδες, μάτια καθαρά και σπινθηροβόλα….

Αρκετά αδυνατισμένος από την τελευταία φορά που τον είδα.

«Θέλω να τα πούμε! Να πιούμε έναν καφέ και να τα πούμε!»

Το αίτημα έγινε δεκτό, όμως η ευκαιρία δεν μας δόθηκε παρά από άλλη αιτία.

Ο άνθρωπος που είχα μπροστά μου ξεκίνησε με σπασμένη φωνή και υγρά μάτια, μια εκ  βαθέων εξομολόγηση. Η φωνή με την πάροδο του χρόνου έγινε σταθερή, σκληρή, κοφτερή σαν πέτρα. Είπε λόγια σκληρά  και πικρά.

Μα προπάντων αληθινά!

« Θέλω να μ’ ακούσεις. Όχι γιατί σε ψήφιζα, αλλά γιατί σε θεωρώ φίλο! Αυτά που θα σου πω ίσως σε βοηθήσουν… Δεν υπάρχει πατρίδα! Δεν υπάρχει τίποτα! Όλα αυτά τα χρόνια στηρίξαμε και ψηφίσαμε ανθρώπους που μας πρόδωσαν!

Υποφέρω εδώ και δύο χρόνια…

Αύγουστο προάγομαι με εύφημη μνεία…

Σεπτέμβριο, ξαφνικά απολύομαι… Σε εφεδρεία… Από 700 του υπουργείου οικονομικών οι 20 μόνο είμαστε κάτω των 60 χρόνων… Δεν μας ενημέρωσε κανείς… Αν είχα κάνει ασφαλιστικά μέτρα θα έμενα… όσοι έκαναν δεν έφυγαν… Που να τα ξέρουμε εμείς αυτά…. Από την μια στιγμή στην άλλη βρέθηκα στην σύνταξη… Άλλο να προετοιμαστείς, να το περιμένεις… Είναι διαφορετικά… Κατάθλιψη… Τρόμαξα να το ξεπεράσω… Εργασιοθεραπεία, οικοδομές, σκάψιμο, τρέξιμο σε μαραθώνιους, ποδόσφαιρο… Σύνταξη έχω δύο μήνες που παίρνω…1150 ευρώ, τη βασική… Δουλεύω μόνο εγώ…. Άλλοι που βγήκαν, είχαν και τις γυναίκες υπαλλήλους ή με δουλειές…14 μήνες χωρίς μία! Τα έξοδα και τα «χαράτσια» ασήκωτα! Δεν μιλάμε για το εφάπαξ… καλά θα είναι αν  πάρουμε και το μισό!

Δεν μ’ ενδιαφέρει πια αυτό το κράτος!

Εγώ έφυγα… Χωρίς να με αντικαταστήσει κανείς…. Δίωξη οικονομικού εγκλήματος…

Λαθρεμπόριο κάθε είδους…. Ναρκωτικά… χάπια για ντόπινγκ… καύσιμα… παράνομο εμπόριο… επιτυχίες πάμπολλες… έχω και εύφημη μνεία… Είχα μέχρι δίπλωμα για κλάρκ…

Ξεφόρτωνα μόνος νταλίκες για την έρευνα… Ακόμα μου χρωστάει το κράτος βενζίνες- έβαζα το δικό μου αυτοκίνητο- και τροφεία για το σκύλο!

14 μήνες δεν υπάρχει κανείς στη θέση μου στα τελωνεία, Κρυσταλλοπηγής και Νίκης…

Για τον εκπαιδευμένο σκύλο δεν ενδιαφέρθηκε κανείς… Ακόμα τον συντηρώ εγώ… Είμαστε τόσο δεμένοι… Είχαμε τόσες επιτυχίες… Τον πονάω!

Εγώ έφυγα στα 58! Τώρα αυξάνουν τα όρια ηλικίας! Τρέλα! Διώχνουν στελέχη με πείρα και προσφορά… Δεν παραπονιέμαι που παραμένω φτωχός με ένα αυτοκίνητο 30 χρόνων…

Ο νόμος για την εφεδρεία κρίθηκε αντισυνταγματικός(;) … τον Δεκέμβριο!

Ρωτήστε στα τελωνεία που υπηρέτησα… Με ξέρουν και οι πέτρες… Ας πει ένας Αλβανός κάτι για μένα… Ήμουν δίκαιος και ανθρώπινος…. Δεν ταλαιπώρησα, δεν πάτησα επί πτωμάτων… καταλαβαίνεις… δεν πλούτισα!

Ακόμα ταλαιπωρούμαι από την υπηρεσία και πληρώνω γι’ αυτήν…

Δεκάδες δίκες για υποθέσεις που τραβάνε χρόνια… Μάρτυρας κατηγορίας… Πότε Καστοριά, πότε στη Λάρισα…

Τις προάλλες δεν άντεξα… Πέντε δικαστίνες στην έδρα… «Γιατί μας φέρατε, αφού έχετε απεργία;» «Έχετε υποχρέωση, κύριε μάρτυς! «Δεν κρατήθηκα: «Ξέρετε ότι σήμερα πήρα δανεικά από την κόρη μου και ήρθα;» Δεν είπαν , τίποτα… Ξέρεις πόσες υποθέσεις έχω ακόμα; Με τις  αναβολές θα ξεπερνούν τις εκατό! Δεν κοιμάμαι ήσυχος… Τα συμφέροντα πολλά και μεγάλα…

Τους κόστιζα 30.000 ευρώ με το σκύλο το χρόνο… Ήμουνα τόσο ακριβός; Πόσες νταλίκες πιάναμε κάθε βδομάδα, που περνούσαν από το 5ο τελωνείο Πειραιά  τράνζιτο ή δεν έβγαιναν η έβγαιναν από τη χώρα με 7 τόνους λιγότερο εμπόρευμα; Από μαχαιροπήρουνα μέχρι ότι φανταστείς! Μη σου φαίνεται παράξενο που τα βρίσκει το παραεμπόριο…. μαύροι… κινέζοι κλπ Τόνους ναρκωτικά… Που να στα λέω… Τι ; ο γιος σου κάνει διδακτορικό; Κρίμα! Και ο δικός μου έκανε… Άνεργος είναι….

Σου είπα δεν υπάρχει πατρίδα… Δεν με ενδιαφέρει πια!»

Η οργή ξεχειλίζει. Ξέρω ότι τον ενδιαφέρει η πατρίδα. Ξέρω ότι την αγαπάει! Το απέδειξε στην πράξη 33 χρόνια… Δε φτάνουν σελίδες να καταγράψουν αυτή την χειμαρρώδη εξομολόγηση…

Οι βίαιες ανατροπές που γίνονται στις ζωές μας και στη ζωή του καθενός δεν εξετάζουν περιπτώσεις και ανθρώπους!

Κοιτάνε αριθμούς και δήθεν μνημονιακές υποχρεώσεις!

Κάτω από αυτή την ταφόπλακα κρύβονται οι αμαρτίες, οι αδυναμίες και η ανικανότητα όσων μας κυβέρνησαν και μας κυβερνούν…

Ούτε αυτή την ύστατη ώρα δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι η τέλεια «θεραπεία» για το σύστημα και το μεγάλο κεφάλαιο, αποδεικνύεται θανατηφόρος για εκατοντάδες χιλιάδες συνέλληνες και εκατομμύρια ευρωπαίους…

Το μικρό και ευέλικτο κράτος, σαν στόχος μπορεί να επιτευχθεί αλλά μπορεί να μην είναι αποδοτικό και αποτελεσματικό.

Η αναλογία εργαζομένων- συνταξιούχων δεν μπορεί να ανατραπεί με τον θάνατο χιλιάδων συνταξιούχων για να είναι πλεονασματικά τα ταμεία και να μειωθούν οι δαπάνες υγείας.

Η βελτίωση της παιδείας δεν μπορεί να γίνει μόνο με συγχωνεύσεις και καταργήσεις στο πόδι και τάξεις με 35-40 μαθητές, χωρίς θέρμανση, χωρίς βιβλιοθήκες, εργαστήρια, εποπτικά μέσα, απουσίες βασικών ειδικοτήτων και χιλιάδες γυμναστές!

Η βελτίωση της υγείας δεν μπορεί να γίνει με καταργήσεις νοσοκομείων στην περιφέρεια, σε άγονες και νησιωτικές περιοχές, χωρίς γιατρούς και νοσηλευτές, χωρίς βασικά αναλώσιμα και τεχνολογικό εξοπλισμό. Το αναίσχυντο πάρτι και οι τεράστιες σπατάλες των περασμένων δεκαετιών, δεν είναι άλλοθι για τις ισοπεδωτικές αμοιβές και την καταρράκωση ενός πανάξιου επιστημονικού δυναμικού!

Μακρύς ο κατάλογος…

Στα αυτιά μου τριβελίζουν ακόμα  οι φράσεις « δεν υπάρχει πατρίδα, δεν μ’ ενδιαφέρει αυτό το κράτος…».

Ακόμα  με καίνε οι φλόγες των ματιών του οργισμένου «εφέδρου» και δεν μ’ αφήνουν να ησυχάσω.

Φοβάμαι αυτό το μεγάλο ποτάμι της λαϊκής οργής μην αφανίσει τα πάντα στο πέρασμα της!

Και δεν είναι όλα για πέταμα σ’ αυτή τη χώρα…

Δημήτρης Ψευτογκάς

Υπ. Αντιπεριφερειάρχης, Περιφερειακός Σύμβουλος