“Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Αστυνομικών Υπαλλήλων με υψηλό αίσθημα ευθύνης καταγγέλλει στον Ελληνικό Λαό την προσπάθεια αποπροσανατολισμού της κοινωνίας από τα πραγματικά αίτια που προκαλούν τα καυτά προβλήματα της Ελληνικής Αστυνομίας, αλλά και από τα προτεινόμενα από το συνδικαλιστικό μας κίνημα μέτρα για την αντιμετώπισή τους.”

Η κοινή λογική του μέσου ανθρώπου υποδεικνύει ότι δεν είναι δυνατόν εν μια νυκτί να «καθαιρείς», να απομακρύνεις και να ανακυκλώνεις ηγετικά στελέχη ενός Οργανισμού όπως αυτού της Αστυνομίας που μέχρι χθες ήταν ικανά και άξια, χωρίς καμία αιτιολόγηση.

– Εάν υπάρχουν αθέατα σημεία επιβάλλεται να φωτιστούν διότι διαφορετικά αφενός θυματοποιείται το Σώμα και οι Αστυνομικοί -για άλλη μια φορά- αφετέρου καταδεικνύεται επικοινωνιακή σκοπιμότητα.

– Η ζημιά που προκαλείται από αυτό στη συνείδηση των πολιτών είναι πολύ μεγάλη και δεν αναστρέφεται με τις διαβεβαιώσεις της Αστυνομικής Ηγεσίας ότι είναι άσχετες οι μετακινήσεις με την τραγική επικαιρότητα.

– Η ΕΚΑΜ π.χ. που ήταν η αιχμή του δόρατος στις πρόσφατα ευρείας κλίμακας επιχειρήσεις για τον εντοπισμό και τη σύλληψη των επικίνδυνων δραπετών από τις φυλακές Τρικάλων, με τραυματισμό στελέχους της σε συμπλοκή κατά την οποία εξουδετερώθηκε ένας από τους επικίνδυνους κακοποιούς, λαμβάνοντας τα εύσημα από την πολιτική και αστυνομική Ηγεσία, πώς ξαφνικά στιγματίζεται σήμερα μ’ αυτό τον τρόπο;

– Αίφνης, ο Έλληνας Αστυνομικός δέχεται επί δικαίων και αδίκων μια ενορχηστρωμένη, επικοινωνιακή επίθεση που έτσι όπως εκτυλίσσεται δεν αποκλείεται να τον καταστήσει «ένοχο» ακόμα και για την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση της Χρυσής Αυγής…

– Αίφνης, η Ηγεσία, πολιτική και φυσική, ανακάλυψαν την «Χρυσή Αυγή της ΕΛ.ΑΣ.» και έδωσαν εντολή να πέσει βαρύς ο πέλεκυς…

– Η απομάκρυνση Αστυνομικών με νοοτροπίες που δεν συνάδουν με την αποστολή της Αστυνομίας, γίνεται με τη λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών εντός του Σώματος και όχι δια καρατομήσεων.

– Κανένας από την πολιτική και αστυνομική Ηγεσία δεν θέλει να ακούσει την πρόταση μας που λέει ότι οι νεοεξερχόμενοι των Αστυνομικών Σχολών εισαγόμενοι με υψηλά κριτήρια με το σύστημα των πανελλαδικών εξετάσεων, δεν πρέπει να τοποθετούνται απευθείας στις Υπηρεσίες Αποκατάστασης Τάξης κατ’ εξαίρεση οποιουδήποτε κριτηρίου. Δεν είναι δυνατό να μην γίνεται αποδεκτή πρόταση ώστε το προσωπικό αυτών των Υπηρεσιών να μην έχει ένα μέγιστο χρόνο υπηρέτησης εκεί και μετά επιβεβλημένα να μετακινείται.

……………………………………………………………………………………….

Η μεγαλύτερη πληγή που προκαλείται σήμερα είναι η περιθωριοποίηση του Σώματος και των Αστυνομικών. Δεν μπορούμε να χρησιμοποιούμε ένα ολόκληρο Σώμα και τους εργαζόμενους αυτού κατά το δοκούν ανάλογα με την πολιτική συγκυρία και τις τρέχουσες εξελίξεις όσο τραγικές και δυσάρεστες κι αν είναι αυτές, που εν προκειμένω ενώ φαίνονταν στον ορίζοντα «πολλοί τις κοιτούσαν και λίγοι τις έβλεπαν».

Όλα αυτά θα δυσκολέψουν περισσότερο το έργο του Έλληνα Αστυνομικού και θα καταστίσουν αυτόν ως «αποδιοπομπαίο τράγο» με το πολιτικό σύστημα να βγαίνει αλώβητο από τις τραγικές εξελίξεις.

Δεν είναι δυνατόν ένας θεσμός, ανάλογα με τη συγκυρία, από τη μια πλευρά να κινείται στην ηρωοποίηση όταν περιστατικά συγκλίνουν σε αυτό και από την άλλη να θυματοποιείται όταν άλλα περιστατικά το εξυπηρετούν.

Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Αστυνομικών Υπαλλήλων με υψηλό αίσθημα ευθύνης καταγγέλλει στον Ελληνικό Λαό την προσπάθεια αποπροσανατολισμού της κοινωνίας από τα πραγματικά αίτια που προκαλούν τα καυτά προβλήματα της Ελληνικής Αστυνομίας, αλλά και από τα προτεινόμενα από το συνδικαλιστικό μας κίνημα μέτρα για την αντιμετώπισή τους.

Αν το πολιτικό σύστημα θέλει να βάλει μια αρχή για να απαντηθεί επιτέλους το καίριο και απλό ερώτημα «Τι Αστυνομία θέλουμε και για τι την θέλουμε;» οφείλει ως πρώτο βήμα να κάνει αποδεκτή την πάγια πρότασή μας για τη σύσταση διακομματικής Επιτροπής πλαισιωμένης από εκπροσώπους τόσο της επιστημονικής κοινότητας όσο και της ελληνικής κοινωνίας ώστε η Ελληνική Αστυνομία να λειτουργεί διαχρονικά σταθερά και να είναι γνωστός προς όλους ο τρόπος λειτουργίας της και να μην μεταβάλλεται λόγω πολιτικών επιλογών, παραλείψεων και πεποιθήσεων.