Έχουμε μπει στην τελική ευθεία των Αυτοδιοικητικών και Ευρωπαϊκών εκλογών…
Η ουσία για το ποια Ευρώπη θέλουμε και ποιες λύσεις για τα μεγάλα, τα πραγματικά προβλήματα που την απασχολούν σε θεσμικό, πολιτικό και οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο δεν θα συζητηθεί.
Το ίδιο ισχύει και για τους δύο βαθμούς Αυτοδιοίκησης…
Στις μικρές κοινωνίες όλοι είναι υποψήφιοι και η αναζήτηση της ψήφου οδηγεί σε ένα άνευ προηγουμένου κατακερματισμό του κοινωνικού ιστού και των κοινωνικών σχέσεων.
Η μεταρρύθμιση του Καλλικράτη ήταν άτολμη και έριξε άγκυρες στη γραφειοκρατία εξυπηρετώντας πρόσωπα, κομματικά συμφέροντα και ισορροπίες
Άλλο η συμμετοχή, άλλο η αποτελεσματική αποκεντρωμένη διακυβέρνηση τοπική ή περιφερειακή.
Το νόημα της ψήφου προφανώς και εδώ έχει χαθεί στην μετάφραση.
Η ατζέντα των εκλογών έχει καθοριστεί από τα κόμματα και αφορά την επόμενη ημέρα, κυρίως δε τις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές!
Όλοι προσπαθούν να καταγράψουν την παρουσία τους, να καταλάβουν επίκαιρες θέσεις εφόδου και ουδόλως ενδιαφέρονται για την ουσία και την πραγματική φύση αυτών των εκλογών.
Οι μεν ενδιαφέρονται για την διαφύλαξη της συγκυβερνητικής συμμαχίας οι δε για τη δημοψηφισματική επικύρωση μιας ανέξοδης προς το παρόν, αντιμνημονιακής πολιτικής που οδηγεί στους ποθητούς κυβερνητικούς θώκους…
Δήμοι, Περιφέρειες, Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο δεν έχουν αυθύπαρκτη αξία και περιεχόμενο για τους μονομάχους.
Αποτελούν εργαλεία κατάληψης, νομής και κατοχής της εγχώριας εξουσίας.
Ο κατήφορος αυτός δεν έχει σταματημό.
Ήδη η επιπολαιότητα των επιλογών τους δεν στερεί την χρήση των πιο ύπουλων και καταστροφικών πολιτικών όπλων θέτοντας σε κίνδυνο την εξωτερική μας πολιτική δεκαετιών. Χωρίς στρατηγική και στόχους, χωρίς σχεδιασμό και στα επίπεδα που αρμόζουν, χωρίς να υπολογίσουν διεθνείς συνθήκες, χωρίς να αναλύσουν τη διεθνή ρευστότητα και συγκυρία, τις σχέσεις μας και τις δυνατότητές μας πολιτικές και οικονομικές, ανοίγουν θέματα με επικίνδυνη επιπολαιότητα και ταυτόχρονα διολισθαίνουμε σε αποδοχή θέσεων και στόχων των αντιπάλων μας.
Θράκη, Μακεδονικό, μειονότητες στα χείλη ανοήτων εθνικιστών, πολυλογάδων ή αδιάβαστων Ρηγάδων και δυσπροσάρμοστων, ακροβατούντων διεθνιστών, βάζουν φωτιές στο σπίτι μας…
Είναι γνωστό ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχουν εθνικές μειονότητες παρά μόνο θρησκευτικές ενώ σε γειτονικές μας χώρες (Αλβανία, Τουρκία) υπάρχουν αναγνωρισμένες εθνικές μειονότητες μεταξύ αυτών και Ελληνική.
Είναι γνωστό ότι η χρήση από την FYROM του ονόματος Μακεδονία αποτελεί όχημα αλυτρωτισμού…
Δεν χρειάζεται να προτρέχουμε δημόσια και αυτοβούλως εμείς στην Σλαβο… ονοματολογία, όταν υπάρχει μια μακρά διαπραγμάτευση που φαινομενικά δεν αποδίδει, επειδή κάποιοι βιάζονται….
Η Σαμπιχά είναι η κορυφή του παγόβουνου και αναδεικνύει την αδυναμία χειρισμού από την ελληνική πλευρά των μυωπικών πολιτικών της στο μειονοτικό, στην ελληνικότατη Θράκη, την πατρίδα του Ορφέα, του Δημόκριτου, των Αγριάνων πολεμιστών του Μ. Αλεξάνδρου και των Καβειρίων μυστηρίων…
Η Σαμπιχά ανέδειξε το μεγάλο πρόβλημα της μειονότητας…
Είναι Έλληνες υπήκοοι, μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα…
Τυγχάνουν Ελληνικής Παιδείας;
Πρέπει να διδάσκονται και να μαθαίνουν άριστα πρωτίστως την Ελληνική γλώσσα αφού σε αυτή τη χώρα ζουν, διαβιούν και δραστηριοποιούνται;
Σε ποιους δεν αρέσει η ελληνική παιδεία;
Οι απαντήσεις αυταπόδεικτες….
Οι αντίστοιχες πολιτικές απούσες.
Αφού καταργούνται οι άλλοι φραγμοί και αποκλεισμοί γιατί να υψώνουμε τα τείχη της γλώσσας, της επικοινωνίας και να τους στρέφουμε εκεί που άλλοι επιθυμούν;
Οι επιπολαιότητες ένθεν και ένθεν όπως και οι πανηγυρισμοί και η επικρότηση των πρακτικών Πούτιν στην Κριμαία και στην Ουκρανία, είναι αρκετά επικίνδυνες για τις Ελληνικές θέσεις στη Θράκη και αλλαχού…
Δεν χρειάζονται περισσότερα…

Δημήτρης Ψευτογκάς

Υστερόγραφο:
Με αγωνία θα περιμένω τα υπόλοιπα προεκλογικά πυροτεχνήματα αφού ήδη άρχισαν οι προπαρασκευαστικές ενέργειες…
Η Ντόρα άρχισε τις προετοιμασίες κατάληψης του “μικρού” κόμματος της Νέας Δημοκρατίας του Σαμαρά.
Η Ελιά ψάχνει για χώμα και νερό ενώ τα “Γαλλικά” του Βαγγέλη δεν βοηθούν παρόλο που αυτή τη φορά φέρουν το καμουφλάζ σημαντικού υπερρεαλιστή ποιητή, που “ποιητική αδεία” φέρει την γνωστή “παραγωγό” ναυάρχων Ύδρα, ως πατρίδα στρατηγού που επιθυμεί την κατάληψη της Λάρισας!
Φώτης και Γιώργος ανοίγουν τις αγκαλιές και την πιέζουν ασφυκτικά παρόλο που αγαπούν το “πράσινο” στην ανάπτυξη και δεν θα τους χαλούσε το “λάδωμα” της ατμομηχανής…
Στη Συριζική Βαβέλ βλέπουν το δέντρο της αυτογνωσίας και του αυτοπροσδιορισμού, ενώ μπροστά τους περιμένει το απλωμένο δάσος της εξουσίας…
΄Αβυσσος!