Το 2011 δεν μας βρήκε μαζί!

Από 12 χρονών μαζί (1964), στην ίδια τάξη, με το Μιχάλη στο ίδιο θρανίο. Ένα παιδί καταπληκτικό, ιδιαίτερα έξυπνο, με τρομερή φαντασία, ευαίσθητος, γεμάτο Αγάπη για τη Ζωή, για τον Άνθρωπο, μ ‘ ένα χαμόγελο φωτεινό, παρ’ όλα τα δύσκολα χρόνια που βίωνε στο οικοτροφείο Γρεβενών, ερχόμενος από την Αθήνα. Με μία πέννα σπάνια, χειριζόμενος άψογα την ελληνική γλώσσα, οι εκθέσεις του λογοτεχνικά έργα, με ιδέες πρωτοποριακές, δημιουργικότατος και αθλητής πρώτου μεγέθους από τα μαθητικά μας χρόνια στη σχολική μας ομάδα (κ. Κόφας γυμναστής) και τα φοιτητικά (ΧΑΝΘ) καθώς και στη συνέχεια εδώ στο Γ.Σ.Γ – πολυτάλαντος. Διαβάζαμε μαζί του ποιητές που δε γνωρίζαμε (Εμπειρίκο – Ρεμπώ – Ελλιοτ και άλλους) φίλος πραγματικός με περίσσευμα ψυχής. Τον αγαπήσαμε – μας αγάπησε. Είδαμε μαζί Ανατολές και ηλιοβασιλέματα, που τα λάτρευε. Όπως λέει συνέχεια η Φροσούλα μας, της έδειξε υπέροχους δρόμους της ζωής που δεν γνώριζε το ίδιο και σε μας.

Όλη η ΠΑΡΕΑ μαζί μέχρι σήμερα – Μιχάλης – Αντώνης – Στέλιος – Άκης – η Αγνούλα μας, που έφυγε νωρίς, – Σωκράτης – Τάκης – Μαργαρίτα – Αχιλλέας – Ειρήνη – Μαίρη -Γιώτα – Μάρω – και η Φρόσω με το Δημήτρη – ο Δημήτρης με τη Φρόσω, για μια ζωή μαζί, από παιδιά Αγαπημένοι. Η Φρόσω μας, δίπλα του πάντα. Πάντα καθώς και η οικογένεια της, που έγινε οικογένεια του, τον λάτρευε και τους λάτρευε, η Μαίρη – η Γίτσα αδελφές του, καθώς και τα 2 υπέροχα παιδιά τους. Ο Μάκης το πρώτο παιδί στην παρέα μας. Στις χαρές του, ο γυναικολόγος της παρέας φοιτητής τότε, που λάτρευε τα παιδιά. Μαζί πάντα λοιπόν η όμορφη παρέα μας, στις Χαρές και στις Λύπες. Μας λείπει αφάνταστα, παρ’ όλο που τον αισθανόμαστε κοντά μας, ανάμεσα μας συνεχώς.

Νιώθαμε και νιώθουμε υπερήφανοι, για το φίλο μας, όπως ένιωθε κι εκείνος για μας. Για τη στάση ζωής μας, για τις επιτυχίες μας, όπως έλεγε ο ίδιος. Για το βαθύτατο έργο που άφησε στην κοινωνία, νιώθουμε υπερήφανοι για τον ξεχωριστό φίλο μας, που δεν εξαργύρωσε ποτέ κανένα από τους αγώνες του, πολιτικούς – κοινωνικούς.

Με έντονη δράση στο φοιτητικό κίνημα κατά της Χούντας – πρόεδρος αποχουντοποίησης στο Πανεπιστήμιο Β. Ελλάδος – πάντα ενεργός Πολίτης μέχρι το τέλος. Νοιώθουμε περήφανοι για την ευθύτατη στάση ζωής του, μη προδίδοντας ποτέ τα πιστεύω του.

Πραγματικός διανοούμενος – ποιητής – συγγραφέας, έφυγε παλεύοντας για τον Άνθρωπο, για έναν καλύτερο κόσμο, μια Άλλη Αριστερά, Ανιδιοτελής πάντα αρνούμενος θέσεις εξουσίας που του προτάθηκαν κατά καιρούς. ΓΓ αυτά και για άλλα πολλά, τον εκτιμούσε, τον τίμησε και τον ευχαριστεί ο υγιής πνευματικός και πολιτικός κόσμος σε όλη την Ελλάδα. Ο Δημήτρης μας λοιπόν, που πρόσφερε τόσα πολλά με πάθος, γνώση, εντιμότητα, Αγάπη, ψυχή, πνεύμα, το χρόνο του, την ενέργεια του, την υγεία του, τα χρήματα του (ποτέ δεν είχε Άγχος για το χρήμα) στα Γρεβενά του, που αγάπησε ίσως πιο πολύ από εμάς που γεννηθήκαμε εδώ, δεν τιμήθηκε στον ΤΟΠΟ ΤΟΥ, όπως του άξιζε, όπως του αξίζει, ενώ ο τόπος του θα έπρεπε να είναι υπερήφανος για έναν τέτοιο Πολίτη, ένα τέτοιο παιδί του. Τα μαγαζιά του τα πρωτοποριακά, στέκια πνευματικά, πολιτισμού, με χίλια δρώμενα και ποιοτική διασκέδαση. Με το επάγγελμα που σπούδασε, δεν θα μπορούσε να ασχοληθεί, αγαπούσε τόσο τα Ζώα, που πονούσε μαζί τους. Άλλωστε ήταν γεννημένος για άλλους προορισμούς.

Αθλητής – Προπονητής, χορηγός, Ψυχή του Γυμναστικού Συλλόγου Γρεβενών, τον ανέβασε στα ύψη, ταρακουνώντας τον Αθλητικό Κόσμο όλης της Ελλάδος. Αυτό το κλειστό γυμναστήριο πόσες δόξες γνώρισε εξαιτίας του και πόσοι αθλητές κάνανε καριέρα στο χώρο του βόλεϊ και με πόση Αγάπη και περηφάνια μας μιλούσε για τα “παιδιά του”. Αληθινός ΦΙΛΑΘΛΟΣ, ερωτευμένος πάντα με όλα όσα δημιουργούσε. Ασχολούμενος ταυτόχρονα με δεκάδες πράγματα και τα υλοποιούσε όλα, βλέποντας πολύ μακριά στο Μέλλον. Θεμέλια λοιπόν στον Πολιτισμό (μελέτες ανάπτυξης για το νομό, προτάσεις για Κινηματογράφο, Θέατρο κ.α). Να μην ξεχνάμε πως ο Δημοτικός Κινηματογράφος έγινε εξαιτίας του, μετά την υπέροχη, ποιητική πρόταση προς το Υπουργείο Πολιτισμού, όπως καταθέτει και το αναφέρει συνεχώς με συγκίνηση, θαυμασμό και Αγάπη ο φίλος του Σταύρος Μπένος, αυτός ο εξαίρετος πολιτικός, Υπουργός Πολιτισμού τότε.

ΕΝΕΡΓΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ λοιπόν με την πραγματική έννοια των λέξεων, έδινε, κρατώντας για τον εαυτό του μόνο τη χαρά της Δημιουργίας. Έστησε το σινεμαδάκι «ΣΙΝΕ ΜΑΝΑΚΙΑ», με πολύ φροντίδα και γνώση επί δημαρχίας του συμμαθητού μας Βάϊου – Βάϊου. Και γέμισε ο χώρος με καταπληκτικές ταινίες, με εκθέσεις με συζητήσεις, Στρογγυλά Τραπέζια, με διανοούμενος από όλη την Ελλάδα, με ποιητικές βραδιές, σεμινάρια. Έσφυζε ο χώρος του Μέγαρου Λαδά από Ζωή, από μικρούς και μεγάλους. Με πόση χαρά και συγκίνηση μας ανακοίνωσε πως έπεισε τον υπουργό Θάνο Μικρούτσικο και σε λίγα λεπτά υπέγραψε εντολή να πάρει το πιάνο για το Δήμο Γρεβενών. Και συνέχεια πάλευε για τα Σινεμαδάκια του και μετά που έφυγε από εδώ, ως πρόεδρος Δημοτικών Κινηματογράφων Ελλάδος και αντιπρόεδρος του Δικτύου Κινηματογράφων Ευρώπης. Ακόμα και μέσα στο Ωνάσειο και στις εντατικές, όπου μπαινόβγαινε, έγραφε, ονειρευόταν πράγματα που θα έκανε βγαίνοντας, πάντα αισιόδοξος. Πάλεψε με το θάνατο κι όμως δε γόγγυξε ποτέ, αξιοπρεπής, πάντα

σιχαινόταν τη μιζέρια. Για τους γιατρούς ήταν ένας Μοναδικός Ασθενής και τρομερά συνεργάσιμος μαζί τους, λόγω γνώσης του αντικειμένου, και Αγάπη για τη Ζωή.

Άλλωστε αυτό φαίνεται και στα άπειρα γραπτά του, καθώς και στο καταπληκτικό βιβλίο που έγραφε για τα Γρεβενά, είναι ένας ύμνος Ομορφιάς και Αγάπης, που θα έπρεπε να εκδώσει η Πολιτεία.

Και όλα αυτά όμως με κόστος προσωπικό και με πολέμους κάποιων «Συμπολιτών», που ίσως δεν καταλάβαιναν το όραμα του, το έργο του, το Μέγεθος του ή δεν άντεχαν την Προσωπικότητα του, την Ακεραιότητα του, τις Αλήθειες του, την Αξιοπρέπεια του. Τι κρίμα. Εκείνος όμως συνέχιζε παρ’ όλο το σοβαρό πρόβλημα της υγείας του, που ούτε κι αυτό σεβάστηκαν κάποιοι. Πάντα έκανε υπερβάσεις ο φίλος μας και εμείς δίπλα του πάντα καθώς και όλοι όσοι τον πίστευαν και τον στήριζαν φίλοι και συνεργάτες. Χρειάζονται αμέτρητες σελίδες και πολύ μελάνι να καταγραφεί το Σημαντικότατο έργο αυτού του ΣΠΑΝΙΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ.

Προτείνουμε λοιπόν εμείς οι παιδικοί του φίλοι, η όμορφη παρέα μας στην ΠΟΛΙΤΕΙΑ των Γρεβενών, να τιμήσει το φίλο μας όπως του αξίζει κι εδώ. Να δοθεί το όνομα του στο Κλειστό Γυμναστήριο της πόλης μας που είναι ποτισμένο με την Αύρα του, την Αγάπη του, το Πνεύμα του, τον Ιδρώτα του. Άλλωστε παλεύοντας για το βόλεϊ έφυγε το

Μάρτιο από κοντά μας……….. Επίσης μπορεί να δοθεί το όνομα του και σε χώρο του

πολιτιστικού κέντρου, που τόσο νοιάστηκε γΓ αυτό. Φέτος το καλοκαίρι να γίνουνε οι ποιοτικές εκδηλώσεις στο Καστράκι προς τιμήν του. Και σε όλα αυτά όλη η παρέα θα είμαστε εδώ. ΤΙ ΜΝΗΜΕΣ…. Σε αυτό το γλυκό θεατράκι που το στήσανε κάποιοι φωτισμένοι δάσκαλοι – Παπαδημητρίου – Μπόζιος- ….πριν 60 χρόνια περίπου, ανεβάζαμε έργα Αρχαίων Ποιητών με το σχολείο και με έξοχους δασκάλους τον ΝΤΙΝΟ

τον ΤΟΛΙΟ, το ΒΩΡΟ το ΦΑΝΟΥΡΗ, το ΒΟΥΛΓΑΡΙΔΗ τον ΑΡΙΣΤΟ, το ΛΑΕΡΤΗ………………..

Όλη η παρέα εκεί ζήσαμε υπέροχες – χαρούμενες – δημιουργικές στιγμές αποκομίζοντας γνώσεις μοναδικές και εμπειρίες και περιπέτειες όταν κατέβαζε το ποτάμι την Άνοιξη (πριν γίνει γέφυρα) μετά τις πρόβες πρωί – πρωί δεν μπορούσαμε να περάσουμε απέναντι να πάμε σχολείο. Ο φίλος μας λοιπόν με το ποιοτικότατο φεστιβάλ που είχε καθιερώσει «Νύχτες Καλοκαιριού στο Καστράκι», αναβάθμιζε όπως τότε με πολύ δουλειά το χώρο ξανά, ακολουθώντας τον ένα ψαγμένο και εκπληκτικό κοινό της πόλης μας, ακόμα και από όλη τη Δ. Μακεδονία ερχόταν φίλοι. Έτσι απολαύσαμε μοναδικές παραστάσεις – θεατρικές – μουσικές – Εθνικό θέατρο, τα ωραιότερα ΔΗΠΕΟΕ – Ορχήστρα των Χρωμάτων – Οπερα της Κίνας και άλλα πολλά αντάξια του χώρου. Ελπίζουμε το θεατράκι μας να συνεχίσει την πορεία του στα χνάρια των φωτισμένων δασκάλων, παλαιότερων ευαίσθητων συμπολιτών μας και στα χνάρια του φίλου μας. Σε αυτό το μαγικό χώρο, που φρόντισε με τόση Αγάπη και πολύ δουλειά, ο κ. Θεοδωρίδης που τον έκανε παράδεισο με τις δενδροφυτεύσεις του.

Αλλά και η θεατρική Σκηνή με πρωτεργάτη τον ΝΤΙΝΟ ΤΟΛΙΟ και τον αγαπημένο του Δημήτρη δίπλα του, τι σφραγίδα υπήρξε στην πόλη μας. Σύνδεση και πάλι με το παρελθόν. Η Βίκυ, η Αγνή, η Φρόσω, ο Θόδωρος, ο Θωμάς και ο Χρήστος ο μουσικός μας , συμμαθητές μας και οι δύο, ο Φίλλιπος, η Έφη, ο Μιχάλης, η Άννα Μαρία και άλλοι πολλοί καθώς και πολλά παιδάκια στην παιδική σκηνή. Με τόση αγάπη μας μιλούσε για όλα τα παιδιά ο φίλος μας.

Γράφοντας τώρα και συζητώντας όλοι μαζί θυμηθήκαμε, τις εκδηλώσεις που κάναμε στο Δημοτικό Σχολείο, θέατρο, χορό, χορωδία με καταπληκτικούς και ακούραστους δασκάλους , τον Δούμα τον Θανάση, τον Παπαθανασίου τον Αλκιβιάδη, την Άννα την

Κατσάνου, τη Μαλτέζου τη Χριστίνα……….. όλα αυτά τα κουβαλάμε μέσα μας, σε όλη μας

τη ζωή, όπως τα παιχνίδια μας από το Κούρβουλο στα Αμπέλια, στο Σουλιό, στο Μερά, στα Τσακάλια.

ΝΑΙ είναι όμορφος τόπος τα ΓΡΕΒΕΝΑ…

Όπως γράφει και ο Δημήτρης στο βιβλίο του………

Κουβεντιάζοντας νοιώθουμε όλοι την ανάγκη να αναφέρουμε και λίγα γεγονότα, από τα τόσα πολλά που ζήσαμε μαζί του και δε γίνανε γνωστά, χαρακτηρίζουν τη σπάνια στόφα και ποιότητα του φίλου μας. Το μεγαλείο της παιδικής ψυχής του. Στο σεισμό στην πόλη μας, το 1995, ο φίλος του Άκη και του Δημήτρη – Χατζόπουλος Λευτέρης, εργοστασιάρχης έστειλε 20 τροχόσπιτα. Μη έχοντας εμπιστοσύνη πουθενά, ζήτησε από το Δημήτρη να τα μοιράσει, σε όσους είχαν πραγματικά ανάγκη. Πράγματι μετά από έρευνα του, έτσι κι έγινε. Ζητώντας του φυσικά να κρατήσει ένα για το εαυτό του, λόγω της βεβαρημένης υγείας του. Όχι μόνο δεν κράτησε ο Δημήτρης μας, για τον ίδιο, αλλά δεν έδωσε και σε άλλο μέλος της οικογενείας του, τον Βασίλη, που είχε κάνει εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς.

ΑΥΤΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΦΙΛΟΣ ΜΑΣ.

Επίσης το τμήμα Πολιτισμού του Συνασπισμού, τον τίμησε με μια μαγική βραδιά στο θέατρο του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Αθηναίων, που ήταν όλοι εκεί από όλες της τάσεις του ΣΥΝ συγκινημένοι.

Τον τίμησαν πολλοί σύλλογοι, διάφοροι φίλοι, φεστιβάλ σε όλη την Ελλάδα. Ο Αλέκος Αλαβάνος στον προεκλογικό του αγώνα, γύριζε με ένα φορτηγό όλη την Αττική, το οποίο μετατρεπόταν σε όμορφη μικρή σκηνή, όπου παίζανε συνθέσεις με μελοποιημένα ποιήματα και διαβάζανε την ποίηση του Δημήτρη μας. Η βραδιά του στο Πασαλιμάνι, ήταν αφιερωμένη στο έργο του Δημήτρη.

Ζήσαμε τόσα πολλά σε 45 χρόνια μαζί του, τι να πρωτοθυμηθούμε. Με τι χαρά σαν παιδιά όλη η παρέα κομβόι, γυρίζαμε Ηρώδειο – Επίδαυρο – Δελφούς, Μέγαρο Μουσικής, Λυκαβηττό, Φεστιβάλ και κάθε είδους εκδηλώσεις, με προσκλήσεις που τιμούσαν το φίλο μας, εκτιμώντας τον για την ποιοτική και καθαρή συνεργασία που είχαν μαζί του και εδώ και στα Γρεβενά, δηλαδή σπάνια έως ανύπαρκτη για τα ελληνικά δεδομένα, που η ΜΙΖΑ έγινε ΣΗΜΑΙΑ.

Ειπώθηκαν και γράφτηκαν πάρα πολλά με Αγάπη από φίλους του, συμπολίτες του, συνεργάτες του, διανοούμενους, αθλητές του – τους ευχαριστούμε – είμαστε σίγουροι πως και αυτοί συμφωνούν μαζί μας και υιοθετούν την επιθυμία μας, το αίτημα μας.

Τελειώνουμε με στίχους από τα αριστουργήματα του

Θα ντυθώ νερό και θα έρθω να ξυπνήσω τα όνειρα σας Αχ να μπορούσα να είμαι ένας και παντού Την απουσία μόνο δεν καταλαβαίνω

Σας χαιρετίζουμε – Καλή Χρονιά με υγεία και ένα Δημιουργικό έργο για τα Γρεβενά μας

Οι παιδικοί φίλοι του Δημήτρη

Η ΠΑΡΕΑ ΜΑΣ

Γραμμάτης Μιχάλης, Γιαννακόπουλος Αντώνης, Πάπιστας Στέλιος, Τόντης Άκης, Χασιώτης Σωκράτης, Τέγιος Δημήτρης, Παλάντζας Αχιλλέας, Καρέτσου Μαργαρίτα, Ειρήνη, Μαίρη, Γιώτα, Μάρω