Του Γιώργου Νούτσου*

«Αποφασίζομεν και διατάσσομεν»… Με την ψήφιση του νέου Σχεδίου Νόμου, όλοι οι Έλληνες θα καταστούν εν δυνάμει «δωρητές» οργάνων και ιστών, εκτός κι αν έχουν ενυπογράφως διατυπώσει σε συγκεκριμένη αρχή, την αντίθεσή τους…!

Τι μας λένε δηλαδή; πέθανες; το σώμα σου μας ανήκει και το διαθέτουμε όπως εμείς θέλουμε. Στον πιθανό αντίλογο… «μα το σώμα αυτό είναι δικό μου κλπ…», θα πουν πως δεν έχεις δικαίωμα να αντιλέξεις. Και σ αυτό θα έχουν κομμάτι δίκαιο. Ξέρετε  γιατί;

–          Μας έδωσαν άραγε το δικαίωμα να αντιλέξουμε στον διασυρμό της χώρας μας απ αυτούς τους ίδιους, με τις γνωστές δηλώσεις περί διαφθοράς, τιτανικού, τεμπέληδων και διαπλεκόμενων Ελλήνων;

–          Μας έδωσαν άραγε το δικαίωμα, να πούμε αν επικροτούμε την πολιτική της φτώχειας που μας επιβάλλουν, ενώ για άλλα τους ψηφίσαμε;

–          Μας έδωσαν το δικαίωμα, να πούμε πως δεν θέλουμε να παραχωρήσουμε την οικονομική και αναπτυξιακή μας πολιτική σε Τραπεζίτες και Διεθνή «σαρκοβόρα» Κεφάλαια;

–          Άκουσαν την άρνησή μας στο ξεπούλημα της χώρας, των ασημικών και των χρυσαφικών της, έναντι πιθανότατα πινακίου φακής;

–          Μας ρώτησαν αν επικροτούμε  το παζάρεμα των πάντων στην Εξωτερική μας πολιτική, τη «σμίκρυνση» Εθνικών μας συμφερόντων, τη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου και του υπόγειου πλούτου μας;

Φυσικά και δεν μας ρώτησαν. Θα μας ρωτήσουν λοιπόν, για το πώς θα διαθέσουν το σώμα μας; Το ευτελές – κατ αυτούς – απομεινάρι του περάσματός μας από το μάταιο τούτο κόσμο;

Αξίζει πιστεύω τον κόπο, να πάρουμε θέση στο ζήτημα αυτό, παραθέτοντας επιχειρήματα ένθεν κακείθεν, για να δοθεί στον καθένα η δυνατότητα να διαμορφώσει άποψη και κυρίως συμπεριφορά.

Με ξενίζει η άνωθεν επιβολή για πολλούς και διαφορετικούς λόγους…

–          Δεν μιλάμε πλέον για «δωρεά», που προϋποθέτει την εθελούσια προσφορά, αλλά κυριολεκτικά για υφαρπαγή.

–          Πρόκειται για απόφαση, προφανώς αντισυνταγματική, που παραβιάζει το θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα της αυτοδιάθεσης.

–          Καθίσταται πλέον ο άνθρωπος, «αντικείμενο» που θα μπορούν να το διαθέτουν κατά το δοκούν.

–          Μας θέτουν προ του διλλήματος, να αναδείξουμε την απανθρωπιά μας μετά θάνατον, δηλώνοντας την άρνησή μας να συναινέσουμε στη «δωρεά» όσο ακόμα είμαστε εν ζωή.

–           Η δήλωση άρνησης δωρεάς, μπορεί να γίνει μόνο από ενήλικες, με επιστολή στον ΕΟΜ, όπου θα δηλώνεται και το γνήσιο της υπογραφής. Ερώτημα…τα παιδιά μας μέχρι 18 ετών, που δεν έχουν το δικαιοπρακτικό δικαίωμα, πως προστατεύονται; Μήπως το ότι θεωρούνται εκ των πραγμάτων «αντικείμενα», στερούμενα παντελώς του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης, τα καθιστά ταυτόχρονα και στόχο επιτήδειων «εμπόρων ελπίδας» και εγκληματικών ενεργειών με αποκλειστικό κίνητρο το κέρδος;

–          Μια «λαοπρόβλητη» σοσιαλιστική κυβέρνηση είναι δυνατόν να λειτουργεί με «φαιοπράσινα» αντανακλαστικά, ενδυόμενη το απεχθές προσωπείο αυταρχικών μοναρχών; γιατί δεν τονώνουν την προσπάθεια ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης του πολίτη – η αλήθεια είναι πως ελάχιστα πράγματα έχουν γίνει στην κατεύθυνση αυτή – ώστε ανθρώπινα, λογικά και συναινετικά να δημιουργηθεί ένα πραγματικό κίνημα εθελοντισμού και προσφοράς;

–          «Αν το δηλώσεις, μπορείς να το σώσεις»…σας θυμίζει μήπως κάτι αυτό; Αν, όχι, αναφέρεται σε κάποια άψυχα «αντικείμενα», με το όνομα «αυθαίρετα», που αν δεν τα δηλώναμε διατρέχαμε τον κίνδυνο της κατεδάφισης. Μήπως αυτό που μας προτείνουν, δεν είναι κατεδάφιση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, την ώρα που απαιτείται δήλωση, για να κατακτήσεις το δικαίωμα της ιδιοκτησίας στο σώμα σου;

–          Με την πρότασή τους εισάγεται ακόμα ένας νεολογισμός… «εικαζόμενη συναίνεση»… Ονομάζουν έτσι την μέγιστη αυθαιρεσία, που εξαιρεί τους ανήλικους και επιχειρεί στην ουσία δια της βίας να υφαρπάξει το μόνο «περιουσιακό στοιχείο», που όλοι μας – φτωχοί και πλούσιοι, μεγάλοι και μικροί – διαθέτουμε…το ίδιο μας το σώμα, επικαλύπτοντάς το μάλιστα με ικανή δόση ιδεολογικού περιτυλίγματος.

–          Η πιθανότητα αλλά και δυνατότητα εκμετάλλευσης της νομοθετικής πρόβλεψης από επιτήδειους, δραματικά αυξάνεται, αν αναλογιστεί κανείς, πως διαθέτουμε ένα Σύστημα Υγείας στοιχειωδώς μόνο οργανωμένο, που δεν έχει εξαλείψει ακόμα φαινόμενα χρηματισμού των λειτουργών του (μπορείτε φαντάζομαι να φανταστείτε τι σημαίνει αυτό !!!) και που έννοιες όπως «εγκεφαλικός θάνατος» αποτελούν ακόμα αμφισβητούμενες νομικές κατασκευές και κατ επέκταση απόλυτα συγκεχυμένες έννοιες.

Στον αντίποδα βέβαια, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε την πιθανότητα, μέσα από τη Νομοθετική Πρωτοβουλία, κάποια πράγματα να βελτιωθούν – σε όφελος του έστω και κατ επιταγή «ανθρωπισμού» – και φυσικά των χιλιάδων συνανθρώπων μας, που η ζωή τους κρέμεται από μια κλωστή…

–          Δεν κάνουμε τίποτα άλλο απ το αντιγράφουμε κάτι που ήδη ισχύει σε Ισπανία και Πορτογαλία. Δεν ισχύει όμως σε άλλες χώρες της Βόρειας Ευρώπης, που έχουν να επιδείξουν σημαντικότατα ποσοστά εθελοντισμού και προσφοράς.

–          Η Ελλάδα δυστυχώς υστερεί δραματικά και σε αυτό… Μόνο των 0,9% των Ελλήνων, έχουμε δηλωθεί ως δωρητές οργάνων, όταν στο 10% του πληθυσμού μας, ανέρχεται το ποσοστό μόνο των νεφροπαθών της χώρας μας, που χρήζουν άμεσης μεταμόσχευσης.

–          Αναρωτιέμαι μήπως τελικά η ρήση «όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος», θα έπρεπε να βρει την εφαρμογή της και στην περίπτωση αυτή, εφόσον δεν φαίνεται να μας συγκινεί και να μας κινητοποιεί ιδιαίτερα η ανάγκη του διπλανού μας, ωθώντας μας σε κινήσεις προσφοράς και ανθρωπισμού.

–          Σαν Έλληνες διδάξαμε στο διάβα του χρόνου πολιτισμό, αναπτύξαμε επιστήμες, περάσαμε μηνύματα αλτρουισμού και θυσίας, υπερασπιζόμενοι αναλλοίωτες αρχές και αξίες. Σήμερα, με τη στάση μας θολώνουμε το μήνυμα και τσαλακώνουμε την εικόνα μας.

–          Τέλος, ίσως μια προσομοίωση της ανάγκης του διπλανού μας, μας πείσει. Ας βάλουμε τον εαυτό μας στη θέση αυτού που έχει ανάγκη. Ας δούμε με τα δικά του μάτια κι ας σκεφτούμε με το δικό του μυαλό. Τότε ίσως πραγματικά, αναθεωρήσουμε πολλά απ όσα σήμερα θεωρούμε δεδομένα και καλώς καμωμένα…

Όπως σε όλα τα πράγματα, θεωρώ πως το σωστό και δίκαιο βρίσκεται κάπου στη μέση.

Το Κράτος δεν μπορεί αυθαιρετώντας να νομοθετεί ερήμην των πολιτών. Δεν μπορεί να αποφασίζει πράγματα, που δεν μπορεί ορθολογικά να εφαρμόσει, την ώρα που και το θεσμικό πλαίσιο δεν είναι ξεκάθαρο και τη διαφθορά ακόμα δεν έχει πατάξει. Οφείλει πρώτα απ όλα να εξαντλήσει κάθε δυνατότητα ενημέρωσης και αφύπνισης, που μόνο μέσα από τη γνώση (των πολιτών) μπορεί να προκύψει.

Οι πολίτες απ την άλλη, σαφώς κι έχουμε το δικαίωμα της αυτεξουσιότητας, όμως θα πρέπει να αφήσουμε κατά μέρος μονομερείς λογικές και λογικές στενού προσωπικού συμφέροντος και ιδεοληψιών και να λειτουργήσουμε με καθαρή συνείδηση. Ευαισθησία, αλληλεγγύη, ανθρωπιά, αρωγή, αυτοθυσία υπήρξαν πάντα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της φυλής μας. Αυτό που χρειάζεται, είναι η σπίθα, ο αυθορμητισμός, η μίμηση προτύπων, το κίνητρο και η πληρέστερη γνώση όπως θα προκύψει μέσα από ενδελεχή και επαναλαμβανόμενη ενημέρωση, που θα τα αναδείξουν…

Ανυστερόβουλα και ανυπόκριτα, Κράτος και Πολίτες, πρέπει  να πάρουμε πρωτοβουλίες. Εύλογα μπορεί να αποδειχτεί, πως, αυτό που σήμερα φαντάζει και είναι αρνητικό, αύριο μπορεί να αναδειχτεί στη μεγάλη μας δύναμη. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να νιώσουμε και να λειτουργήσουμε σαν Έλληνες…

* Ο Γιώργος Νούτσος υπήρξε Δήμαρχος Γρεβενών 2007 – 2011

www.noutsosgeorgios.gr