Οι καμπάνες χτυπούν πένθιμα στη Δυτική Μακεδονία για τη ΔΕΗ.
“Καίγονται” τα τηλεοπτικά κανάλια, φουντώνει η θερινή Βουλή, αναστατώνονται κοινωνίες, κατηγορίες εργαζομένων, στυλώνει τα πόδια, δείχνοντας τα ψεύτικα δόντια της η συγκυβέρνηση στους συνδικαλιστές…
Αιτία ένα αγαθό κοινωνικό για κάποιους, προϊόν πλουτισμού για άλλους….
Η φάκα είναι το “φτηνό” ρεύμα…..
Οι μεγάλες αρχές είναι η απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας, η κατάργηση των μονοπωλίων!
Αυτά τα λένε οι σκληροί καπιταλιστές και όχι οι αιθεροβάμονες αριστεροί και οι σκληροπυρηνικοί κομουνιστές!
Μας φέρουν σε πλήρη σύγχυση, σε ποντικίσια αδρανοποίηση μετά από κρέμασμα και στρίψιμο της ουράς!
Το κρατικό μονοπώλιο θα φύγει, θάρθει το κεφάλαιο, όπως κάποτε το πράσινο δολάριο….
Στο μεταμορφωμένο σε “κρανίου τόπον” Δυτικομακεδονικό περιβάλλον θάρθουν τα “φιλικά” χέρια των επιτυχημένων ιδιωτών!
Αυτών των προ της πάλαι ποτέ καραμανλικής κρατικοποίησης , ιδιοκτητών, που απέτυχαν παταγωδώς….
Δεν θα ακολουθήσω την πεπατημένη.
Ότι είχα να πω τα είπα και τα έγραψα παλαιότερα με την υπόσχεση ότι θα επανέλθω…. “….Πιστεύω ότι οι βασικοί παραγωγικοί τομείς της οικονομίας, οι ενεργειακοί πόροι, οι μεταφορές, οι επικοινωνίες, τα επιφανειακά και υπόγεια ύδατα κλπ πρέπει να έχουν δημόσιο χαρακτήρα και να βρίσκονται υπό κοινωνικό έλεγχο.
Λόγοι εθνικοί, κυριαρχίας,ανεξαρτησίας και ασφάλειας, λόγοι αναπτυξιακοί, κοινωνικής δικαιοσύνης και αξιοπρέπειας, επιβάλλουν αυτόν τον χαρακτήρα.
Μόνο έτσι μπορούν να υπάρξουν πολιτικές ισόρροπης ανάπτυξης, κοινωνικής δικαιοσύνης και αναδιανομής του πλούτου.http://pseftogas2007.blogspot.gr/2013/12/a.html”Σήμερα θα πέσω σε χαμηλότερη τάση στα σκοτεινά νερά του στοχασμού…
Δημοκρατία, ανισότητες. δικαιοσύνη, πολιτική, αγορές, οικονομία….
Δεν ξέρω αν θα φωτίσω αλλά σίγουρα θα κεντρίσω, θα προσπαθήσω να ερεθίσω….τους βολεμένους.
Tί είμαστε σήμερα;
Μήπως δεν είμαστε μια αναρίθμητη μάζα δυστυχισμένων που προσπαθεί βολοδέρνοντας, υποχωρώντας, συμβιβαζόμενη, κερδίζοντας, “νικώντας”, καταπατώντας, εκβιάζοντας να προσπορισθεί κάποιες φθηνές απολαύσεις για να γεμίσουν την ρημαγμένη τους ψυχή;
Μήπως βλέπουμε πιο πέρα από τον μικρόκοσμό μας;
Μήπως δεν είναι μακρινό και ξένο ότι δεν αγγίζουμε;
Μήπως δεν είμαστε φυλακισμένοι στο κλουβί μιας ρηχής και γκρίζας καθημερινότητας;
Μήπως δεν διώξαμε από πάνω μας τον βαρύ μανδύα της πατρίδας και φορέσαμε αυτόν, τον ελαφρύ της ναρκισσιστικής ατομικότητας ή της ξεχειλωμένης διεθνιστικής απολιτικότητας;
Αποσυνδέσαμε την κοινή μας τύχη και ο καθείς οδεύει χωρίς φρένα και φρόνηση στην τρικυμισμένη θάλασσα της μοναδικότητας και της αβαβαιότητας….
Παραμένουμε ακόμη αν και ενήλικες , παιδιά του συστήματος, που ο αόρατος λόγω της ανωριμότητάς μας “παιδονόμος” μας κανοναρχεί με ευκολία.
Βαυκαλιζόμαστε ότι το σύστημα αυτό ονομάζεται δημοκρατία…
Κάθε φορά επινοεί και δημιουργεί έναν “νέο εχθρό”, για να μας πείσει όχι μόνο ότι είναι το καλύτερο αλλά και ότι δίκαια μας αφαιρεί συνεχώς, δικαιώματα, πόρους, συνήθειες, ψήγματα ελευθερίας, για την “ασφάλειά” μας, για την εύρυθμη λειτουργία της ευτυχοδυστυχίας μας….
Όλα αυτά θα τα νομιμοποιούμε δια της ψήφου μας αψηφώντας τους κινδύνους της αποδιωγμένης κρίσης!
Η νέα δικτατορία της ανεξέλεγκτης τεχνολογίας των παραγωγών και νομέων της, η απόλυτη ψηφιοποίηση και καταγραφή των πάντων το αόρατο δίχτυ της αράχνης με το οποίο πλέκεται ο δηλητηριώδης μανδύας Διηάνειρας.
Κρίθηκε ποτέ κανένας για την αποτελεσματικότητα στην καταπολέμηση του “εχθρού”;
Ασφαλώς, όχι!
Η ισόβια διατήρηση των εκάστοτε “εχθρών” είναι η εγγύηση της διατήρησης του συστήματος!
Η μόνη πολιτική για τους φτωχούς που θα γίνονται περισσότεροι και φτωχότεροι είναι η φυλακή.
Πραγματική ή κοινωνική είναι η επιλεγμένη λύση!
Λιγότερα δικαιώματα, ανεργία, χειρότερη ή καθόλου περίθαλψη και παιδεία, απουσία ελευθέρου χρόνου και άλλης εκούσιας επιλογής πλην της κυρίαρχης, είναι το νέο μοντέλο της γερμανικής επικυριαρχίας στην Ευρώπη.
Η έννοια του εγκλήματος διευρύνεται, η πολιτική διαμαρτυρία ποινικοποιείται,η συστηματική παρακολούθηση θα επεκτείνεται ( με μικροτσίπ από την γέννηση) τα ΜΜΕ θα τίθενται πλήρως στην υπηρεσία ποδηγέτησης, όπως και η δικαιοσύνη μετατρεπόμενη σε βραχίονα της εκτελεστικής εξουσίας….
Εάν δεν αντιληφθούμε έγκαιρα ότι η κυριαρχία της ανεξέλεγκτης αγοράς, του μεταπρατικού και επιθετικού άυλου και μη παραγωγικού καπιταλισμού δεν έχει πλέον ανάγκη την πραγματική δημοκρατία, και την ελευθερία της αμφισβήτησης των προνομίων, της αναδιανομής του πλούτου, του κοινωνικού ελέγχου, οδηγούμαστε με βεβαιότητα από το Δυτικό δυαδικό μοντέλο παραγωγικού καπιταλισμού-δημοκρατίας, σε ένα σύστημα κινεζικού μονοκομματικού οικονομικού και πολιτικού προτύπου όπου κόμμα, συμφέρον και κεφάλαιο ταυτοποιούνται και περιιορίζονται σε μια χούφτα ανθρώπων του παρασκηνίου….
Η επιθυμία σε άκρατη κατανάλωση θα οδηγήσει στην καταστροφή.
Η εξάντληση των πόρων, ο έλεγχός τους, οδηγούν σε συγκρούσεις….
Η ακόρεστη επιθυμία θα οδηγήσει σε μη ελεγχόμενες συγκρούσεις, σε χρήση άμετρης βίας, σε μια παγκόσμια, πιθανή όσο ποτέ πυρηνική καταστροφή…
Το πρώτο βήμα έγινε σε τοπικό επίπεδο με τη χρήση “απεμπλουτισμένου” ουρανίου….
Δεν ανησύχησε κανείς…
Γιατί να ανησυχήσει όταν δεν θα γίνει στη γειτονιά του;
Όταν θα γίνει για το “καλό” μας;
Σε τέτοιο πεδίο παραλογισμού απολαμβάνουμε τις λωτομορφικές μικροχαρές μας…..

Δημήτρης Ψευτογκάς