• Λινοί ήταν αυτοί η αυτές που μπορούσαν να δώσουν οδηγίες η συμβουλές σε καθημερινα προβλήματα υγείας που παρουσιαζονταν στους κάτοικους του χωρίου μας.Οι γνώσεις γενικες και αόριστες χωρίς να γνωρίζει κάνεις το θεραπευτικό αποτέλεσμα η δε μετάδοση της γνώσης από γεννία σε γεννια χωρίς καμμια διαφοροποίηση.Η ελλειψη πληροφοριών ηταν μεγάλη οι δε επιστήμονες άγνωστοι στην εποχή μας.Τα καλοκαίρια ξυπολυτοι χωρίς παπούτσια η κάλτσες «τι σας θυμίζω και εγω τωρα»εκτΕθΕΐμενοι σε δηνματα σφήκας η διάφορων εντομών η άμεση αντίδραση μας ηταν να τοποθετήσουμε πανω στο δείγμα κρυο παγωμένο νερο κατι που μετρίαζε τον πονο και την τοπική αντίδραση πιθανό λογω αγγειοσυσπασης και επομένως μικρότερης απορροφησης του αλλεργίογονου,Αυτο επαναλαμβανονταν πολλές φορές αναλογα με την ένταση του novo υ. Ολο ι οσαι παρείχαν συμβουλές είχαν γνώσεις γενιάς και αφορούσαν πολλαπλα προβλήματα υγείας και όχι ένα μονο νόσημα δεν ηταν δηλαδη υποειδικοι όπως λεμε σήμερα που ταλαιπωρούν τον άρρωστο αλλα και ο κοσμος ταλαιπωρείται αναζητώντας την γνώση του υποειδικου και όχι την επίλυση τουν προβλήματος του.«Κατ εμε δεν εχεις τίποτα »είναι μια φράση που ακούγεται καθημερινό στα εξωτερικά ιατρεία των νοσοκομείων οπου η χρηση της καθαρεύουσας νομίζει κάνεις πως δίνει υπέροχη στον γιατρό και πίεση στον άρρωστο με αποτελεσμα να αποδεχεται σαν μοναδικο αυτό που ακουει.Ο τροπος αντιμετώπισης τραυματων απο τις αιχμηρές πετρες κυρίως και λιγωτερο απο σκουριασμένες λαμαρίνες αντιμετωπίζονταν με την ούρηση πανω στο τραύμα οπο τον πασχοντα η απο τον συνομιληκο του και ηταν Ο κύριος τρόπος αντισηψίας’.Αν το τραύμα διαπυισκονταν τοποθετούνταν πανω σ αυτό ενα φύλλο απο το καλλωπιστικό φυτο πάγος απο το οποίο αφαιρούνταν μια λεπτή διαφανή
* μεμβράνη που επικάλυπτε το φύλλο και τοποθετούνταν πανω στο τραυμα.Αυτο προκαλούσε αποστηματοποιηση του τραύματος και αυτόματη παροχετευση με τελικό αποτελεσμα την ιαση.Η χρυσή που ακουναμε στα παιδία μας χρονιά είναι ο γνωστός σήμερα σε ολους ίκτερος .Η πιο συχνή αίτια εκείνη τη εποχή ηταν η ηπατίτιδα λογω των άθλιων συνθηκών διαβίωσης των κάτοικων .Η αντιμετώπιση αυτής ηταν κόψιμο tou κατω χείλους η του τμήματος που στηρίζονταν η γλωσσά. Πιστεύονταν πως ο τροπος αυτός ηταν n θεραπεία της χρυσής Για την αντιμετώπιση του πυρετού η τοποθέτηση στο σωμα και στο κεφάλι κομπρεσσας απο πετσετες βουτηγμενες σε κρυο νερο ,ηταν η συνηθισμένη πρακτική .Τέλος n αντιμετώπιση των διαρροιών ηταν η χορηγηση καφε αν βρίσκονταν, η ενα διαλυμα απο συμπυκνωμένο λεμονί το «λεμοντουζου» οπως το ονομαζαμε και μαυτο το ονομα ηταν ννωστο σε ολους μας,.Εκείνο που συχνά χρησιμοποιούνταν και πολλές φορές ηταν επικίνδυνο για τον πασχοντα ηταν η τοποθέτηση ζεστού τούβλου η κεραμίδας στην κοιλία του όταν πονούσε..Αποφεύγονταν αρκετες φορές αφου ηταν δύσκολο παρα την πείρα τους να αποκλείσουν τη σκωληκοειδιτιδα.Η εφαρμογή της βεντούζας σε ατομα με λοιμώξεις του αναπνευστικού, πνευμονίες όπως ελεγαν οι παλιοί εφαρμόζονταν επίσης πολύ συχνά απο ατομα όμως που είχαν πείρα σ αυτήν την θεραπευτική μεθοδο.Λιγα ατομα είχαν αυτές τις γνώσεις στα χωρια.Ηταν ομως ωφϊλιμες και χρήσιμες στις δύσκολη εκείνη εποχή της πείνας
και της εξαθλίωσης.Τα άτομα δε αυτα είχαν τον σεβασμό και την αγαπη των περισσοτέρων.Κραταμε στην ψυχη μας το μεγαλείο εκείνων των ανθρωπων.Σημερα στην εποχή της απανθρωποποιησης λείπει η προσφορά, η αγαπη ,ο σεβασμός ,η αλληλεγγύη ,ο πονος για τον διπλανό μας Η θύμηση τους θα είναι η ελάχιστη τιμη γιαυτους και ενα μικρό μνημοσυνο πουολοιαυτοι στερηθηκαν.
* Ν Κ Ακριτιδης
* Παθολΰγος Διευθυντής ΕΣΥ