Ως ενισχυμένα πτερύγια άρχισαν να εξελίσσονται τα πίσω πόδια, σύμφωνα με μελέτη τουπανεπιστημίου του Σικάγο που δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση Proceedings of the National Academy of Sciences.

Η μελέτη βασίστηκε στην ανακάλυψη καλοδιατηρημένων απολιθωμάτων ενός προϊστορικού ζώου ηλικίας 375 εκατομμυρίων ετών, με την επιστημονική ονομασία Tiktaalik roseae.

Το Tiktaalik roseae θεωρείται μεταβατικό είδος από τα ψάρια στα τετράποδα ζώα. Τα ευρήματα αμφισβητούν τις υφιστάμενες θεωρίες που υποστηρίζουν ότι τα πίσω πόδια εξελίχθηκαν μόνο αφότου τα σπονδυλωτά ζώα άρχισαν να ζουν στην ξηρά.

Σύμφωνα με την περιγραφή των επιστημόνων, το περίεργο πλάσμα ήταν αναμφισβήτητα ψάρι καθώς είχε βράγχια, λέπια και πτερύγια.

Ωστόσο, διέθετε και χαρακτηριστικά τα οποία συναντάμε στα σύγχρονα τετράποδα και συγκεκριμένα στα αμφίβια, τα ερπετά, τα θηλαστικά και πολλά πτηνά.

Ειδικότερα το προϊστορικό ψάρι είχε θώρακα, λαιμό και πνευμόνια, καθώς επίσης και ώμους, αγκώνες και καρπούς που το βοηθούσαν να σέρνεται στο έδαφος.

Με πλατύ, επίπεδο κεφάλι και κοφτερά δόντια το Tiktaalik roseae έμοιαζε με υβρίδιο ψαριού και κροκόδειλου. Έφτανε σε μήκος τα 2,7 μέτρα και κυνηγούσε στο γλυκό νερό, σε μικρά βάθη.

Το 2004 επιστήμονες που πραγματοποιούσαν έρευνα στη νήσο Έλσμιρ στον Καναδά ανακάλυψαν απολιθώματα από το μπροστινό μισό του προϊστορικού ζώου και συγκεκριμένα το κρανίο, τους ώμους και τα μπροστινά πτερύγια.

Λίγα χρόνια μετά την αρχική ανακάλυψη, η οποία είχε προκαλέσει έκπληξη στην επιστημονική κοινότητα, οι επιστήμονες επέστρεψαν στο σημείο και κατάφεραν να εντοπίσουν τα υπόλοιπα απολιθώματα που ολοκλήρωσαν το παζλ.

Ακόμα δεν έχει εξακριβωθεί γιατί προϊστορικά πλάσματα που μοιάζουν με σαλαμάνδρες εξελίχθηκαν και σταδιακά άρχισαν να βγαίνουν από το νερό, ωστόσο το περιβάλλον κάθε εποχής μπορεί να μας δώσει κάποια στοιχεία.

Το Tiktaalik roseae και άλλα μεταβατικά είδη έζησαν κατά την Ύστερη Δεβόνια Περίοδο πριν 395 με 362 εκατομμύρια χρόνια.

Πριν τον σχηματισμό των χερσαίων οικοσυστημάτων η γη ήταν λασπώδης και δεν έδινε κανένα κίνητρο στα σπονδυλωτά ζώα για να βγουν από το νερό.

Έτσι το να μπορούν να μετακινηθούν στην άμμο και στη λάσπη σε ρηχά νερά κατέστη εξελικτικό πλεονέκτημα.

Με την πάροδο του χρόνου τα ψάρια και τα μεταβατικά είδη είχαν πολλούς λόγους για να εγκαταλείψουν το νερό, όπως για παράδειγμα για να ξεφύγουν από τους θηρευτές ή να κυνηγήσουν χερσαία έντομα. Έτσι έγινε η μετάβαση στην ξηρά.

econews