Έχουν περάσει έξι χρόνια από την ημέρα που πέρασα την πόρτα του ραδιοφωνικού και τηλεοπτικού σταθμού ΚΑΝΑΛΙ 28 (SUPER 28 πλέον) & Ράδιο Γρεβενά. Δεν πίστευα ποτέ πως μετά από τόσα χρόνια θα καταφέρω να κάνω αυτό που ονειρευόμουν επάγγελμα. Σε όλη αυτή (τη σύντομη) πορεία μου στο χώρο των ΜΜΕ δεν έκλεισα ποτέ καμία πόρτα παρ’ ότι αρχικά η τρέλα μου είχε να κάνει με τον αθλητισμό. Και το έκανα αυτό διότι εκτός από τον Πυρσό, τον Πρωτέα, τον Γυμναστικό αλλά και τις ομάδες των τοπικών πρωταθλημάτων υπήρξαν κι άλλα πράγματα που μου τράβηξαν την προσοχή στην μικρή αυτή πολιτεία που επέλεξα να ζω.

Έφτασα στο σημείο να βγαίνω στο δρόμο για ρεπορτάζ καλύπτοντας αθλητικούς αγώνες, πολιτιστικές εκδηλώσεις, ομιλίες πολιτικών προσώπων και όχι μόνο και οτιδήποτε θα ενδιέφερε το τηλεοπτικό και ραδιοφωνικό κοινό του μέσου στο οποίο εργάζομαι. Χωρίς φυσικά να σημαίνει πως μου ήταν ευχάριστα όλα όσα έβλεπα. Δεν έκλεισα όμως ποτέ την πόρτα, δεν γύρισα ποτέ την πλάτη σε οποιαδήποτε πρόσκληση είτε συλλόγου είτε απλού πολίτη που με σταμάταγε στο δρόμο και μου μετέφερε το πρόβλημα του, την ανησυχία του. Και τις περισσότερες φορές έπαιρνα την πρωτοβουλία να καλύψω ένα γεγονός επειδή ο ίδιος θεώρησα σωστό πως αξίζει προβολής και όχι επειδή μου το ΕΠΕΒΑΛΕ ο εργοδότης μου. Γι’ αυτό και αυτή τη στιγμή επέλεξα να μιλήσω σαν Χρήστος και όχι σαν… υπάλληλος του μέσου στο οποίο εργάζομαι.

Σε κανένα ρεπορτάζ δεν πήρα… θέση, αλλά αρκέστηκα στο γεγονός της κάλυψης της είδησης. Είτε αυτή ήταν η κοπή της βασιλόπιτας ενός συλλόγου, είτε ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι, είτε το κλείσιμο των δρόμων λόγω κακοκαιρίας.

Προσπάθησα να μην έρθω σε ρήξη με κανέναν και να μην απαντήσω ΠΟΤΕ σε οποιαδήποτε κριτική μου ασκήθηκε για τη δουλειά μου, είτε αυτή ήταν καλοπροαίρετη είτε κακοπροαίρετη. Θεωρώ βλέπετε πως όταν ασχολείσαι με τα… κοινά -από οποιοδήποτε πόστο- και εκτίθεσαι… δημόσια πρέπει να είσαι έτοιμος να δεχτείς την οποιαδήποτε κριτική. Είναι άλλο πράγμα όμως η κριτική και άλλο πράγμα η… επίθεση (φραστική) πόσο μάλιστα εκτός του χώρου εργασίας σου και παρουσία φίλων, συγγενικών προσώπων αλλά και αγνώστων.

Αυτός λοιπόν είναι και ο λόγος που πήρα την απόφαση να τοποθετηθώ για πρώτη φορά για ένα περιστατικό που έλαβε… χώρα το απόγευμα της Κυριακής, 26 Φεβρουαρίου. Μια φραστική επίθεση από έναν άνθρωπο που ανεξάρτητα με τη σχέση την οποία μπορεί να έχουμε, ασχολείται με τα κοινά της πόλης και μάλιστα από δύο ιδιαίτερα σημαντικά πόστα. Αυτό του προέδρου του εμπορικού συλλόγου της πόλης μας αλλά κι αυτό του αντιδημάρχου. Κι επειδή σας είπα και παραπάνω πως είναι η πρώτη φορά που αποφασίζω να… απαντήσω στη φραστική επίθεση (φραστική επίθεση με στόχο το μέσο στο οποίο εργάζομαι και όχι εμένα τον ίδιο) θα το κάνω με ονόματα και με παράθεση των γεγονότων όπως ακριβώς συνέβησαν.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Σε ρυθμούς καρναβαλιού κινήθηκε τις τελευταίες ημέρες η πόλη μας. «Γρεβενά και Ανακατωσιά» ο τίτλος των εκδηλώσεων και όχι «Ανακατωσάρια», που θέλησαν κάποιοι να τα κάνουν… ένα, αλλά αυτό είναι κάτι που σηκώνει μεγάλη κουβέντα.

Το αν πέρασα καλά είναι δικό μου θέμα.

Το αν μου άρεσαν αυτά που έγιναν φέτος στην πόλη είναι επίσης δικό μου θέμα.

Το αν θα καλύψω ένα γεγονός, το αν το έχω καλύψει ήδη και το πότε θα προβληθεί επιτρέψτε μου να πω, πως είναι επίσης δικό μου θέμα και νομίζω πως θα πρέπει πρώτα να περάσει ένα μικρό χρονικό διάστημα για να ακολουθήσει η όποια κριτική.

Την Κυριακή το απόγευμα λοιπόν ΕΠΕΛΕΞΑ να ζήσω τους αποκριάτικους ρυθμούς της πόλης σαν απλός πολίτης και όχι σαν… υπάλληλος κάποιου μέσου, παρέα με φίλους και συγγενικά πρόσωπα.

Περπατώντας στον πεζόδρομο της πόλης μας συνάντησα τον αντιδήμαρχο κ. Παρασκευαϊδη και βασικό υπεύθυνο των φετινών εκδηλώσεων. Με φώναξε κοντά του και κάπου εκεί άρχισε η φραστική… επίθεση.

«Που είσαι Χρηστάρα; Δεν σε είδα καμία από αυτές τις ημέρες έξω με την κάμερα να τραβήξεις το μεγαλείο στα φετινά Ανακατωσάρια με μόλις 20.000 ευρώ, ενώ την προηγούμενη εβδομάδα είχε ρίξει λίγο χιόνι και έκανες ρεπορτάζ» μου είπε αρχικά και δεν σας κρύβω πως πέρασε αρκετή ώρα μέχρι να  καταλάβω τι ήθελε να πει ο… ποιητής. Τι σχέση είχαν οι εκδηλώσεις με τα χιόνια ακόμα προσπαθώ να καταλάβω. Το αν κόστισαν 20.000 ευρώ (έτσι τουλάχιστον είπε ο αντιδήμαρχος) είναι κάτι που αυτός θα κληθεί να αποδείξει. Το σίγουρο πάντως είναι πως δεν ήταν Ανακατωσάρια.

Δεν έδωσα σημασία και απλά χαμογέλασα για να συνεχιστεί η φραστική επίθεση λέγοντας μου με ιδιαίτερα ειρωνικό ύφος: «Μη χαζογέλας, θέλω να με κοιτάς στα μάτια» μου είπε και συνέχισε: «Ξέρω ότι δεν φταις εσύ. Άλλος φταίει. Και σου μιλάω έτσι τώρα, όχι σα να μιλάω στο Χρηστάρα που αγαπάω, αλλά στον υπάλληλο Χρήστο Γρίδα». 

Αν η κουβέντα αυτή, ήταν τελείως προσωπική ειλικρινά σας λέω δεν υπήρχε περίπτωση να προχωρήσω σε τέτοιες λεπτομέρειες. Και αναφέρομαι στην κουβέντα μου με τον αντιδήμαρχο και όχι με τον κ. Χρήστο που… αγαπάω (συνυποψήφιο στις δημοτικές εκλογές 2010). Το έντονο ύφος και η δυνατή ομιλία του αντιδημάρχου παρουσία τρίτων με ανάγκασε να το κάνω. Του ζήτησα μάλιστα με ιδιαίτερα ευγενικό τρόπο να χαμηλώσει τους τόνους και η απάντηση που ήρθε ήταν: «Φωνάζω για να ακούει και να τα μαθαίνει ο κόσμος» μου είπε και θεωρώ πως ανεξάρτητα με το τι πίστευε και το τι ήθελε να πει, προσέβαλε κυρίως τους ανθρώπους που συνόδευα και μετά εμένα τον ίδιο. Δεν σεβάστηκε καν την παρουσία… τρίτων προσώπων και πολύ φοβάμαι πως μόνο τυχαίο δεν ήταν αυτό.

Από την πλευρά μου, δεν έχω καμία απολύτως διάθεση να δώσω συνέχεια, θεώρησα όμως υποχρέωση μου να παραθέσω το παραπάνω γεγονός περισσότερο σε ένδειξη σεβασμού τόσο προς τα πρόσωπα που συνόδευα όσο και για τους περαστικούς που ήταν παρόντες και ειλικρινά δεν ξέρω τι συμπεράσματα μπορεί να έβγαλαν.

Χρήστος Γρίδας