Η κοινωνική καταστροφή που συντελείται στην Ελλάδα στην εποχή των μνημονίων και της τρόικας είναι άνευ προηγουμένου. Οι υφεσιακές πολιτικές, που υιοθετούνται απαρέγκλιτα από τις αρχές του 2010, έχουν οδηγήσει α) σε πραγματικά ποσοστά ανεργίας άνω του 30%, β) σε αδήλωτη εργασία, που κινείται σταθερά πάνω από το 30%, γ) σε μειώσεις μισθών 20%-50%, δ) σε μειώσεις συντάξεων που μεσοσταθμικά φτάνουν το 32% με βάση τις ακαθάριστες συντάξεις, αλλά που ξεπερνούν το 40% εάν συνυπολογίσουμε την αύξηση της φορολογίας και τις “ειδικές” και ”προσωρινές” παρακρατήσεις των συντάξεων και ε) σε ποσοστά φτώχειας 35% στο σύνολο του πληθυσμού.

Το δημόσιο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης και πρόνοιας βρέθηκε εξ αρχής στο στόχαστρο των νεοφιλελεύθερων ελίτ. Αντί να ληφθούν μέτρα αυξημένης κοινωνικής προστασίας των θυμάτων της οικονομικής κρίσης, η συγκυρία αξιοποιείται από την κυβέρνηση και την τρόικα ως ευκαιρία απορρύθμισης και κατεδάφισης της κοινωνικής πολιτικής, κατάργησης του δημόσιου, καθολικού και αναδιανεμητικού χαρακτήρα της κοινωνικής ασφάλισης και μετατροπή ενός συστήματος βασισμένου στην αλληλεγγύη των γενεών σε ένα νεοφιλελεύθερο κεφαλαιοποιητικό μοντέλο σύγκρουσης των γενεών, ενοχοποίησης των ηλικιωμένων, σταδιακής απόσυρσης του δημοσίου από την χρηματοδότηση της κοινωνικής ασφάλισης και ιδιωτικοποίησής της.

Συντάξεις πείνας, καταληστευμένα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων, παραμετρικές αλλαγές (αυξήσεις ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, μειώσεις συντάξεων κλπ.), που οδηγούν πρακτικά σε αδυναμία πρόσβασης στην πλήρη σύνταξη λόγω και της απορρύθμισης-ακραίας ευελιξίας στην αγορά εργασίας, συνθέτουν ένα ζοφερό σκηνικό ένα βήμα πριν την ολοκληρωτική κατάρρευση της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης.

Το καταστροφικό έργο της τρόικας και των κυβερνήσεων της τελευταίας πενταετίας σε βάρος της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης και των συντάξεων διευκολύνθηκε από τις διαχρονικές αντι-ασφαλιστικές νομοθετικές παρεμβάσεις των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ στην προ μνημονίων περίοδο, που κινήθηκαν με συνέπεια στον δρόμο της υποβάθμισης και εν τέλει της ιδιωτικοποίησής του δημοσίου συστήματος κοινωνικής ασφάλισης.

Η επαναθεμελίωση και αναβάθμιση ενός ισχυρού και βιώσιμου συστήματος κοινωνικής ασφάλισης δημόσιου, αλληλέγγυου, καθολικού και αναδιανεμητικού αποτελεί ένα βασικό πυλώνα για την κοινωνική ανασυγκρότηση της χώρας μας με κεντρικό άξονα την αποκατάσταση της αξιοπιστίας του στη συνείδηση των ασφαλισμένων, την οικονομική βιωσιμότητα και την κοινωνική αποτελεσματικότητά του. Η δραστική καταπολέμηση φαινομένων που τορπιλίζουν την βιωσιμότητά του, όπως είναι η πρωτοφανώς υψηλή ανεργία, η γενικευμένη ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, οι μειώσεις μισθών, η εισφοροδιαφυγή, η εισφοροαποφυγή, η αδήλωτη εργασία και οι ανασφάλιστες εργασιακές σχέσεις, συνδυάζονται με πολιτικές αντιστροφής του σημερινού οργανωτικού κατακερματισμού του με συγκλίσεις, όμως, που δεν θα είναι, όπως συμβαίνει σήμερα, στο κατώτερο επίπεδο.

Ο επανασχεδιασμός, η αποκατάσταση και η αναβάθμιση του χαρακτήρα και του ύψους των παροχών του δημοσίου συστήματος κοινωνικής ασφάλισης προϋποθέτει την πλήρη αποκατάσταση των μηχανισμών χρηματοδότησής του με υποχρεωτική τριμερή συμμετοχή, με συμπληρωματικούς δημόσιους πόρους για την κάλυψη των απωλειών, που υπέστησαν τα αποθεματικά και η περιουσία των ασφαλιστικών ταμείων από τη συστηματική για περισσότερο από μισόν αιώνα λεηλασία τους.

Είναι προφανές ότι η επιχείρηση για την οικοδόμηση ενός σύγχρονου και δίκαιου δημοσίου συστήματος κοινωνικής ασφάλισης εξαρτάται ευθέως από την επανεκκίνηση της οικονομίας και την επιτυχή παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας με προτεραιότητες την αντιμετώπιση της ανεργίας, την αναδιανομή των εισοδημάτων υπέρ των λαϊκών στρωμάτων και την αποκατάσταση και αναβάθμιση των εργασιακών σχέσεων. Επιπλέον, απαιτείται η λήψη ορισμένων μέτρων άμεσης εφαρμογής στην κατεύθυνση της ανακούφισης κυρίως των θυμάτων της ανθρωπιστικής κρίσης και της ακραίας φτώχειας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δεσμευτεί ότι ως κυβέρνηση θα βάλει «φρένο» στις μειώσεις των συντάξεων, κύριων και επικουρικών, με σταδιακή αποκατάστασή των απωλειών τους τα χρόνια του μνημονίου με βάση τους ρυθμούς ανάκαμψης της οικονομίας, ξεκινώντας πρώτα απ’ όλα από τους χαμηλοσυνταξιούχους.

Ως ένα πρώτο και άμεσο μέτρο αποκατάστασης των απωλειών των συντάξεων στα έτη των μνημονίων με την παρούσα πρόταση νόμου προωθούμε την επαναχορήγηση της δέκατης τρίτης σύνταξης, δηλαδή του δώρου Χριστουγέννων, στους χαμηλοσυνταξιούχους με μηνιαίες κύριες συντάξεις κάτω από τα 700 ευρώ. Η παρούσα πρόταση νόμου θα αποτελέσει μια άμεση μετεκλογική νομοθετική ρύθμιση, που θα προωθήσει η κυβέρνηση της Αριστεράς.

Ειδικότερα, η ψήφιση της παρούσας Πρότασης Νόμου, καθίσταται επιβεβλημένη και για τους εξής λόγους:

• Σύμφωνα με τις αντίστοιχες προβλέψεις της διαχρονικώς (μέχρι το έτος 2012) ισχύουσας σχετικής νομοθεσίας, οι σημερινοί συνταξιούχοι είχαν υποχρεωθεί να καταβάλλουν, σ’ ολόκληρη τη διάρκεια την ενεργού εργασιακής τους ζωής, το σύνολο των προβλεπόμενων ασφαλιστικών εισφορών για κύρια σύνταξη που αναλογούσαν στον ασφαλισμένο και για τα εισπραττόμενα ποσά ως επιδόματα εορτών (δώρα) Χριστουγέννων και Πάσχα (όπως και για τα αντίστοιχα ποσά του επιδόματος αδείας).
• Παρόμοια υποχρέωση είχαν και οι κατά καιρούς εργοδότες των πρώην μισθωτών σημερινών συνταξιούχων σε σχέση με την καταβολή της αντίστοιχης εργοδοτικής ασφαλιστικής εισφοράς.
• Συνεπώς, το ποσόν των αναλογούντων επιδομάτων εορτών (δώρων) Χριστουγέννων  και Πάσχα (αλλά και του επιδόματος αδείας) έχει, ήδη, προπληρωθεί από ασφαλισμένους και εργοδότες και έχει προεισπραχθεί από τα ασφαλιστικά Ταμεία, σταδιακά, με τις καταβολές των ως άνω ασφαλιστικών εισφορών.
• Η νομοθετική παρέμβαση της κυβέρνησης να καταργήσει με το Ν. 4093/2012 το δικαίωμα των συνταξιούχων να εισπράττουν τα επιδόματα εορτών (δώρα) Χριστουγέννων και Πάσχα, συνιστάμονομερή ενέργεια του κράτους σε βάρος τους, που επιφέρει ανεπίτρεπτη βλάβη στα συναφή δικαιώματά τους.
• Από τα πιο πάνω, καθίσταται σαφές, ότι η επαναφορά και επαναχορήγηση των επιδομάτων εορτών  (δώρων) Χριστουγέννων και Πάσχα αποτελεί επιβεβλημένη πράξη της Πολιτείας, αναγκαία για να αποκαταστήσει τις αρχές της συνέπειας και της εντιμότητας του κράτους απέναντι στους συνταξιούχους, που κατέβαλλαν στο σύνολό τους τις προβλεπόμενες ασφαλιστικές εισφορές και επί των ποσών που αντιστοιχούσαν στα επιδόματα εορτών (δώρα) Χριστουγέννων και Πάσχα.
• Η παρούσα Πρόταση Νόμου αποτελεί, λόγω των σημερινών συνθηκών, ένα πρώτο βήμα για την σταδιακή αποκατάσταση των απωλειών των συντάξεων εξαιτίας των ανωτέρω περικοπών.

Με βάση τα επίσημα στοιχεία του Ιουλίου 2014, η ρύθμιση αυτή αφορά 1.162.920 συνταξιούχους, που παίρνουν μηνιαίες κύριες συντάξεις κάτω από 700 ευρώ και συνολικό ετήσιο κόστος 543.055.600 ευρώ.

Επί του άρθρου

Στον άρθρο μόνο της παρούσης πρότασης νόμου αποκαθίσταται η καταβολή της 13^ης σύνταξης για τους χαμηλοσυνταξιούχους που λαμβάνουν μηνιαίες συντάξεις κάτω από τα 700 ευρώ.

Πρόταση νόμου

Άρθρο μόνο

1. Στη διάταξη της υποπαραγράφου Β.4 του Νόμου 4093/2012 προστίθεται το εξής: «Το εδάφιο Β4 του Ν. 4093/2012 δεν αφορά στο επίδομα Χριστουγέννων για τους συνταξιούχους και βοηθηματούχους του Δημοσίου, εφόσον το συνολικό ποσό της μηνιαίας καταβαλλόμενης κύριας σύνταξης δεν υπερβαίνει τα 700 ευρώ. Η ισχύς του προστιθέμενου εδαφίου άρχεται από την ημερομηνία δημοσίευσής του στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης».

2. Στην περίπτωση 3 της υποπαραγράφου Ι.Α.6 του Νόμου 4093/2012 προστίθεται το εξής: «Η περίπτωση 3 της υποπαραγράφου Ι.Α.6. του νόμου 4093/2012 δεν αφορά στο επίδομα Χριστουγέννων για τους συνταξιούχους και βοηθηματούχους των φορέων και τομέων κοινωνικής ασφάλισης αρμοδιότητας του Υπουργείου Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας καθώς και του ΟΓΑ, του ΝΑΤ και της Τράπεζας της Ελλάδας, εφόσον το συνολικό ποσό της μηνιαίας καταβαλλόμενης σύνταξης δεν υπερβαίνει τα 700 ευρώ. Κατ’ εξαίρεση παραμένει σε ισχύ το άρθρο 32 του ν. 3896/2010 όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 37 παρ. 2β του ν. 3996/2011 ΦΕΚ Α 170/5.8.2011. Η ισχύς του δευτέρου εδαφίου του παρόντος άρθρου άρχεται από την ημερομηνία δημοσίευσής του στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης».

 

Αθήνα, 22 Δεκεμβρίου 2014

Οι προτείνοντες Βουλευτές

 

Τσίπρας Αλέξης

Στρατούλης Δημήτρης

Μητρόπουλος Αλέξης

Αγαθοπούλου Ειρήνη – Ελένη

Αθανασίου Νάσος

Αλεξόπουλος Απόστολος

Αμανατίδης Γιάννης

Αμμανατίδου Ευαγγελία

Αποστόλου Ευάγγελος

Αυλωνίτου Ελένη

Βαλαβάνη Νάντια

Βαμβακά Τζένη

Βαρεμένος Γεώργιος

Βούτσης Νικόλαος

Γαϊτάνη Ιωάννα

Γάκης Δημήτρης

Γελαλής Δημήτρης

Γερμανίδης Αθανάσιος

Γεροβασίλη Όλγα

Γεωργοπούλου – Σαλτάρη Έφη

Δερμιτζάκης Κωνσταντίνος

Διακάκη Μαρία

Διαμαντόπουλος Ευάγγελος

Διώτη Ηρώ

Δραγασάκης Γιάννης

Δρίτσας Θεόδωρος

Δριτσέλη Παναγιώτα

Ζαχαριάς Κωνσταντίνος

Ζεϊμπέκ Χουσεΐν

Ζερδελής Γιάννης

Θεοπεφτάτου Αφροδίτη

Ιγγλέζη Αικατερίνη

Καλογερή Αγνή

Κανελλοπούλου Μαρία

Καραγιαννίδης Χρήστος

Καρά Γιουσούφ Αϊχάν

Κατριβάνου Βασιλική

Καφαντάρη Χαρούλα

Κοδέλας Δημήτρης

Κοντονής Χαράλαμπος – Σταύρος

Κούβελα Φωτεινή

Κουράκης Αναστάσιος

Κουρουμπλής Παναγιώτης

Κριτσωτάκης Μιχάλης

Κωνσταντοπούλου Ζωή

Κυριακάκης Βασίλης

Λαφαζάνης Παναγιώτης

Μαντάς Χρήστος

Μεϊκόπουλος Αλέξανδρος

Μιχαλάκης Νικόλαος

Μιχελογιαννάκης Ιωάννης

Μπάρκας Κωνσταντίνος

Μπόλαρη Μαρία

Ξανθός Ανδρέας

Ουζουνίδου Ευγενία

Παναγούλης Ευστάθιος

Πάντζας Γεώργιος

Παπαδημητρίου (Μάνια) Γεσθημανή

Πετράκος Αθανάσιος

Σαμοΐλης Στέφανος

Σταθάκης Γεώργιος

Σταθάς Γιάννης

Σταμπουλή Αφροδίτη

Συρμαλένιος Νικόλαος

Τριανταφύλλου Μαρία

Τσακαλώτος Ευκλείδης

Τσουκαλάς Δημήτρης

Φωτίου Θεανώ

Χαραλαμπίδου Δέσποινα

Χατζηλάμπρου Βασίλης

Χατζησοφιά Άννα