Η Αμερική σκοτώνει τα παιδιά της…

Η βιομηχανική κοινωνία έχει πολλές στρεβλώσεις και προβλήματα πέραν του εξωραϊσμού του εξωτερικού περιβλήματος που επιτυχώς προσφεύγουν τα αφεντικά και οι πρόθυμοι υπηρέτες. Το υποκείμενο βιομηχανικός άνθρωπος πάσχει σοβαρά. Εργαλείο, εξάρτημα, μιας παραγωγικής μηχανής, εξαθλιωμένο αντικείμενο, αυτονομείται, απομονώνεται κοινωνικά και διαταραγμένο ψυχικά κανιβαλίζει…

Μετατρέπεται σε φονική μηχανή, ένα ωφέλιμο συστημικό εργαλείο τρόμου, μαζικής φοβικής υστερίας, καταπίεσης και ελέγχου…

Ο πόνος είναι αβάσταχτος για τους γονείς που έχασαν τα παιδιά τους στο Κονέκτικατ, αλλά και για κάθε μητέρα και πατέρα του κόσμου..

Η οπλοκατοχή και η οπλοφορία δεν παύει να είναι μια δομική επιλογή της υπερδύναμης που φέρνει κέρδη αλλά και ταυτόχρονα σκορπίζει το θάνατο. Ας μην ξεχνάμε τα εκατομμύρια παιδιά που χάνονται κάθε χρόνο από πείνα, μεταδοτικές ασθένειες, ελλείψεις καθαρού νερού, φαρμάκων και εμβολίων, κόστους ενός καφέ για τον “πολιτισμένο”Δυτικό.

Ας μην ξεχνάμε τα χιλιάδες παιδιά θύματα πολεμικών επιχειρήσεων, βομβαρδισμών με “έξυπνες βόμβες”, ναρκών και εθνοκαθάρσεων απανταχού της γης…

Όλα αυτά με ευθύνη πολλών που σήμερα δακρύζουν από τον άδικο και σκληρό θάνατο των δικών τους παιδιών.

Έφτασε η ώρα μιας αλλαγής προς το καλύτερο;

Ίσως! Τώρα που ο “κόμπος έφτασε στο χτένι” θα φανεί.

Η Αμερική την χρειάζεται!

Ο κόσμο; ολόκληρος την περιμένει!

Δημήτρης Ψευτογκάς