Αγωνίστηκα και δεν θα πάψω να αγωνίζομαι για να  αλλάξουμε αντιλήψεις, για να αλλάξουμε τον τρόπο που βλέπουμε τα κοινά.
Πρέπει να προτάξουμε  το «εμείς»  από το «εγώ», να φύγουμε από το ιδιοτελές και τα μικροσυμφέροντα και να πάμε στο συλλογικό.
Είναι αναμενόμενο, ότι θα υπάρξουν – και υπάρχουν –συγκρούσεις, αντιδράσεις και διαφορετικές απόψεις για πολλές από τις θέσεις και τις προτεινόμενες αλλαγές.
Είναι κανόνας της δημοκρατίας και αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός να εκφράζει αυτές τις αντιδράσεις.  Οι αλλαγές  πολλές φορές είναι και επώδυνες για εκείνους που θίγονται και είχαν καλομάθει στην ευκολία, στο βόλεμα, στην «αναρριχητική δεινότητα», στον παρασιτισμό.
Ο άκρατος λαϊκισμός, η σαθρή αντίληψη, ο «πελάτης»-λαός, έχει πάντα δίκιο(αλλά που να το βρει;), εκτρέφει τον συντεχνιασμό, τον ατομισμό, τον υπερτροφικό εγωισμό και την αναξιοκρατία.
Στην ουσία είναι το άλλοθι, ενός πατερναλιστικού συστήματος, που μετατρέπει τον πολίτη σε κακομαθημένο και δυστυχή επαίτη, χειραγωγεί τις κοινωνικές δυνάμεις και προκαλεί αναπτυξιακή στασιμότητα, διεύρυνση των ανισοτήτων και πολιτικές στρεβλώσεις με τις καθυποταγμένες συνειδήσεις…
Σαν ενεργοί πολίτες ή σαν πολιτικοί έχουμε καθήκον απέναντι στην πατρίδα, στα παιδιά μας και στις επερχόμενες γενιές να αλλάξουμε και να διορθώσουμε τα «κακώς κείμενα».
Πρέπει το στραβό να γίνει ίσιο!
Απέναντι στον κάθε πολίτη και στον Ελληνικό λαό πρέπει να τηρήσουμε τίμια στάση.
Αυτή υπαγορεύεται από τις αρχές και αξίες του καθενός και από την συνείδησή του.
Οι πολίτες, ανεξαρτήτως του αν  μας ψήφισαν ή όχι, θέλουν να αλλάξει ο τόπος  μας προς το καλύτερο και να εγγυηθούμε ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά μας.
Βλέπω αυτό τον καιρό ένα άκρατο λιπώδη ανατροφοδοτούμενο εγωκεντρισμό και εντέχνως συντηρούμενο και διαμοιραζόμενο ως αντίδωρο «τοις πάσι»,  με ένα επικίνδυνο επικάλυμμα ασφυκτυούντος επαρχιωτισμού, που θέλουν να το ονομάζουν πατριωτισμό!
Κάποιοι θέλουν τις αποκλειστικότητες των έργων για τον τόπο και συνάμα διεκδικούν το ρόλο του «πατερούλη».
Οι σταλινικές πομφόλυγες που εξαπολύουν έχουν αρχή και τέλος.
Ο κρότος τους είναι χαρακτηριστικός, ψεύτικος(κούφιος) και ενίοτε γελοίος.
Ο ναρκισσισμός και η ματαιοδοξία αποτελούν προοίμιο κακών, όταν συνοδεύουν πολιτικούς.
Κανείς δεν επέλεξε κανένα για αυτά που έκανε και «επέτυχε», αλλά για αυτά που προσδοκά να γίνουν.
Είναι τελείως διαφορετικά και εφήμερα για τον καθένα τα κριτήρια.!
Δεν μας προκαλεί απορία το τεράστιο έλλειμμα σοβαρότητας, η διγλωσσία και η ανευθυνότητα.
Δεν μπορεί να είμαστε και με τον …«χωροφύλαξ και με τον …«αστυφύλαξ»!
Ή θα είμαστε με την δημιουργία Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας στην πατρίδα μας ή θα είμαστε με το σημερινό χάλι και την ασυδοσία.
Ή θα είμαστε με την αναβάθμιση των Νοσοκομείων και την παροχή δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας φροντίδας υγείας ή θα είμαστε με τη σημερινή στασιμότητα και ρεμούλα…
Θέλουμε καλύτερη παιδεία και καλύτερα σχολεία;
Σίγουρα, ναι μεν, αλλά…
Θέλει ο καθένας να συγχωνευθεί το σχολείο του γείτονα και όχι το δικό του.
Θέλουμε σχολεία που να κοινωνικοποιούν τα παιδιά μας και να τα μαθαίνουν να δουλεύουν και να μαθαίνουν  με σύγχρονες μεθόδους ή σε ομάδες;
Ναι. Δεν γίνεται  όμως αυτό σε σχολεία με ένα, δύο και τρείς μαθητές.
Ποιος γονιός θα έστελνε το παιδί του σε ένα τέτοιο σχολείο, παρά μόνο από ανάγκη;
Θέλουμε να διδάσκονται ξένες γλώσσες, θέατρο, μουσική, γυμναστική, υπολογιστές από ειδικούς;
Βεβαιότατα!
Χρειάζονται όμως άλλα σχολεία με αντίστοιχες υποδομές π.χ εξατάξια ολοήμερα ή και μεγαλύτερα σχολεία…
Θέλουμε σχολεία σαν το Δημοτικό Σχολείο Ανθρακιάς- του χωριού μου- με 3 μαθητές και ένα εκπαιδευτικό;
Θέλουμε σχολεία σαν το Δημοτικό Σχολείο Κολοκυνθούς (Καστοριάς) με 37 μαθητές έχει 14 εκπαιδευτικούς;
Δεν νομίζετε ότι είναι αναγκαίος ο εξορθολογισμός των δαπανών και ορθή διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού;
Ποιος νοήμων και καλοπροαίρετος πολίτης επικροτεί την παρούσα κατάσταση στα περισσότερα σχολεία με ελάχιστους μαθητές και πλεονάζον προσωπικό και σε άλλα με τάξεις που έχουν 20 ή 30 μαθητές και ελλειμματικά σε προσωπικό;
Άρα αφορισμοί όχι συγχωνεύσεις σχολείων ή δικαιολογίες περί ιστορικών σχολείων που πρέπει να παραμείνουν χωρίς μαθητές είναι μη αποδεκτοί.
Θέλουμε έναν σύγχρονα αυτοκινητόδρομο που να ενώνει τα Γρεβενά με την Δεσκάτη;
Ας το αποφασίσουμε, επιτέλους!
Θέλουμε αυτόν που μπορεί να γίνει ή αυτόν που ονειρευτήκαμε, σχεδιάσαμε και δεν θα γίνει ποτέ;
Θέλουμε ήπια «πράσινη» ανάπτυξη στην περιοχή μας και σεβασμό στο περιβάλλον;
Θέλουμε να πίνουμε καθαρό και ποιοτικό νερό;
Αν, ναι, τότε να επικροτήσουμε τις προτάσεις της κ. Μπιρμπίλη.
Και ζώνη Νatura  και «Νέα Καλικράτεια» στα βουνά μας με κατατμήσεις, οικοπεδοποιήσεις και υπεραξίες γης, και υδροηλεκτρικές μονάδες παντού και βουνά με χιόνια, δεν γίνεται.
Θέλουμε τους κανόνες δημόσιας υγείας που ισχύουν σε όλο τον ευρωπαϊκό(τουλάχιστον)χώρο;
Αν, ναι, τότε δεν μπορεί να είμαστε υπέρ του καπνίσματος σε κλειστούς δημόσιους χώρους.
Αν θέλουμε να είμαστε υπέρ της προστασίας της υγείας των πολιτών και να ιδρύουμε Πρωτοβάθμιες Μονάδες Υγείας θα πρέπει να ξεχάσουμε τον συντεχνιασμό των ολίγων( γιατρών, καταστηματαρχών καπνοπωλών κλπ)
Θέλουμε να λέμε καθαρές και ξάστερες κουβέντες ή να κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας;
Θέλουμε να λέμε σε όλους ναι, έχεις δίκιο;
Αν είχανε όλοι δίκιο, σήμερα δεν θα ασφυκτιούσαμε σε καταθλιπτικές, βρώμικες πόλεις και ανήλιαγα κλουβιά- διαμερίσματα.
Ο «παλάντζας» και ο «τσιρκολάνος-κωλοτούμπας» πολιτικός, δεν ταιριάζει στον τόπο μας και δεν θα ευδοκιμήσει, όσο κι αν έχει ταλέντο, παραπάνω από μια  φορά.
Και αν το καταφέρει, θα συντριβεί, κάτω από το βάρος των δυσκολιών των προβλημάτων και μαζί του θα παρασύρει στον όλεθρο και τον εξαπατηθέντα λαό.(τα παραδείγματα πρόσφατα και πολλά). Κάποιοι πάνε να επαναφέρουν τον τόπο στην εποχή του «κατόπιν ενεργειών μου»…
Δεν θα τους το επιτρέψουμε.
Κάποιοι  έχουν πάθει δημόσια μακρογλωσσία και λείχουν- γλύφουν ανενδοίαστα προκλητικά και ευρηματικά.
Ας γίνουν τα φαινόμενα εκφυλισμού και αναξιοπρέπειας παραδείγματα προς αποφυγή.
Αν θέλουμε πράγματι να αλλάξει κάτι, σε αυτόν τον όμορφο τόπο, ο δρόμος είναι δύσβατος και ανηφορικός, γιατί είναι ο δρόμος του αγώνα, ο δρόμος της αλήθειας, ο δρόμος της γνώσης και της κοινωνικής απελευθέρωσης.
Θέλει αρετή και τόλμη!

Δημήτρης Ψευτογκάς
Περιφερειακός Σύμβουλος