Ένα παιδί ψάχνει για δρόμο
ιδανικό, χωρίς παγίδες
και βουρκωμένο απ’τον πόνο
χάνει απ’το χάρτη τις Ελπίδες!!!

Χαθήκανε οι δρόμοι, χρόνια τώρα
σεργιάνι δεν μπορεί να ξανακάνει
αγάπες μαδημένες ,δίχως χρώμα
περπάτημα μονάχα σ’ένα χάρτη!

Στα όνειρα της νύχτας μόνο ψάχνει
τον βρίσκει μοναχά στα παραμύθια
στα μάτια ,έχει μόνιμο το δάκρυ
και πάντα η ζωή του είναι ίδια!!

Ποιός είναι αυτός που θα του δώσει
τη χαρά?
ποιός έχει δύναμη, για να του δείξει
δρόμ;?
Ποιό μονοπάτι είναι δίχως πυρκαγιά
να παρει το παιδί ,με δίχως φόβο!!!