Άμα κανείς είχε ως καλύτερο φαγητό — γιατί δε γνώριζε πιο εύγευστο –, κι έτρωγε δυο και τρεις φορές τη βδομάδα, τα κουκιά, απ΄τα οποία υπάρχει και κίνδυνος για δηλητηρίαση, στους φίλους του τα κουκιά θα εγκωμίαζε.

Άμα κανείς μεγαλώσει φυλακισμένος σε σκοτεινό υπόγειο — κι ακούγαμε παλιότερα στα ειδησεογραφικά δελτία ότι υπήρξαν και τέτοια παράξενα στον κόσμο της γης μας — και χρειαστεί να του μιλήσεις για του ήλιου το φως, δυσκολεύεται να το συλλάβει.

Κι άμα κανείς έχει ψύχωση με το σεξ και βρώμικη σίγουρα φαντασία — ας μην πούμε βιοπολιτεία. Εδώ απλά βάζουμε ένα ερωτηματικό –, θα παντρεύει ακόμα και το Θεό…
Είναι βλέπουμε φοβερό αυτό το ένστικτο, που στην κυριαρχία του θολώνει κάθε αισθητήριο.
Κι αυτό της ψυχής…

Κι αν τυχαίνει να είναι και αθεολόγητος θεολόγος και αναγιογράφητος συγχρόνως ή και ανιστόρητος ιστορικός και συγγραφέας, και μάλιστα την πέννα του τη θεωρεί και σπουδαία, τότε είναι τα δύσκολα…
Για τον εαυτό του δηλαδή…
Γιατί προδίδει τον κόσμο του, το ποιόν του.
Τον ερμηνεύει θαυμάσια ο λόγος της Γραφής: ”εξ ιδίων τα αλλότρια”.
Απ΄αυτά που έχει μέσα του δίνει και στους άλλους.
Τα κριτήριά του και για τους άλλους έχουν σχέση μ΄αυτά που ζει.

Μήπως και ο αμερικανός θεολόγος, που βρήκε στη ζωή του Ιησού με τη Μαγδαληνή επί τέλους μία παράλειψη των ευαγγελιστών (!) — που, ποιος ξέρει.., αν την πρόσεχαν μπορεί έτσι να απέφευγαν και τα βασανιστήρια.., κρίμα τους! — ”κ΄κια έφαγε, κ΄κιά μαρτυράει”;
Μηπως;
Ζιώγα Κατερίνα
Εκπαιδευτικός