Επίλογος

Ξεκινήσαμε το άρθρο με τα ερωτήματα ποια είναι η σωστότερη και υγιέστερη αντιμετώπιση του γενετήσιου ενστίκτου και αν πρέπει να εισαχθεί το μάθημα της ΣΑ (σεξουαλικής αγωγής) στα σχολεία.

Αναφέραμε, στο μέτρο του δυνατού από άποψη χώρου και χρόνου, με βάση το βιβλίο ”Αγωγή αγνότητας” του αρχιμ. Ανδρέα Περδίκη — Κύπριου συγγραφέα –, τις ιδέες των δύο ρευμάτων, που κυριαρχούν στη σημερινή κοινωνία.
Το πρώτο είπαμε δηλώνει πίστη στο θεσμό του γάμου και της οικογένειας και το δεύτερο προπαγανδίζει υπέρ των ελεύθερων σεξουαλικών σχέσεων μ΄όλες τις παραμέτρους.
Ακούει δε στο όνομα ΟΠ (οικογενειακός Προγραμματισμός).
Σ αυτόν κυρίως επικεντρωθήκαμε.

Επομένως το πρώτο δίλημμα, που τίθεται σ΄έναν νέο — με άλλη μορφή και σε κάθε άνθρωπο — είναι : με ποιο πνεύμα να συμπαραταχθώ;
Τι με εκφράζει περισσότερο;
Τι με ωφελεί πιο πολύ;

Πάνω σ΄αυτό το αγωνιώδες και τόσο ουσιαστικό δίλημμα ενός νέου η Πολιτεία και στην πατρίδα μας, απ΄ό,τι ψιθυρίζεται, σπεύδει να απαντήσει και με την εισαγωγή του μαθήματος της ΣΑ στα σχολεία Στοιχειώδους και Μέσης Εκπαίδευσης.

Εδώ ζητούμε τη γνώμη του βιβλίου που πραγματευόμαστε, που το είδαμε ως μια πολύ εμπεριστατωμένη μελέτη και με άκρο σεβασμό του συγγραφέα στην αλήθεια.
Επίσης με μοναδική υπευθυνότητα και αγωνία του για το θέμα.

Τι πέτυχε στα σχολεία της Κύπρου το μάθημα της ΣΑ, που έχει εγκέφαλο τον ΟΠ;
Ο συγγραφέας διαπιστώνει ότι το μάθημα αυτό μυεί τα παιδιά στον πανσεξουαλισμό σε όλες τις διαστάσεις του.

Η ΣΑ δεν εισάγεται στα σχολεία σήμερα, για να αποκτήσουν οι μαθητές απλώς γνώσεις γύρω από τη γενετήσια σφαίρα.
Αυτό θα μπορούσε να γίνει και στο μάθημα της Βιολογίας μόνο.
Το μάθημα εισάγεται, ώστε να μπορούν τα παιδιά να χρησιμοποιήσουν για ασύδοτη σεξουαλική απόλαυση ό,τι μάθουν σχετικά με τις λειτουργίες τις γενετήσιες του σώματος.
Και μάλιστα χωρίς την παρέμβαση και τον έλεγχο τρίτων, όπως είναι οι γονείς, η Εκκλησία και τυχόν νόμοι του Κράτους.
Και άλλων θρησκειών και φιλοσοφιών βέβαια, αλλά αυτά δεν μας ενδιαφέρουν στην προκειμένη περίπτωση.

Με την εμπέδωση αυτής της διδασκαλίας και την ελευθεριότητα των ηθών που καλλιεργεί στους νέους ο ΟΠ και το μάθημα της ΣΑ αποδομείται πρώτα η προσωπικότητα του νέου και μετά της κοινωνίας και ιδιαίτερα της ελληνικής.
Αυτό το διαπιστώνει ο καθένας μας καθημερινά από τη διάδοση των ναρκωτικών, την αυξημένη ολοένα χρήση ψυχοφαρμάκων, τη διάλυση της οικογένειας και τον αριθμό των διαζυγίων, απ΄τις απόπειρες αυτοκτονιών και την έκλυση των ηθών.
Τον πολλαπλασιασμό των θυμάτων παιδικής πορνογραφίας.
Ίσως και από πολλά άλλα.

Ακόμη με την πρακτική αποδοχή αυτού του πνεύματος ξεφτίζει η έννοια και ο θεσμός του γάμου στη συνείδηση των νέων.
Έμμεσα δε συμβάλλει και στην άνομη μείωση του πληθυσμού της γης, στον οποίο και στοχεύει η νέα τάξη πραγμάτων.
Με την καλλιέργεια της ιδέας των εκτρώσεων και των μεθόδων αντισύλληψης.
——————-
Πρέπει επομένως με τέτοιες προοπτικές και παραμέτρους να εισαχθεί η ΣΑ και στην ελλαδική Εκπαίδευση;
——————-
Χρειάζεται επίσης να ξέρουμε ότι αντίθετα σ΄όλα αυτά η Ορθόδοξη Εκκλησία με γνώμονα τη διδασκαλία του Κυρίου μας Ιησού διδάσκει την εγκράτεια και αυτοκυριαρχία ως την ώρα του γάμου και την με σωφροσύνη ικανοποίηση του γενετήσιου ενστίκτου μέσα στο γάμο.
Αυτό εξασφαλίζει υγεία ψυχική και σωματική στον άνθρωπο.
Και κληροδοτεί νομίζω υγιή γονίδια και στους απογόνους του.
Μπορεί και τον ”στρώνει”, όπως κοινά λέμε, και μέσα στο γάμο.
Αλλιώς από την πρώτη κιόλας μέρα θα θυμάται και θα αναβιώνουν μέσα του προηγούμενες εμπειρίες από άλλους ερωτικούς συντρόφους.
Και άντε να βάλει τάξη στα συναισθήματά του και να υποταχθεί στη νέα πραγματικότητα.

Η εγκράτεια λειτουργεί ως ένα σημείο και ως αντικαταθλιπτικό ψυχοφάρμακο.

Και πάνω απ΄όλα η καθαρότητα καταξιώνει την ψυχή μας, για να εγκατοικήσει μέσα της ο Παράκλητος Θεός.
Το Πνεύμα τα Άγιο.
Που είναι ο αρραβώνας της μέλλουσας ζωής και Βασιλείας των Ουρανών.
Χρειάζεται όμως γι΄αυτήν ηρωισμός και ασυμβίβαστο φρόνημα.
(Αλλά και τι στη ζωή δεν κατακτιέται με αγώνα; ανάλογα που θα τον αφιερώσει ο καθένας).
Προϋποθέτει πόλεμο με αστακένιο οπλισμό, γιατί το γενετήσιο ένστικτο είναι από τα ισχυρότερα.
Παλεύεις με την ίδια σου τη φύση.

Ανθρωπίνως είναι αδύνατο να το χαλιναγωγήσεις και να το τιθασεύσεις μόνο με τις προσωπικές σου δυνάμεις και τα γνωστικά εφόδια που πήρες απ΄το σπίτι σου.
Όταν μάλιστα έχεις και κακές καταβολές και άτακτα ορμέμφυτα από τους προγόνους σου.
Όταν έχεις ένα περιβάλλον που να σε βομβαρδίζει με αντίθετο πνεύμα.
Όταν η τηλεόραση, το internet, τα περιοδικά, τα διαφημιστικά σποτ, η μουσική, τα συνθήματα σε τοίχους, η φρασεολογία και οι συζητήσεις στις παρέες σου, στην οικογένειά σου, σε λίγο ίσως και στο σχολείο σου με το μάθημα της ΣΑ, σου το παρουσιάζουν τόσο εύγευστο, γαργαλιστικό και απολαυστικό.
Είναι αδύνατο να μην υποκύψεις ή να μην αναγκαστείς να προσποιείσαι ότι κι εσύ το ενστερνίζεσαι.

Χρειάζεται νομίζω εδώ να ξέρουμε πως το παιδί που προσπαθεί να αντισταθεί στηριζόμενο μόνο στις αρχές της οικογένειας θα νιώθει μετέωρο.
Γιατί εκτός από το ένστικτό του θα έχει να αντιμετωπίσει και την περιθωριοποίηση.
Τον αποκλεισμό από τις παρέες του.
Το κοινωνικό σύνολο.
Υπάρχει κίνδυνος να αποκτήσει γι΄αυτό νοσηρή και μίζερη ψυχολογία.
Ίσως, καταπιέζοντας το ένστικτό του — γιατί μάλλον εδώ μόνο με τα ”πρέπει” της οικογένειας για καταπίεση του ενστίκτου μπορούμε να μιλήσουμε — να του δημιουργηθεί και μια νευρωτική κατάσταση.
Και ψυχωτική.
Πολλά παιδιά έτσι καταφεύγουν και στα αντικαταθλιπτικά.

Ακριβώς όμως, για να μην νιώθει εγκλωβισμένο σε μια τέτοια στείρα και άγονη ηθικίστικη νοοτροπία, όπως ένιωθε και η φίλη μας αναγνώστρια, για να χαίρεται στον αγώνα του και να νιώθει ήρεμος και ασφαλής, αλλά και για να χτίσει μια συγκροτημένη προσωπικότητα, πρέπει να έχει προσωπική σύνδεση και σχέση με το Χριστό.
Να νιώθει και να απολαμβάνει την αγάπη Του ως κάτι πολύ χειροπιαστό.
Να ζει την παρουσία Του μέσα από την προσευχή και τη μυστηριακή και λατρευτική ζωή της Εκκλησίας Του.
Γι΄αυτό να ακουμπά και να ξεδιπλώνει τον εαυτό του με ειλικρίνεια και με εμπιστοσύνη και σε ένα πνευματικό πατέρα.
Σ΄έναν απλανή και έμπειρο πνευματικό οδηγό.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευλογία απ΄αυτήν.

Αλλά, φίλη μου αναγνώστρια, δεν υπάρχει και ισχυρότερο έρεισμα απ΄αυτό.
Να σου κρατάει το χέρι στην ανηφόρα της ζωής ο Λυτρωτής σου και να κάνεις κοινωνό των προβλημάτων σου έναν γέροντα, που θα διακονήσει τη σωτηρία σου.

Δε μένει παρά να ”γευθούμε τη χρηστότητα του Κυρίου”.

Και δεν υπάρχει, παιδί μου, μέσος δρόμος για την εποχή μας.
Ή θα συνταχθούμε με το Χριστό και το θέλημά Του, που είναι ο αγιασμός μας ή με τον πανσεξουαλισμό, που, έμπρακτα τουλάχιστον, είναι ξεκομμένος πέρα για πέρα από το Θεό.
Η ζωή αυτή μυρίζει σάρκα μόνο, χώμα και ύλη.
Κι ο Θεός, όπως απέδειξε πολλές φορές, δεν αναπαύεται σ΄αυτόν τον τρόπο ζωής.

Είναι μια ζωή με άπειρους άλλους συμβιβασμούς.
Και προπαντός τη βαδίζεις με τη φίμωση της συνείδησης, η οποία κάποτε εκδικείται.
Είναι ζωή χαμερπής.
Της σαύρας.
Όχι του αετού που σελαγίζει στα ύψη.
Και είναι ζωή δοκιμασμένη.
Και δόκιμη.
Άρα όχι στηριγμένη στον υποκειμενισμό, όπως φοβήθηκες και μου ανέφερες.
Τη βάδισαν και τη βαδίζουν εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι και νέοι από τότε που στήθηκε ο Σταυρός στο Γολγοθά και ακούστηκε το ”Χριστός ανέστη”.
Σ΄αυτή την ορειβασία της πνευματικής ζωής σε καλεί κι εσένα και τον καθένα μας ο Θεός.
Τόλμησέ το.
Δοκίμασέ τον.
Θα σου δώσει αγγέλους να συνοδοιπορούν και να σε συντροφεύουν.
Και μαζί τους η τοπική Εκκλησία ανοίγει πολύ σίγουρες αγκαλιές και για σένα και για όλη τη νεολαία των Γρεβενών μας.
Παρακολούθησέ την.

Σου ευχόμαστε όλα αυτά. .
Είναι η πιο υγιής αντιμετώπιση του γενετήσιου ενστίκτου.
Εδώ, αν θέλεις καταλόγισέ μου και υποκειμενισμό…
Λέγεται αλλιώς προσωπική εμπειρία…
Ζιώγα Κατερίνα
Εκπαιδευτικός