Ήταν τέλη της δεκαετίας του 90. Σπούδαζα στη Θεσσαλονίκη. Ένα από τα πιο φιλόξενα σπίτια φίλων ήταν αυτό του Πάνου. Πηγαίναμε αρκετά μεσημέρια να πούμε διάφορα και με την κρυφή ελπίδα ότι η μητέρα του είχε στείλει εκείνο το καταστροφικό για τη διακριτικότητά μας ως φιλοξενούμενοι ραβανί που έφτιαχνε. Τον τελευταίο καιρό είχε μονίμως την τηλεόραση συντονισμένη σε τοπικό κανάλι, όπου ένας ωρυόμενος και μη δεχόμενος κουβέντα τύπος ανέπτυσσε τις θεωρίες του περί καταστροφής της χώρας από τους Εβραίους, τους Μασόνους, τη Λέσχη Μπίλντεμπεργκ και άλλους παλιοχαρακτήρες που ζήλευαν τα κάλλη και τα πλούτη μας. Το καλύτερο βέβαια ήταν η άποψή του ότι τα πάντα προέρχονται από την Ελλάδα. Θυμάμαι σε μια εκπομπή που παρέθετε στοιχεία για το πώς φύτρωσε το πρώτο πεύκο της γης στη χώρα μας… Ο Πέτρος άρχισε να πειράζει τον Πάνο φτιάχνοντας μια φοβερή ιστορία για το πώς οι αρχαίοι μας πρόγονοι από την περιοχή της Πιερίας από όπου ο ίδιος κατάγονταν παρασκευάσανε την πρώτη Coca Cola…

Περνώντας τα χρόνια το κακό με αυτού του είδους τις εκπομπές παράγινε. Μεγάλος αριθμός συμπολιτών μας έμεναν καρφωμένοι στους δέκτες τους παρακολουθώντας αναλυτές να τους μιλούν με πάθος και να τους πουλούν βιβλία με προφητείες καλόγερων, φαντασιώσεις για ξανθά γένη, θεωρίες καταγωγής των Ελλήνων από άλλους γαλαξίες και ότι άλλο μπορεί (ή συνήθως δεν μπορεί) κανείς να φανταστεί.

Η πιο εξελιγμένη μορφή τηλεπώλησης βιβλίων εμφανίστηκε αργότερα στο κανάλι του Καρατζαφέρη, το πρώην Τελεάστυ (και ακόμα πιο πρώην Telecity). Γεμάτος ένταση, ορμή και πάθος πουλούσε (πάντα σε μοναδική προσφορά) τόμους αρχαίας γραμματείας, μη αποφεύγοντας και αυτός να προωθεί τις γνωστές σαχλαμάρες συνωμοσιολογικού και προφητικού περιεχομένου. Ήταν φυσικά ο Άδωνις. Όπως και ο πρώτος διδάξας από τη Θεσσαλονίκη, ο Άδωνις έγινε (με την ψήφο μας φυσικά) βουλευτής. Κατάφερε να γίνει ο τακτικότερος ίσως θαμώνας (μετά τον αξέχαστο υπερνομάρχη της καρδιάς μας) των πρωινών «ενημερωτικών» εκπομπών με κύριο χαρακτηριστικό το να μην αφήνει κανέναν να μιλήσει. Στη συνέχεια, αισθανόμενος προφανώς την κατάρρευση της παράταξης του Καρατζαφέρη (αν διαβάζεις πολλές προφητείες κάτι μαθαίνεις) περνά στο στρατόπεδο τη ΝΔ όπου εκλέγεται πανηγυρικά βουλευτής σε πολύ υψηλή θέση (με την ψήφο μας φυσικά). Ενδιάμεσα θήτευσε για σύντομο χρονικό διάστημα υφυπουργός ναυτιλίας στην κυβέρνηση Παπαδήμου, όπου το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να αλλάξει τις ταμπέλες του υπουργείου από τη δημοτική σε καθαρεύουσα.

Ο χθεσινός ανασχηματισμός του μεταρρυθμιστή ηγέτη Σαμαρά τον έφερε στη θέση του υπουργού υγείας. Όταν μου τηλεφώνησε ο φίλος μου ο Θάνος να μου το πει νόμισα ότι μου έκανε πλάκα. Δυστυχώς όμως ήταν αλήθεια. Θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς αν είναι σωστό να κρίνεις κάποιον πριν αναλάβει ένα πόστο ή μια συγκεκριμένη αρμοδιότητα. Το θέμα μου δεν είναι αυτό. Στο πρόσωπο του Αδώνιδος επιβραβεύεται για ακόμη μια φορά, αλλά τώρα στο υψηλότερο επίπεδο, η υστερική τηλεοπτική παρουσία, η συνωμοσιολογία και το lifestyle της Espresso. Αλλά αυτό που με ενοχλεί περισσότερο είναι η προσωπική μου ήττα μετά από τόσα χρόνια από τον Πάνο. Αυτά που πίστευε και εγώ τα θεωρούσα γραφικά τώρα κυβερνάνε. Επομένως, ο σοφός λαός που έχει πάντα δίκιο, πολύ σωστά λέει «μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μην πεις». Και το έχω μετανιώσει που η ντροπή μου δε με άφηνε να καταβροχθίσω όλο το ραβανί της μαμάς του Πάνου.