Διευρύνεται η δυνατότητα των Δήμων να χορηγούν μείωση ή απαλλαγή από τους δημοτικούς φόρους και τέλη, ώστε να συμπεριληφθούν οι τρίτεκνοι, οι μονογονεϊκές οικογένειες και οι μακροχρόνια άνεργοι, καθώς και οι δικαιούχοι των μέτρων αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης του ν. 4320/2015 (Α’ 29). Αυτό προβλέπει το άρθρο 46 του νομοσχεδίου του ΥΠΕΣΔΑ: «Αυτοτελής υπηρεσία ελέγχου νομιμότητας ΟΤΑ –οικονομική βιωσιμότητα και αυτοτέλεια ΟΤΑ – Κανόνες Δημοσιονομικής Διαχείρισης και άλλες διατάξεις θεμάτων Υπουργείου Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης». Με την ίδια ρύθμιση δίνεται επιπλέον στις ΔΕΥΑ να συμπεριλαμβάνουν στα “κοινωνικά τιμολόγιά τους” και τους χαμηλοσυνταξιούχους, καθώς και νέους επαγγελματίες.

Άρθρο 46

Απαλλαγή από δημοτικά τέλη και φόρους -Κοινωνικά τιμολόγια ΔΕΥΑ

1. Η παράγραφος 3 του άρθρο 202 του ν. 3463/2006 (Α’ 114) αντικαθίσταται ως εξής :

«3. Με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, που λαμβάνεται με την απόλυτη πλειοψηφία

του αριθμού των μελών του, είναι δυνατή η μείωση δημοτικών φόρων ή τελών μέχρι το

πενήντα τοις εκατό (50%), ή η απαλλαγή από αυτούς για τους απόρους, τα άτομα με

αναπηρίες, τους πολύτεκνους, τους τρίτεκνους, τις μονογονεϊκές οικογένειες και τους

μακροχρόνια άνεργους, όπως η ιδιότητα των ανωτέρω οριοθετείται αντίστοιχα από την

κείμενη νομοθεσία, καθώς και τους δικαιούχους του πρώτου κεφαλαίου του ν. 4320/2015

(Α’ 29), όπως εκάστοτε αυτοί ορίζονται με τις υπουργικές αποφάσεις του άρθρου 5 του

ίδιου νόμου. Με την ίδια απόφαση μπορεί να τίθενται και εισοδηματικά κριτήρια για τη

χορήγηση της ως άνω μείωσης ή απαλλαγής.»

2. Πέραν των προβλεπόμενων στο άρθρο 202 παρ. 3 του ν. 3463/2006 (Α’ 114), οι ΔΕΥΑ

μπορούν επιπλέον με απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου τους και στο πλαίσιο της

ετήσιας τιμολογιακής πολιτικής τους, να θεσπίζουν κατ’ έτος μειωμένα τέλη ύδρευσης και

αποχέτευσης έως και 50% ή και απαλλαγή από αυτά για συνταξιούχους και για νέους

επαγγελματίες έως τριάντα (30) ετών για τα πρώτα πέντε (5) έτη λειτουργίας της

επιχείρησης ή εκμετάλλευσής τους, με εξαίρεση τα ισόγεια καταστήματα και τα

καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος, των οποίων το οικογενειακό ετήσιο εισόδημα

δεν υπερβαίνει τα δέκα χιλιάδες (10.000) ευρώ.