Η 19^η του Μάη αποτελεί για τον Ελληνισμό ημέρα τιμής και δόξας της μνήμης των εκατοντάδων χιλιάδων Ποντίων αδελφών μας, που μαρτύρησαν στα χέρια των Νεοτούρκων, παραμένοντας βαθύτατα προσηλωμένοι στον Έθνος και στην Ορθόδοξη Πίστη μας. Είναι ημέρα ελεγείας προς τα θύματα των σφαγών, των βασανιστηρίων, της πείνας και των κακουχιών, που πραγματοποίησε ο Κεμάλ Ατατούρκ, όταν στις 19 Μαΐου του 1919 ξεκίνησε από την Σαμψούντα ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.

Παράλληλα, όμως, αυτή η επέτειος έρχεται να μας υπομνήσει το ιστορικό και πολιτιστικό έπος του μεγαλουργούντος Γένους μας στην εδαφική περιοχή του Ευξείνου Πόντου, τους αγώνες και τις θυσίες των Ελληνοποντίων για ανεξαρτησία και αυτονομία, τον μεγάλο ζήλο και την αυταπάρνηση που επέδειξαν για το όραμα της «Δημοκρατίας του Πόντου». Αυτές οι αναμνήσεις  για εμάς τους επιγόνους συναρθρώνουν μία αστείρευτη πηγή περηφάνιας, τιμής και ταυτοδοσίας. Είναι ο φωτεινός και ζωοποιός φάρος που μας μεταλαμπαδεύει τις αρχές, τις αξίες και τα ιδανικά, που συνθέτουν τη διαχρονική μας παράδοση και βούληση. Μια βούληση, η οποία προστάζει, ακόμη και μέσα από τραγικές στιγμές, να στεκόμαστε και πάλι όρθιοι και να δημιουργούμε, προχωρώντας μπροστά!

Παρά τα βάσανα και τις κακουχίες, ο Ποντιακός λαός ανασυγκροτήθηκε και συνέχισε στην μητέρα – Ελλάδα μια πορεία δημιουργική, ανοδική και ελπιδοφόρα. Συνείσφερε τα μέγιστα στην οικονομία, τον πολιτισμό, τα γράμματα και τις τέχνες. Με μεράκι και ζήλο για μια νέα αρχή ορθώθηκε στα πόδια του, επιβεβαιώνοντας πανηγυρικά πως «Η Ρωμανία κι’ αν επέρασεν ανθεί και φέρει κι’ άλλο»!

Η εθνική αυτοσυνειδησία μας καθίσταται σήμερα περισσότερο πλούσια και συγκροτημένη από ποτέ, ενώ η ιστορία μας αυτή την ιερή ημέρα μας θυμίζει το ποίοι είμαστε και το πώς πρέπει να πορευόμαστε στη ζωή μας!

Τιμή και δόξα στον Ποντιακό Ελληνισμό!