Ήταν η ώρα 9 το πρωί, όταν σ΄ενα ανώγειο της Ιερουσαλήμ  ήρθε μια βουή σαν να φυσούσε δυνατός άνεμος, και  γέμισε όλο το σπίτι, όπου ήταν συγκεντρωμένοι οι 11 μαθητές.

  Βρίσκονταν εκεί, γιατί σύμφωνα με την υπόσχεση του Κυρίου λίγο πριν αναληφθεί — και όχι πριν πολλές μέρες — θα τους έστελνε τον Παράκλητο, το Πνεύμα το Άγιο.

  Και η υπόσχεση τώρα εκπληρωνόταν.

  Μαζί με τη βουή, που την αντιλήφθηκαν κι όλοι οι ευσεβείς Ιουδαίοι, οι οποίοι είχαν συρρεύσει στα Ιεροσόλυμα για τη μεγάλη γιορτή της Εβραϊκής Πεντηκοστής, οι απόστολοι βλέπουν πάνω στο κεφάλι του καθενός και μια φωτεινή φλογίτσα φωτιάς, ενώ νιώθουν να πλημμυρίζει την ψυχή τους το Πνεύμα το Άγιο.

  Που τους τα αλλάζει όλα.

  Τους μεταλλάσσει.

  Κι από δειλοί και αδύνατοι που ήταν μπροστά στους εχθρούς του Διδασκάλου τους και δικών τους, γίνονται τολμηροί και ριψοκίνδυνοι στο έπακρο.

  Από μετριότητες γίνονται μεγάλοι.

  Κι οι λαγοί μετατρέπονται σε λιοντάρια.

  Τα χαμοπούλια σε αετούς.

    Ενισχύεται απόλυτα το ηθικό τους, απελευθερώνονται από μικροαγκυλώσεις, φωτίζεται η σκέψη τους και ζουν από δω και πέρα τα μυστήρια και στα μυστήρια του Θεού.

  Έτσι ξεχύνονται στην οικουμένη, για να κηρύξουν τη μεγάλη αλήθεια.

  Ότι ο Θεός Λόγος κατέβηκε στη γη, αφού κυοφορήθηκε από την Παρθένο Μαρία, δίδαξε, θαυματούργησε κι αφού Τον θανάτωσαν οι εχθροί με σταυρό, την τρίτη μέρα αναστήθηκε.

  Κι ότι αυτοί είναι αυτόπτες μάρτυρες όλων αυτών.

  Αδιαφορούν για τα βασανιστήρια, τους κόπους, τις οδοιπορίες, τους ξυλοδαρμούς, τη θανάτωσή τους προκειμένου να ευαγγελιστούν μ΄αυτές τις αλήθειες και να αφυπνώσουν την ξεπεσμένη ανθρωπότητα, η οποία όδευε απ΄το κακό στο χειρότερο..

    Μ΄αυτόν τον τρόπο σείουν και γκρεμίζουν το δωδεκάθεο του Ολύμπου κι όλη την ειδωλολατρία και θεμελιώνουν την Εκκλησία του Χριστού, η οποία στο εξής θα είναι η κιβωτός της σωτηρίας όλων των ανθρώπων, που θα αναζητούν την αλήθεια και τη λύτρωση από τις παθολογίες τους.

  Και που θα προσφεύγουν σ΄αυτήν την κιβωτό.

    Γι΄αυτή τη μεγάλη εξόρμηση τούς ετοιμάζει το Πνεύμα το Άγιο αυτή την ώρα και αυτή τη μέρα στο υπερώο της Ιερουσαλήμ, την ημέρα της δικής της Πεντηκοστής και η οποία  θα είναι στο εξής η Πεντηκοστή των χριστιανών.

  Η γενέθλιος μέρα της Εκκλησίας την οποία εγκαθιστά ο Παράκλητος δυναμικά στη ζωή και την ιστορία του κόσμου

  Και της οποίας την πορεία θα επιβλέπει στο εξής.

    Οι μαθητές μ΄αυτό το θαύμα της έλευσης του Αγίου Πνεύματος ”ώσπερ πνοής βιαίας” αρχίζουν να μιλούν στους επισκέπτες της πόλης (Πάρθους, Μήδους, Ελαμίτες κ.ά ) στον καθένα με τη δική του γλώσσα.

  Κι όλοι απορούν και μένουν κατάπληκτοι.

  Πώς μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο;

  Και πιστεύουν, βαφτίζονται 3.000 εκείνη τη μέρα και συγκροτούν την πρώτη Εκκλησία.

                                                     ………………………..………………………………………………………………………….

    Κι αυτό το επιτελεί το Πνεύμα το Άγιο, το οποίο δυστυχώς αγνοούμε σήμερα οι περισσότεροι χριστιανοί.

  Μπορεί να λέμε καθημερινά το ”Βασιλεύ ουράνιε”, αλλά ποιο είναι το Πνεύμα το Άγιο στην καθημερινότητά μας και στην πνευματική μας πορεία δεν ξέρουμε.

    Γι΄αυτό και κάνουμε αυτή την παρέμβαση στη συνέχεια του προηγούμενου άρθρου μας, με αφορμή τη γιορτή του Αγίου Πνεύματος την προηγούμενη Δευτέρα.

    Ο Θεός μας είναι τρισυπόστατος, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έχουμε τρεις θεούς.

  Ο Θεός Πατέρας είναι η πηγή, όπως ο ήλιος.

  Ο Θεός Λόγος είναι ο Υιός που γεννήθηκε απ΄τον Πατέρα, πριν δημιουργηθεί το σύμπαν, και είναι σαν τις ακτίνες που βγαίνουν από τον ήλιο και το Πνεύμα το Άγιο είναι αυτό που εκπορεύεται, ξεπηδάει από τον Πατέρα και μοιάζει με τη θερμότητα που εκπέμπει ο ήλιος μαζί με την ακτινοβολία.

    Το Πνεύμα το Άγιο είναι και λειτουργεί ως προσωπικότητα.

  Όπως ένας άνθρωπος σε παντέλειο βαθμό.

  Όχι σαν τον ηλεκτρισμό,μια απλή απρόσωπη ενέργεια, όπως λένε οι χιλιαστές.

  Είναι ο παρασκηνιακός ηγέτης στην Εκκλησία, που συνάμα δρα και στο προσκήνιό της.

  Κι επειδή είναι αθόρυβο, μοιάζει με τον παππού με το μουστάκι σ΄ένα σπίτι, που δεν τον πιάνει το μάτι (δεν τον υπολογίζεις) κι όμως αυτός είναι ο ιδιοκτήτης.

    Η ψυχή που κατακλύζεται από τον Παράκλητο έχει έκδηλα τα δώρα του, που κατά τον απόστολο Παύλο είναι η αγάπη, η χαρά,η ειρήνη, η μακροθυμία , η καλοσύνη,η αγαθότητα, η πίστη, η πραότητα,η εγκράτεια.

    Αν ως χριστιανούς μάς λείπουν αυτά τα χαρίσματα, σημαίνει ή ότι έχουμε αναιμική πίστη ή ότι κάποιο πάθος κυριαρχεί ή υποβόσκει στην ψυχή μας.

  Κι έτσι δε γίναμε ακόμη πνευματικοί άνθρωποι.

  Και δυστυχώς όλα δείχνουν ότι η ανθρωπότητα στην εποχή μας στερείται αυτούς τους καρπούς.

  Γιατί με τη νοοτροπία και τα έργα της διώχνει το Πνεύμα το Άγιο.

  Και γι΄αυτό πληθώρα οι καταθλιπτικές και μανιακές καταστάσεις, οι ψυχώσεις, οι νευρώσεις, οι παρανοϊκές συμπεριφορές.

    Βέβαια αυτές οι ψυχασθένειες πολλές φορές έχουν σχέση και με εγκεφαλικές  ή άλλες σωματικές  παθήσεις.

  Σε μεγάλο όμως ποσοστό είναι, γιατί λείπει ο Παράκλητος από την ψυχή ή γιατί φέρνουμε μέσα μας μια εφάμαρτη κληρονομικότητα ή γιατί αφήνουμε εμείς τον εαυτό μας να αμαρτάνει

    Και πώς έρχεται το Πνεύμα το Άγιο και μένει στην ψυχή μας;

  Με τα μυστήρια της Εκκλησίας, και με πρώτο το βάπτισμα.

    Κι ο Χριστός, όταν βαφτίστηκε, άνοιξαν οι ουρανοί και εμφανίστηκε με μορφή περιστεριού το Πνεύμα το Άγιο.

    Ο Λόγος του Θεού επίσης, όταν τον μελετούμε ή τον ακούμε, φέρνει το Πνεύμα το Άγιο στο είναι μας και γι΄αυτό νιώθουμε να φωτιζόμαστε ή να συγκινούμαστε.

  Εκτός κι αν είναι άγονη η ψυχή μας, οπότε και αφιλόξενη σ΄αυτό.

  Επίσης και η δροσιά και η ειρήνη που έρχεται στην ψυχή μας με την προσευχή, είναι ενδεικτικά της έλευσης του Παρακλήτου μ΄αυτήν.

  Αλλά και τα καυτά δάκρυα και οι λυγμοί που φέρνει ο πόνος ο ψυχικός και μας ανακουφίζουν και μας γαληνεύουν, δείχνουν ότι, όταν η ψυχή μας καταθλίβεται και ταπεινώνεται, έλκει το Πνεύμα το Άγιο.

    Για να παραμείνει όμως μέσα μας, πρέπει να κρατούμε το σκεύος της ψυχής μας καθαρό και μακριά από την αμαρτία.

  Λυπάται και πληγώνεται και απομακρύνεται, όταν αφήνουμε αφύλακτη την ψυχή μας στην αμαρτία.

  ”Και μη λυπείτε το Πνεύμα το Άγιο”, μας παραγγέλλει γι΄αυτό ο απόστολος Παύλος.

    Κι είμαστε πολλοί αν όχι όλοι που λυπούμε διαρκώς και συνειδητά ή ασυνείδητα το Πνεύμα το Άγιο.

  Μήπως όμως και γι΄αυτό μας λείπει η βαθιά και ποιοτική χαρά;

  Καλό είναι να το ψάξουμε…

                                                                                        Ζιώγα Κατερίνα

                                                                                                 Εκπαιδευτικός

       ΥΓ     Την Κυριακή, 11 Ιουνίου, στη γειτονική μας Κοζάνη, στις 6 μ.μ και στον κινηματογράφο ”ΦΙΛΙΠΠΟΣ” θα προβληθεί η ζωή και το έργο τού τόσο και δικού μας, των Γρεβενιωτών, και θαυμαστού μας, μακαριστού γέροντα π.Αυγουστίνου Καντιώτη.

  Με είσοδο ασφαλώς ελεύθερη